Salmo 106 – NVI & APSD-CEB

Nueva Versión Internacional

Salmo 106:1-48

Salmo 106

106:1,47-481Cr 16:34-36

1¡Aleluya!

Den gracias al Señor porque él es bueno;

su gran amor perdura para siempre.

2¿Quién puede proclamar las proezas del Señor

o expresar toda su alabanza?

3Dichosos los que practican la justicia

y hacen siempre lo que es justo.

4Acuérdate de mí, Señor, cuando muestres tu bondad a tu pueblo;

ven en mi ayuda el día de tu salvación,

5para que yo pueda disfrutar del bienestar de tus escogidos,

participar de la alegría de tu pueblo

y expresar mis alabanzas con tu heredad.

6Hemos pecado, lo mismo que nuestros antepasados;

hemos hecho lo malo y actuado con iniquidad.

7Cuando nuestros antepasados estaban en Egipto,

no tomaron en cuenta tus maravillas,

no recordaron la inmensidad de tu gran amor

y se rebelaron junto al mar, el mar Rojo.106:7 Lit. mar de las Cañas. Término con el que se designa en la Biblia al mar Rojo en su parte septentrional; también en vv. 9 y 22.

8Pero Dios los salvó, haciendo honor a su nombre,

para mostrar su gran poder.

9Reprendió al mar Rojo y este quedó seco;

los condujo por las profundidades del mar como si cruzaran el desierto.

10Los salvó del poder de quienes los odiaban;

los rescató del poder de sus enemigos.

11Las aguas envolvieron a sus adversarios

y ninguno de estos quedó con vida.

12Entonces ellos creyeron en sus promesas

y le entonaron alabanzas.

13Pero muy pronto olvidaron sus acciones

y no esperaron a conocer sus planes.

14En el desierto cedieron a sus propios deseos;

en los páramos pusieron a prueba a Dios.

15Y él les dio lo que pidieron,

pero les envió una enfermedad devastadora.

16En el campamento tuvieron envidia de Moisés

y de Aarón, el que estaba consagrado al Señor.

17Se abrió la tierra y se tragó a Datán;

sepultó a los seguidores de Abirán.

18Un fuego devoró a ese grupo;

las llamas consumieron a los malvados.

19En Horeb hicieron un becerro;

se postraron ante un ídolo de fundición.

20Cambiaron a quien era su gloria

por la imagen de un toro que come hierba.

21Se olvidaron del Dios que los salvó

y que había hecho grandes cosas en Egipto:

22milagros en la tierra de Cam

y maravillas asombrosas junto al mar Rojo.

23Dios amenazó con destruirlos,

pero no lo hizo por Moisés, su escogido,

quien se puso ante él en la brecha

e impidió que su ira los destruyera.

24Despreciaron una tierra apetecible;

no creyeron en la promesa de Dios.

25Murmuraron en sus tiendas de campaña

y no obedecieron al Señor.

26Por tanto, él juró solemnemente con su mano en alto contra ellos

para hacerlos caer en el desierto,

27para hacer caer a sus descendientes entre las naciones

y dispersarlos entre los países.

28Se sometieron al yugo de Baal Peor

y comieron sacrificios a los muertos.

29Provocaron la ira del Señor con sus malvadas acciones

y les sobrevino una plaga.

30Pero Finés se levantó e intervino,

y la plaga se detuvo.

31Esto se le acreditó como un acto de justicia

para siempre, por todas las generaciones.

32Junto a las aguas de Meribá hicieron enojar al Señor.

Y a Moisés le fue mal por culpa de ellos,

33porque se rebelaron contra el Espíritu de Dios106:33 contra … de Dios. Alt. contra su espíritu.

y Moisés habló sin pensar lo que decía.

34No destruyeron a los pueblos

que el Señor les había señalado,

35sino que se mezclaron con los paganos

y adoptaron sus costumbres.

36Rindieron culto a sus ídolos

que fueron una trampa para ellos.

37Ofrecieron a sus hijos y a sus hijas

como sacrificio a esos demonios.

