A perseguição dos egípcios
1O Senhor deu as seguintes indicações a Moisés: 2“Diz aos filhos de Israel que voltem e acampem diante de Pi-Hairote, entre Migdol e o mar, diante de Baal-Zefom; acamparão aí junto ao mar. 3Porque o Faraó vai pensar assim: ‘Os israelitas estão aflitos, com certeza, entalados entre o deserto por um lado, e o mar por outro!’ 4E mais uma vez endurecerei o coração do Faraó, o qual se porá em vossa perseguição. Planeei assim para que seja ainda maior a minha honra e glória sobre o Faraó e os seus exércitos; e os egípcios saberão, sem dúvida alguma, que eu sou o Senhor.” E foi assim que acamparam ali como lhes tinha sido dito.
5Quando chegou aos ouvidos do rei do Egito que os israelitas não tencionavam voltar para o Egito, mas que se propunham continuar o seu caminho, o Faraó e a sua corte tornaram-se novamente ousados: “Mas afinal que foi isto que fizemos, deixando fugir todos estes escravos?” 6Então o rei mandou aprontar o seu carro de guerra e dar ordem de marcha. 7Formou um corpo de elite com 600 carros escolhidos, seguidos de todos os outros carros do Egito conduzidos por oficiais. 8Foi em perseguição do povo de Israel, pois o Senhor endurecera o coração do Faraó, rei do Egito, embora estes continuassem a sair corajosamente. 9Toda a cavalaria do Faraó, cavalos, carros e condutores, se empenhou nesta perseguição, tendo-os alcançado quando estavam acampados junto ao mar, perto de Pi-Hairote, diante de Baal-Zefom.
10Aproximando-se o exército egípcio, o povo de Israel viu-os à distância, correndo na direção deles, e ficaram terrivelmente atemorizados, começando a gritar ao Senhor por ajuda. 11Puseram-se até a dizer a Moisés: “Não havia bastantes sepulcros no Egito? Que necessidade havia de nos trazeres para aqui para acabarmos por morrer neste deserto? Para que é que nos tiraste de lá? 12Nós sempre te dissemos que nos deixasses em paz, e que era muito melhor sermos escravos no Egito do que vir a morrer neste deserto!”
13Contudo, Moisés disse ao povo: “Não estejam assim receosos. Tenham calma, estejam em paz e hão de ver a forma maravilhosa como o Senhor vos vai salvar hoje. Nestes egípcios que estão a ver aí a chegar, nunca mais hão de pôr os olhos em cima. 14O Senhor mesmo combaterá por vocês e vocês não farão mais do que assistir a tudo.”
A passagem pelo meio do mar
15O Senhor falou a Moisés: “Não precisas continuar a clamar por mim. Diz ao povo que avance, que marche!
16E tu, levanta a tua vara sobre as águas e, no meio do mar, se abrirá um caminho na vossa frente; todo o povo passará por ali como se fosse em terra seca. 17Deixarei que o coração dos egípcios se endureça e que entrem obstinadamente nesse caminho também, atrás do povo, e verão a glória que obterei, derrotando o Faraó e o seu exército inteiro, carros e cavaleiros. 18Todo o Egito constatará, mais uma vez, que eu sou o Senhor.”
19Então o anjo de Deus que estava a conduzir o povo de Israel retirou a coluna de nuvem e veio pôr-se atrás deles; 20ficou assim entre o povo e os egípcios. Nessa noite, quando se tornou numa coluna de fogo, alumiava o campo dos israelitas, mas do lado dos egípcios havia escuridão. Por isso, estes últimos não conseguiram alcançá-los durante essa noite.
21-22Moisés estendeu a sua vara sobre o mar e o Senhor abriu um caminho através das águas que formaram uma parede dum lado e doutro da passagem. Um forte vento oriental soprou durante toda a noite fazendo reter as águas do mar. Assim, o povo de Israel pôde passar por ali como se fosse terra enxuta.
23Os egípcios meteram-se também por aquele caminho aberto no fundo do mar; cavalos, carros e condutores incluídos. 24Ao amanhecer, o Senhor, a partir da coluna de fogo e da nuvem, deu atenção ao campo dos egípcios e começou a desordená-los e a embaraçá-los. 25Saltavam as rodas dos carros e não podiam avançar. “Fujamos daqui!”, gritavam os egípcios. “O Senhor está a lutar por eles contra nós!”
