Salmo 50
Salmo de Asaf.
1Habla el Señor, el Dios poderoso:
convoca a la tierra de oriente a occidente.
2Dios resplandece desde Sión,
la ciudad bella y perfecta.
3Nuestro Dios viene,
pero no en silencio;
lo precede un fuego que todo lo destruye
y a su alrededor ruge la tormenta.
4Dios convoca a los altos cielos y a la tierra,
para que presencien el juicio de su pueblo:
5«Reúnanme a los que me son fieles,
a los que pactaron conmigo mediante un sacrificio».
6El cielo proclama la justicia divina:
¡Dios mismo es el juez! Selah
7«Escucha, pueblo mío, que voy a hablar;
Israel, voy a testificar contra ti:
¡Yo soy tu Dios, el único Dios!
8No te reprendo por tus sacrificios
ni por tus holocaustos, que siempre me ofreces.
9No necesito novillos de tu establo
ni machos cabríos de tus rediles,
10pues míos son todos los animales del bosque,
y mío también el ganado de miles de colinas.
11Conozco a todas las aves de las alturas;
también son míos los animales del campo.
12Si yo tuviera hambre, no te lo diría,
pues mío es el mundo y todo lo que en él hay.
13¿Acaso me alimento con carne de toros
o bebo la sangre de machos cabríos?
14»¡Ofrece a Dios tu gratitud,
cumple tus promesas al Altísimo!
15Invócame en el día de la angustia;
yo te libraré y tú me honrarás».
16Pero Dios dice al malvado:
«¿Qué derecho tienes tú de recitar mis estatutos
o de mencionar mi pacto con tus labios?
17Mi instrucción, la aborreces;
mis palabras, las desechas.
18Ves a un ladrón y lo acompañas;
con los adúlteros te identificas.
19Para lo malo, das rienda suelta a tu boca;
tu lengua está siempre dispuesta al engaño.
20Tienes por costumbre hablar contra tu prójimo,
y aun calumnias a tu propio hermano.
21Has hecho todo esto y he guardado silencio;
¿acaso piensas que soy como tú?
Pero ahora voy a reprenderte;
cara a cara voy a denunciarte.
22»Ustedes que se olvidan de Dios,
consideren lo que he dicho;
de lo contrario, los haré pedazos,
y no habrá nadie que los salve.
23El que me ofrece su gratitud, me honra;
al que enmiende su conducta le mostraré mi salvación».
Salmo 5050:0 Salmo 50 Ang ulohan sa Hebreo: Ang awit ni Asaf.
Ang Tinuod nga Pagsimba
1Ang Ginoo, nga makagagahom nga Dios, nagasulti ug nagatawag sa mga tawo sa tibuok kalibotan.
2Nagasidlak siya gikan sa Zion, ang siyudad nga hingpit sa iyang katahom.
3Moabot ang Dios ug dili siya magpakahilom.
Sa iyang unahan may nagadilaab nga kalayo, ug sa iyang palibot may kusog nga bagyo.
4Tawgon niya ang kalangitan ug ang kalibotan nga mosaksi sa iyang paghukom sa iyang katawhan.
5Moingon siya, “Tigoma dinhi kanako ang akong matinumanon nga mga katawhan nga naghimo ug kasabotan kanako pinaagi sa paghalad.”
6Nagapadayag ang kalangitan sa pagkamatarong sa Dios,
kay siya ang maghuhukom.
7Moingon pa ang Dios, “Kamong akong katawhan, pamatia ninyo ang akong isulti.
Ako ang Dios, nga inyong Dios;
magasaksi ako batok kaninyo nga mga taga-Israel.
8Wala ko kamo badlonga tungod sa inyong mga halad,
ug sa inyong mga halad nga sinunog nga inyo kanunayng gidala kanako.
9Wala ako magkinahanglan sa inyong mga torong baka ug kanding,
10kay akoa ang tanang mga mananap:
ang mga mananap sa kalasangan, ang mga baka sa linibong kabungtoran,
11ang tanang langgam sa kabukiran, ug mga mananap sa kaumahan.
12Kon gutomon ako dili ko kamo sultihan,
tungod kay akoa ang kalibotan ug ang tanang anaa niini.
13Mokaon ba ako sa karne sa mga torong baka
o moinom sa dugo sa mga kanding? Siyempre dili!
14Ihalad ninyo kanako, nga Labing Halangdong Dios, ang inyong pagpasalamat,
ug tumana ninyo ang inyong mga saad kanako.
15Tawag kamo kanako sa panahon sa kalisod,
kay luwason ko kamo,
ug dayegon ninyo ako.”
16Apan sa mga daotan, mao kini ang giingon sa Dios,
“Wala kamoy katungod sa paglitok sa akong mga tulumanon ug kasabotan.
17Gikasilagan ninyo ang akong pagdisiplina kaninyo;
gisalikway ninyo ang akong gipangsulti.
18Kon may makita kamong kawatan makighigala kamo kaniya,
ug makig-uban usab kamo sa mga mananapaw.
19Nagasulti kamog daotan ug abtik kamong mamakak.
20Kanunay kamong nagasulti ug daotan batok sa inyong igsoon.
21Sa dihang gihimo ninyo kining mga butanga, nagpakahilom lang ako,
ug naghunahuna kamo nga sama ako kaninyo.
Apan karon badlongon ko kamo,
ug ipakita ko kaninyo kon unsa kamo kadaotan.
22“Pamatia ninyo kini, kamo nga nalimot sa Dios,
kay kon dili, laglagon ko kamo ug walay makaluwas kaninyo.
23Ang nagahalad kanako ug pagpasalamat nagapasidungog kanako,
ug ang nagatuman sa akong mga pamaagi akong luwason.”