38Derramaron sangre inocente,

la sangre de sus hijos y sus hijas.

Al ofrecerlos en sacrificio a los ídolos de Canaán,

su sangre derramada contaminó la tierra.

39Se hicieron impuros por esos hechos;

se prostituyeron con sus acciones.

40La ira del Señor se encendió contra su pueblo;

su heredad le resultó aborrecible.

41Por eso los entregó a los paganos

y fueron dominados por quienes los odiaban.

42Sus enemigos los oprimieron,

los sometieron a su poder.

43Muchas veces Dios los libró;

pero ellos se obstinaron en su rebeldía

y se hundieron en su iniquidad.

44Al verlos angustiados

y escuchar su clamor,

45Dios se acordó del pacto que había hecho con ellos

y por su gran amor les tuvo compasión.

46Hizo que todos sus opresores

también se apiadaran de ellos.

47¡Sálvanos, Señor, Dios nuestro!

Vuelve a reunirnos de entre las naciones,

para que demos gracias a tu santo nombre

y alabarte sea nuestra gloria.

48¡Bendito sea el Señor, el Dios de Israel,

eternamente y para siempre!

Que todo el pueblo diga: «¡Amén!».

¡Aleluya!

Ang Pulong Sa Dios

Salmo 106:1-48

Salmo 106

Ang Kaayo sa Dios sa Iyang Katawhan

1Dayega ang Ginoo!

Pasalamati siya kay maayo siya;

ang iyang gugma walay kataposan.

2Walay makahatag ug hingpit nga pagsaysay o makapadayag sa hingpit nga pagdayeg alang sa gamhanang mga buhat sa Ginoo.

3Bulahan ang tawo nga nagahimo sa husto ug matarong sa tanang panahon.

4Ginoo, hinumdomi ako kon tabangan mo na ang imong katawhan;

luwasa usab ako kon luwason mo sila,

5aron matagamtaman ko usab ang kauswagan sa imong pinili nga nasod

ug aron makaambit sa ilang kalipay,

ug makauban sa ilang pagdayeg kanimo.

6Nakasala kami sama sa among mga katigulangan;

daotan kaayo ang among gihimo.

7Sa dihang didto sa Ehipto ang among mga katigulangan, wala nila tagda ang imong katingalahang mga buhat.

Gikalimtan nila ang daghang mga higayon diin gipakita mo ang imong gugma kanila,

ug misupak sila kanimo didto sa Pulang Dagat.

8Apan giluwas mo sila tungod ug alang sa imong kadungganan,

ug aron ikapadayag ang imong gahom.

9Gimandoan sa Ginoo ang Pulang Dagat nga momala, ug namala kini;

ug gipatabok niya ang iyang katawhan sa dagat nga daw sa disyerto kini nga ilang ginaagian.

10Giluwas niya sila gikan sa kamot sa mga kaaway.

11Gitabonan sa tubig ang ilang mga kaaway

ug wala gayoy nakalingkawas.

12Busa mituo sila sa iyang mga saad

ug nagaawit silag pagdayeg kaniya.

13Apan gikalimtan lang dayon nila ang iyang gihimo,

ug wala sila mohulat sa iyang tambag.

14Didto sa kamingawan, gisulayan nila ang Dios tungod sa hilabihan nilang pagpangandoy sa pagkaon.

15Busa gihatag niya kanila ang ilang gipangayo,

apan gipadad-an usab niya sila ug sakit nga nakapaluya kanila.

16Didto sa ilang kampo sa kamingawan, nasina sila kang Moises ug kang Aaron. Si Aaron, gilain aron moalagad sa Ginoo.

17Busa naabli ang yuta ug gilamoy sila si Datan ug Abiram ug ang ilang mga pamilya.

18Ug may kalayo usab nga misunog sa ilang daotang mga sumusunod.

19Didto sa Horeb, naghimo ang mga Israelinhon ug bulawan nga baka

ug gisimba nila kini nga dios-dios.

20Gibaylo nila ang ilang halangdon nga Dios sa estatuwa sa usa ka torong baka nga sagbot ang kinaon.

