Jeremías 9 – NVI & AKCB

Nueva Versión Internacional

Jeremías 9:1-26

1¡Ojalá mi cabeza fuera un manantial

y mis ojos una fuente de lágrimas,

para llorar de día y de noche

por los muertos de mi pueblo!

2¡Ojalá tuviera yo en el desierto

una posada junto al camino!

Abandonaría a mi pueblo

y me alejaría de ellos.

Porque todos ellos son adúlteros,

son una banda de traidores.

3«Tensan su lengua como un arco;

en el país prevalece la mentira, no la verdad,

porque van de mal en peor

y a mí no me conocen»,

afirma el Señor.

4«Cuídese cada uno de su amigo,

no confíe ni siquiera en el hermano,

porque todo hermano engaña

y todo amigo calumnia.

5Se engañan unos a otros;

no se hablan con la verdad.

Han enseñado a sus lenguas a mentir

y pecan hasta el cansancio.

6Tú, Jeremías, vives en medio de engañadores,

que por su engaño no quieren reconocerme»,

afirma el Señor.

7Por eso, así dice el Señor de los Ejércitos:

«Voy a refinarlos, a ponerlos a prueba.

¿Qué más puedo hacer con mi pueblo?

8Su lengua es una flecha mortífera,

su boca solo sabe engañar;

hablan cordialmente con su amigo,

mientras en su interior le tienden una trampa.

9¿Y no los he de castigar por esto?

¿Acaso no he de vengarme de semejante nación?»,

afirma el Señor.

10Lloraré y gemiré por los montes,

me lamentaré por los prados del desierto,

porque están desolados:

ya nadie los transita

ni se escuchan los mugidos del ganado.

Desde las aves del cielo hasta los animales del campo,

todos han huido.

11«Convertiré a Jerusalén en un montón de ruinas,

en una guarida de chacales.

Convertiré en ruinas las ciudades de Judá;

¡las dejaré sin habitantes!».

12¿Quién es tan sabio como para entender esto? ¿A quién habló el Señor para que lo anuncie? ¿Por qué está arruinado el país, desolado como un desierto por el que nadie pasa?

13El Señor dice: «Porque ellos abandonaron la Ley que yo les entregué; no me obedecieron ni vivieron conforme a ella. 14Siguieron la terquedad de su corazón; se fueron tras los baales, como les habían enseñado sus antepasados». 15Por eso, así dice el Señor de los Ejércitos, el Dios de Israel: «A este pueblo le daré a comer alimentos amargos y a beber agua envenenada. 16Los dispersaré entre naciones que ni ellos ni sus antepasados conocieron; los perseguiré con espada hasta aniquilarlos».

17Así dice el Señor de los Ejércitos:

«¡Presten atención! Llamen a las plañideras.

Que vengan las más hábiles.

18Que se den prisa,

que hagan lamentación por nosotros.

Nuestros ojos se inundarán de lágrimas

y brotará de nuestros párpados el llanto.

19Desde Sión se escuchan quejidos y lamentos:

“Hemos sido devastados;

nos han avergonzado por completo.

Tenemos que abandonar nuestra tierra,

porque han derribado nuestras casas”».

20Escuchen, mujeres, la palabra del Señor;

reciban sus oídos la palabra de su boca.

Enseñen a sus hijas a entonar endechas;

que unas a otras se enseñen este lamento:

21«La muerte se ha metido por nuestras ventanas,

ha entrado en nuestros palacios;

ha eliminado en las calles a los niños

y en las plazas a los jóvenes».

22Habla: «Así dice el Señor:

»“Yacen tendidos los cadáveres

como estiércol sobre los campos,

como gavillas que caen tras el segador,

sin que nadie las recoja”».

23Así dice el Señor:

«Que no se gloríe el sabio de su sabiduría,

ni el poderoso de su poder,

ni el rico de su riqueza.

24Si alguien ha de gloriarse, que se gloríe de conocerme

y de comprender que yo soy el Señor,

que actúo en la tierra con gran amor,

derecho y justicia,

pues es lo que a mí me agrada»,

afirma el Señor.

25«Vienen días —afirma el Señor—, en que castigaré al que haya sido circuncidado solo del prepucio: 26castigaré a Egipto, Judá, Edom, Amón, Moab; también, a todos los que viven en el desierto y se rapan las sienes. Todas las naciones son incircuncisas, pero el pueblo de Israel es incircunciso de corazón».

Akuapem Twi Contemporary Bible

Yeremia 9:1-26

1Ao, sɛ me ti yɛ asuti,

na mʼaniwa yɛ nusu abura a!

Mɛtew nusu awia ne anadwo

ama me nkurɔfo a wɔakunkum wɔn no.

2Ao, sɛ mewɔ akwantufo asoɛe

wɔ nweatam no so a

anka megyaw me nkurɔfo hɔ

na mafi wɔn nkyɛn;

efisɛ wɔn nyinaa yɛ nguaman,

nnipakuw a wonni nokware.

3“Wosiesie wɔn tɛkrɛma

te sɛ agyan de di atoro;

Ɛnyɛ nokware so na wɔnam

di yiye wɔ asase yi so.

Wɔyɛ bɔne toatoa so;

na wonnye me nto mu,”

Awurade na ose.

4“Monhwɛ yiye wɔ mo nnamfonom ho;

munnye obiara nni wɔ mo abusua mu.

