1¡Recuerda, Señor, lo que nos ha sucedido!
¡Contempla y ve nuestra deshonra!
2Nuestra heredad ha caído en manos extrañas;
nuestro hogar, en manos de extranjeros.
3No tenemos padre, hemos quedado huérfanos;
viudas han quedado nuestras madres.
4El agua que bebemos, tenemos que pagarla;
la leña, tenemos que comprarla.
5Los que nos persiguen nos pisan los talones;5:5 Los que … los talones. Lit. Sobre nuestro cuello nos persiguen.
estamos fatigados y no hallamos descanso.
6Entramos en tratos5:6 Entramos en tratos. Lit. Dimos la mano. con Egipto y con Asiria
para conseguir alimentos.
7Nuestros antepasados pecaron y murieron,
pero a nosotros nos tocó el castigo.
8Ahora nos gobiernan los esclavos
y no hay quien nos libre de sus manos.
9Conseguimos pan a riesgo de nuestras vidas,
al enfrentar las espadas del desierto.
10La piel nos arde como un horno;
de hambre nos da fiebre.
11Las mujeres fueron violadas en Sión
y las vírgenes, en las ciudades de Judá.
12A nuestros príncipes los colgaron de las manos
y a nuestros ancianos no los honraron.
13A nuestros mejores jóvenes los pusieron a moler;
los niños tropezaban bajo el peso de la leña.
14Ya no se sientan los ancianos a las puertas de la ciudad;
ni se escucha la música de los jóvenes.
15En nuestro corazón no hay gozo;
nuestra danza se convirtió en lamento.
16Nuestra cabeza se ha quedado sin corona.
¡Ay de nosotros que hemos pecado!
17Desfallece nuestro corazón;
se apagan nuestros ojos,
18porque el monte Sión se halla desolado,
y sobre él rondan los chacales.
19Pero tú, Señor, reinas eternamente;
tu trono permanece de generación en generación.
20¿Por qué siempre nos olvidas?
¿Por qué nos abandonas tanto tiempo?
21Permítenos volver a ti, Señor, y volveremos;
renueva nuestra vida como antes.
22La verdad es que nos has rechazado
y te has excedido en tu enojo contra nosotros.
1O Ginoo, hinumdomi kon unsa ang nahitabo kanamo. Tan-awa ang gidangatan namo nga kaulawan. 2Ang among mga yuta ug mga balay gipanag-iya na sa mga langyaw. 3Nailo kami sa amahan, ug ang among mga inahan nabalo. 4Gipalit namo ang tubig nga among giinom ug ang kahoy nga among gisugnod. 5Gipatrabaho kami nga daw mga mananap, ug wala gayod papahulaya. 6Nagpasakop kami sa mga taga-Ehipto ug taga-Asiria aron lang makakaon kami. 7Nagpakasala ang among mga katigulangan nga nangamatay na, ug kami ang nagaantos tungod sa ilang sala. 8Gidumalahan kami sa mga ulipon, ug walay makaluwas kanamo gikan sa ilang mga kamot. 9Namiligro ang among kinabuhi sa pagpangita namog pagkaon tungod sa mga tulisan sa kamingawan. 10Gihilantan kami sa labihan nga kagutom, ug ang among lawas morag hurnohan sa kainit. 11Gipanglugos ang among mga asawa ug mga anak nga dalaga didto sa Zion ug sa mga lungsod sa Juda. 12Gibitay pinaagi sa ilang mga kamot ang among mga pangulo, ug wala tahora ang among mga tigulang. 13Ang among mga batan-ong lalaki gipugos nga maggaling nga daw mga ulipon. Ang mga kabataan nagsusapinday sa kabug-at sa mga kahoy nga ilang gipas-an. 14Ang mga tigulang wala na manglingkod sa pultahan sa siyudad sa paghatag ug tambag. Ug ang mga batan-ong lalaki miundang na sa pagtukar ug mga honi. 15Wala na kamiy kalipay. Imbes nga magsayaw, nagsubo na hinuon kami. 16Wala na ang among kadungganan. Alaot kami, tungod kay nakasala kami. 17Tungod niini gibati namo ang labihan nga kasakit, ug nagngitngit ang among mga panan-aw. 18Nahimo nang awaaw ang Jerusalem,5:18 Jerusalem: sa Hebreo, Bukid sa Zion. ug gisuroy-suroyan na lang kini sa ihalas nga mga iro.5:18 ihalas nga mga iro: sa English, jackals.
19O Ginoo, nagahari ka sa walay kataposan. Ang imong paghari nagapadayon hangtod sa kahangtoran. 20Nganong kanunay mo man kaming kalimtan? Nganong gisalikway mo man kami sulod sa taas nga panahon? 21O Ginoo, pabalika kami kanimo ug mobalik kami. Ibalik kanamo ang among maayong kahimtang. 22Gisalikway mo na ba gayod kami? Labihan pa ba ang imong kasuko kanamo?