21-22Gikalimtan nila ang Dios nga nagluwas kanila ug naghimo sa gamhanan ug katingalahang mga butang didto sa Ehipto, ang yuta sa mga kaliwat ni Ham, ug didto sa Pulang Dagat.

23Laglagon na unta sa Dios ang iyang katawhan kon wala pa magpataliwala si Moises nga iyang alagad,

ug mihangyo nga isalikway ang iyang kasuko ug dili ipadayon ang paglaglag kanila.

24Nagdumili pa gayod sila sa pagsulod sa maayong yuta

kay wala sila motuo sa saad sa Dios.

25Nagbagulbol sila diha sa ilang mga tolda ug wala sila motuman sa Ginoo.

26Busa nanumpa ang Ginoo nga pamatyon niya sila sa kamingawan,

27ug katagon niya ang ilang mga kaliwat sa ubang mga nasod diin sila mangamatay.

28Nakighiusa sila sa pagsimba kang Baal sa Peor

ug mikaon sila sa mga halad alang sa mga patay.106:28 mga patay: o, patay nga mga dios-dios.

29Gipalagot niya ang Ginoo tungod sa ilang daotang mga binuhatan,

busa miabot kanila ang katalagman.

30Apan nagpataliwala si Finehas,

busa mihunong ang katalagman.

31Ang gihimo ni Finehas giisip nga matarong,

ug hinumdoman kini sa mga tawo hangtod sa kahangtoran.

32Didto usab sa tuboran sa Meriba, gipalagot sa mga Israelinhon ang Ginoo,

ug nakapahasol kini pag-ayo kang Moises.

33Tungod sa ilang gihimo nasuko si Moises kanila,

ug nakasulti ug mga pulong nga dili niya angay isulti.

34Wala pamatya sa mga Israelinhon ang mga katawhan sa Canaan nga mao untay gisugo sa Ginoo kanila.

35Nakig-uban pa hinuon sila niining mga tawhana ug misunod sa ilang mga binuhatan.

36Misimba sila sa mga dios-dios niining mga tawhana

ug nahimo kining hinungdan sa ilang kalaglagan.

37Gihalad nila ang ilang mga kabataan sa mga demonyo.

38Giula nila ang dugo sa ilang inosenteng mga kabataan ingon nga halad ngadto sa dios-dios sa Canaan.

Niining paagiha, gihugawan nila ang yuta sa Canaan.

39Apil sila nahimong mahugaw tungod sa ilang gihimo.

Nagluib sila sa Dios sama sa usa ka babaye nga nanapaw.

40Busa nasuko ang Ginoo sa iyang katawhan nga iyang gipanag-iyahan,

ug gikasilagan niya sila.

41Gitugyan niya sila sa ilang kaaway nga mga nasod, nga maoy migahom kanila.

42Gidaog-daog sila ug giulipon sa ilang mga kaaway.

43Sa makadaghang higayon giluwas sila sa Dios,

apan nagpadayon sila sa pagsupak kaniya,

ug misamot sila paglunang sa ilang mga sala.

44Apan namati gihapon kanila ang Dios,

ug gitabangan gihapon niya sila sa ilang mga kalisod sa dihang nadungog niya ang ilang pagpakitabang.

45Gihinumdoman sa Dios ang iyang kasabotan kanila,

ug tungod sa iyang dakong gugma kanila nausab ang iyang plano ug wala na niya sila siloti.

46Ug pagbuot niya nga kaloy-an sila sa mga mibihag kanila.

47Luwasa kami, Ginoo nga among Dios!

Kuhaa kami gikan sa ubang kanasoran ug tigoma kami pag-usab sa among yuta,

aron makapasalamat kami ug makadayeg sa imong pagkabalaan.106:47 pagkabalaan: sa literal, balaang ngalan.

48Dalaygon ang Ginoo, ang Dios sa Israel, sa walay kataposan.

Ang tanan nga katawhan motubag ug, “Amen!”

Dayega ang Ginoo!