26O Senhor disse a Moisés: “Estende de novo a tua mão sobre o mar, de forma que as águas se fechem sobre os egípcios, sobre os seus carros e cavaleiros.” 27Moisés obedeceu e o mar voltou à normalidade pela manhã. Os egípcios ainda tentaram fugir, mas o Senhor desembaraçou-se deles ali no meio do mar. 28As águas sepultaram-nos a todos; carros e condutores.
De todo aquele grande exército do Faraó, que pretendia alcançar Israel através do mar, nem um só sobreviveu. 29Mas o povo de Israel pôde atravessar o mar como por terra seca, porque as águas formaram uma parede de ambos os lados da passagem.
30Dessa maneira, o Senhor salvou naquele dia Israel dos egípcios, que o povo via ali mortos na praia. 31Israel constatou assim o grande milagre que o Senhor fez por eles contra os egípcios, encheu-se de um profundo e reverente temor pelo Senhor e creu nele e no que lhe dizia Moisés, o servo de Deus.
1Dayon nagsiling ang Ginoo kay Moises, 2“Silinga ang mga Israelinhon nga magbalik sila malapit sa Pi Hahirot, sa tunga-tunga sang Migdol kag sang Mapula nga Dagat, kag magkampo sila didto sa higad sang baybay, sa atubangan sang Baal Zefon. 3Magahunahuna ang hari nga nagatalang-talang kamo kag indi na makaguwa sa kamingawan. 4Kag patig-ahon ko ang iya tagipusuon kag lagson niya kamo. Pero laglagon ko siya kag ang iya mga soldado. Sa sini nga paagi mapadunggan ako, kag mahibaluan sang mga Egiptohanon nga ako amo ang Ginoo.” Gani ginhimo ini sang mga Israelinhon.
5Sang mabalitaan sang hari sang Egipto nga nagpalagyo ang mga Israelinhon, nagbaylo ang iya hunahuna kag sang iya mga opisyal parte sa paghalin sang mga Israelinhon. Nagsiling sila, “Ano bala ang aton ginhimo? Ngaa ginpalakat ta ang mga Israelinhon? Karon wala na kita sang mga ulipon.” 6Gani ginpapreparar sang hari ang iya karwahe kag ang iya mga soldado. 7Gindala niya ang 600 sa pinakamaayo nga karwahe sang Egipto kag ang iban pa nga mga karwahe. May opisyal nga nagadumala sa kada karwahe. 8Ginpatig-a sang Ginoo ang tagipusuon sang Faraon nga hari sang Egipto, gani ginlagas niya ang mga Israelinhon nga nagalakat nga may kaisog. 9Ang mga Egiptohanon nga nag-upod sa paglagas amo ang mga soldado sang hari kaupod sang iya mga manugkabayo nga nagasakay sa mga kabayo kag mga karwahe. Naabtan nila ang mga Israelinhon sa ila ginakampuhan sa higad sang Mapula nga Dagat malapit sa Pi Hahirot, sa atubangan sang Baal Zefon.
10Sang nagapadulong ang hari kag ang iya mga soldado, nakita sila sang mga Israelinhon. Gani hinadlukan gid ang mga Israelinhon kag nagpangayo sila sang bulig sa Ginoo. 11Nagsiling sila kay Moises, “Ngaa diri mo pa kami gindala sa kamingawan agod mapatay? Wala bala sing lulubngan didto sa Egipto? Ngaa ginpaguwa mo pa kami sa Egipto? 12Indi bala nagsiling kami sa imo didto sa Egipto nga pabay-an mo na lang kami nga magpaulipon sa mga Egiptohanon? Mas maayo pa para sa amon nga magpaulipon sa mga Egiptohanon sang sa mapatay diri sa kamingawan!”