Efisɛ wɔn mu biara yɛ ɔdaadaafo,

na adamfo biara yɛ ɔsɛefo.

5Adamfo daadaa adamfo,

na wɔn mu biara nka nokware.

Wɔn tɛkrɛma akokwaw atorodi mu,

wɔde bɔneyɛ haw wɔn ho.

6Wote nnaadaa mfimfini;

na wɔn nnaadaa mu wɔmpɛ sɛ wogye me to mu,”

sɛnea Awurade se ni.

7Ɛno nti, sɛɛ na Asafo Awurade se,

“Hwɛ, mɛnan wɔn asɔ wɔn ahwɛ,

na dɛn bio na metumi ayɛ

esiane me nkurɔfo yi bɔne nti?

8Wɔn tɛkrɛma yɛ agyan a ano wɔ bɔre;

ɛka nnaadaasɛm.

Obiara kasa asomdwoe mu kyerɛ ne yɔnko,

nanso ne koma mu de, osum no afiri.

9Ɛnsɛ sɛ metwe wɔn aso wɔ eyi ho?”

Sɛɛ na Awurade se.

“Ɛnsɛ sɛ mʼankasa metɔ

ɔman a ɛte sɛɛ so were ana?

10Mesu na metwa adwo ama mmepɔw no,

mɛbɔ abubuw a ɛfa nweatam adidibea ho.

Ayɛ fo na obi mfa hɔ bio,

na wɔnte anantwi su wɔ hɔ.

Wim nnomaa no atutu kɔ

na mmoa no nso aguan kɔ.

11“Mɛyɛ Yerusalem mmubui siw,

sakraman atu;

na mɛma Yuda nkurow ada mpan

sɛnea obiara ntumi ntena hɔ.”

12Onipa bɛn na onim nyansa ara sɛ ɔbɛte eyi ase? Hena na Awurade akyerɛkyerɛ no a obetumi akyerɛ ase? Adɛn nti na wɔasɛe asase no ama ada mpan sɛ nweatam a obiara ntumi mfa so?

13Awurade kae se, “Esiane sɛ wɔapo me mmara a mehyɛ maa wɔn no nti, wɔanyɛ osetie amma me na wɔanni me mmara so. 14Mmom, wɔadi wɔn koma asoɔden akyi, wɔadi Baalnom akyi sɛnea wɔn agyanom kyerɛɛ wɔn no.” 15Ɛno nti, nea Asafo Awurade, Israel Nyankopɔn no se ni: “Hwɛ, mɛma saa nnipa yi adi aduan a ɛyɛ nwen na wɔanom nsu a wɔde awuduru afra. 16Mɛbɔ wɔn ahwete amanaman a wɔn anaa wɔn agyanom nnim so no so, na mede afoa bɛtaa wɔn kosi sɛ mɛsɛe wɔn.”

17Sɛnea Awurade tumfo se ni:

“Dwene ho! Frɛ mmea agyaadwotwafo no,

frɛ wɔn a wɔakwadaw mu pa ara.

18Ma wɔmmra ntɛm

mmesu ngu yɛn so

kosi sɛ yɛn ani so bɛtaa nusu

na nusu aguare yɛn.

19Wɔte agyaadwotwa nnyigyei fi Sion se,

‘Wɔasɛe yɛn!

Yɛn anim agu ase yiye!

Ɛsɛ sɛ yetu fi yɛn asase so

efisɛ yɛn afi abubu.’ ”

20Afei, mo mmea, muntie Awurade asɛm;

monyɛ aso mma nsɛm a efi nʼanom.

Monkyerɛ mo mmabea sɛnea wotwa dwo;

monkyerɛ mo ho mo ho abubuwbɔ.

21Owu aforo afa yɛn mfɛnsere mu

ahyɛn yɛn aban mu;

apam mmofra afi mmɔnten so

ne mmerante afi ɔman aguabɔbea.

22Ka se, “Sɛɛ Na Awurade se,

“ ‘Nnipa afunu bɛdeda hɔ

te sɛ sumina a egugu petee mu,

te sɛ aburow a nnɔbaetwafo atwa agu nʼakyi

a obiara mmoaboaa ano.’ ”

23Eyi ne nea Awurade se:

“Mma onyansafo mfa ne nyansa nhyehyɛ ne ho

anaa ɔhoɔdenfo mfa nʼahoɔden nhyehyɛ ne ho

anaa ɔdefo mfa nʼahonya nhyehyɛ ne ho.

24Mmom ma nea ɔhyehyɛ ne ho nhyehyɛ ne ho sɛ

ɔwɔ nhumu, na onim sɛ,

me ne Awurade a ɔyɛ adɔe,

na obu atɛntrenee na ɔyɛ adetrenee wɔ asase so,

efisɛ eyinom na ɛsɔ mʼani,”

sɛnea Awurade se ni.

25“Nna no reba,” Awurade na ose, “A mɛtwe wɔn a wɔatwa twetia wɔ honam fam nko ara no nyinaa aso: 26Misraimfo, Yudafo, Edomfo, Amonfo, Moabfo ne wɔn a wɔtete nweatam a ɛwɔ akyirikyiri nsase so nyinaa. Na nokware, saa aman yi nyinaa yɛ momonotofo na mpo Israelfi nyinaa yɛ koma mu momonotofo.”