13Nagsabat si Moises sa mga tawo, “Indi kamo magkahadlok. Magpakalig-on kamo kag makita ninyo ang pagluwas sang Ginoo sa inyo subong nga adlaw. Inang mga Egiptohanon nga nakita ninyo subong indi na gid ninyo makita liwat. 14Ang Ginoo magapakig-away para sa inyo. Indi na kinahanglan nga magpakig-away pa kamo.”14:14 Indi… kamo: ukon, Magkalma lang kamo. 15Dayon nagsiling ang Ginoo kay Moises, “Ngaa sagi ka pa panawag sa akon? Silinga ang mga Israelinhon nga magpadayon sila sa paglakat. 16Dayon itudlo ang imo baston sa dagat agod matunga ang tubig kag makatabok ang mga Israelinhon sa mamala nga duta. 17Patig-ahon ko ang tagipusuon sang mga Egiptohanon agod lagson nila kamo. Pero laglagon ko ang hari kag ang iya mga soldado, mga manugkabayo, kag mga karwahe. Sa sini nga paagi mapadunggan ako. 18Kag kon malaglag ko na sila, mahibaluan sang mga Egiptohanon nga ako amo ang Ginoo.”
19Dayon ang anghel sang Dios nga nagauna sa katawhan sang Israel nagsaylo sa ulihi nila, kag amo man ang panganod nga daw haligi. 20Nagpundo ini sa tunga sang mga Israelinhon kag sang mga Egiptohanon. Sa bilog nga gab-i, ang panganod naghatag sang kasanag sa mga Israelinhon kag naghatag sang kadulom sa mga Egiptohanon. Gani nagligad ang gab-i nga wala nakapalapit ang mga Egiptohanon sa mga Israelinhon.
21Dayon gin-untay ni Moises ang iya kamot sa dagat, kag napihak ang dagat paagi sa mabaskog nga hangin nga ginpadala sang Ginoo halin sa sidlangan. Bilog nga gab-i ang huyop sang hangin hasta nga nagmala ang duta sa tunga sang dagat. 22Dayon nagtabok ang mga Israelinhon nga nagalakat sa mamala nga duta, nga ang tubig daw sa pader sa pihak kag pihak. 23Ginlagas sila sang mga Egiptohanon. Ang tanan nga mga kabayo sang hari, mga karwahe, kag mga manugkabayo naglagas sa ila hasta sa tunga sang dagat. 24Pero sang kaagahon pa, gintulok sang Ginoo ang mga soldado sang Egipto halin sa panganod nga daw haligi kag sa kalayo nga daw haligi, kag ginpasala-sala niya sila. 25Ginpaguot14:25 Ginpaguot: Amo ini sa Samaritan Pentateuch, sa Septuagint, kag sa Syriac. Sa Hebreo, Ginpanghukas. niya ang mga rueda sang ila mga karwahe agod mabudlayan sila sa pagpadalagan. Nagsiling ang mga Egiptohanon, “Malagyo na lang kita sa mga Israelinhon, kay ang Ginoo amo ang nagapakig-away sa aton para sa ila.”
26Sang nakatabok na ang mga Israelinhon, nagsiling ang Ginoo kay Moises, “Iuntay ang imo kamot sa dagat agod magbalik ang tubig kag matabunan ang mga Egiptohanon kag ang ila mga karwahe kag mga manugkabayo.” 27Gani gin-untay ni Moises ang iya kamot sa dagat, kag sang nagabutlak na ang adlaw, nagbalik ang tubig sa iya lugar. Nagtinguha ang mga Egiptohanon sa pagpalagyo pero ginpaanod sila sang Ginoo sa dagat. 28Gintabunan sang tubig ang tanan nga soldado sang hari sang Egipto nga nagalagas sa mga Israelinhon pati na ang ila mga manugkabayo kag mga karwahe. Wala gid sing isa sa ila nga nakaluwas. 29Pero ang mga Israelinhon iya nag-agi sa mamala nga duta sa tunga sang dagat, nga ang tubig daw sa pader sa pihak kag pihak. 30Sa sina nga adlaw, ginluwas sang Ginoo ang mga Israelinhon sa kamot sang mga Egiptohanon. Kag nakita sang mga Israelinhon ang mga bangkay sang mga Egiptohanon nga nagahamyang sa baybayon. 31Nakita sang mga Israelinhon ang puwerte nga gahom sang Ginoo nga iya gin-gamit kontra sa mga Egiptohanon, kag tungod sini nagtahod kag nagsalig sila sa Ginoo kag sa iya alagad nga si Moises.
