Jeremías 23 – NVI & ASCB

Nueva Versión Internacional

Jeremías 23:1-40

El Rey justo

1«¡Ay de los pastores que destruyen y dispersan las ovejas de mis praderas!», afirma el Señor. 2Por eso, así dice el Señor, el Dios de Israel, a los pastores que apacientan a mi pueblo: «Ustedes han dispersado a mis ovejas; las han expulsado y no se han encargado de ellas. Pues bien, yo me encargaré de castigarlos a ustedes por sus malas acciones», afirma el Señor. 3«Al remanente de mis ovejas yo mismo las reuniré de todos los países adonde las expulsé; también las haré volver a sus pastos, donde crecerán y se multiplicarán. 4Pondré sobre ellas pastores que las pastorearán y ya no temerán ni se espantarán, ni faltará ninguna de ellas», afirma el Señor.

5«Vienen días», afirma el Señor,

«en que de la simiente de David haré surgir un Renuevo justo;

él reinará con sabiduría en la tierra,

y practicará el derecho y la justicia.

6En esos días Judá será salvo,

Israel morará seguro.

Y este es el nombre que se le dará:

“El Señor es nuestra justicia”.

7»Por eso —afirma el Señor—, vienen días en que ya no se dirá: “Tan cierto como vive el Señor, que hizo salir a los israelitas de la tierra de Egipto”, 8sino: “Tan cierto como vive el Señor, que hizo salir a los descendientes de la familia de Israel, y los hizo llegar del país del norte y de todos los países adonde los había expulsado”. Entonces habitarán en su propia tierra».

Profetas mentirosos

9En cuanto a los profetas:

Mi corazón está quebrantado dentro de mí

y se me estremecen los huesos.

Por causa del Señor

y de sus santas palabras,

hasta parezco un borracho,

alguien dominado por el vino.

10La tierra está llena de adúlteros,

por causa de la maldición está de luto

y los pastos del desierto se han secado.

Los profetas corren tras la maldad,

y usan su poder para la injusticia.

11«Impíos son los profetas y los sacerdotes;

aun en mi propia casa encuentro su maldad»,

afirma el Señor.

12«Por eso su camino será resbaladizo;

serán empujados a las tinieblas,

y en ellas se hundirán.

Yo traeré sobre ellos una calamidad

en el año de su castigo»,

afirma el Señor.

13«Algo repugnante he observado

entre los profetas de Samaria:

profetizaron en nombre de Baal

y descarriaron a mi pueblo Israel.

14Y entre los profetas de Jerusalén

he observado cosas terribles:

cometen adulterio y viven en la mentira;

fortalecen las manos de los malhechores,

ninguno se convierte de su maldad.

Todos ellos son para mí como Sodoma;

los habitantes de Jerusalén son como Gomorra».

15Por tanto, así dice el Señor de los Ejércitos contra los profetas:

«Haré que coman alimentos amargos

y que beban agua envenenada,

porque los profetas de Jerusalén

han esparcido la impiedad por toda la tierra».

16Así dice el Señor de los Ejércitos:

«No escuchen lo que dicen los profetas,

pues alientan en ustedes falsas esperanzas;

cuentan visiones que se han imaginado

y que no proceden de la boca del Señor.

17A los que me desprecian les aseguran

que yo, el Señor, digo que gozarán de paz;

a los que obedecen los dictados de su terco corazón

les dicen que no les sobrevendrá ningún mal.

18¿Quién de ellos ha estado en el consejo del Señor?

¿Quién ha recibido o escuchado su palabra?

¿Quién ha atendido y escuchado su palabra?

19La tempestad del Señor

se ha desatado con furor;

un torbellino se cierne amenazante

sobre la cabeza de los malvados.

20La ira del Señor no cesará

hasta que haya realizado por completo

los propósitos de su corazón.

Al final de los tiempos

lo comprenderán con claridad.

21Yo no envié a esos profetas,

pero ellos corrieron a llevar sus mensajes;

ni siquiera hablé,

pero ellos profetizaron.

22Si hubieran estado en mi consejo,

habrían proclamado mis palabras a mi pueblo;

lo habrían hecho volver de su mal camino

y de sus malas acciones.

23»¿Soy acaso Dios solo de cerca?

¿No soy Dios también de lejos?»,

afirma el Señor.

24«¿Podrá el hombre hallar un escondite

donde yo no pueda encontrarlo?»,

afirma el Señor.

«¿Acaso no soy yo el que llena los cielos y la tierra?»,

afirma el Señor.

25«He escuchado lo que dicen los profetas que profieren mentiras en mi nombre, los cuales dicen: “¡He tenido un sueño, he tenido un sueño!”. 26¿Hasta cuándo continuarán los profetas hablando mentiras y delirios de sus propios corazones? 27Con los sueños que se cuentan unos a otros pretenden hacer que mi pueblo se olvide de mi nombre, como sus antepasados se olvidaron de mi nombre por el de Baal. 28El profeta que tenga un sueño, que lo cuente; pero el que reciba mi palabra, que la proclame con fidelidad. ¿Qué tiene que ver la paja con el grano?», afirma el Señor. 29«¿No es acaso mi palabra como fuego y como martillo que pulveriza la roca?», afirma el Señor.

30«Por eso yo estoy contra los profetas que se roban mis palabras entre sí», afirma el Señor. 31«Yo estoy contra los profetas que con sus propias lenguas hablan por hablar», afirma el Señor. 32«Yo estoy contra los profetas que cuentan sueños mentirosos y que, al contarlos, hacen que mi pueblo se extravíe con sus mentiras y sus presunciones», afirma el Señor. «Yo no los he enviado ni he dado ninguna orden. No traen ningún beneficio a este pueblo», afirma el Señor.

Profecías falsas

33«Si este pueblo o algún profeta o sacerdote te pregunta: “¿Qué mensaje23:33 mensaje. Juego de palabras aquí y en los vv. siguientes; el vocablo hebreo también significa carga. tenemos del Señor?”, tú responderás: “¿De qué mensaje hablas? Yo los abandonaré”, afirma el Señor. 34Si un profeta o un sacerdote o alguien del pueblo dice: “Este es el mensaje del Señor”, yo castigaré a ese hombre y a su casa. 35Así deberán hablarse entre amigos y hermanos: “¿Qué ha respondido el Señor?”, o “¿Qué ha dicho el Señor?”. 36Pero no deberán mencionar más la frase “Mensaje del Señor”, porque el mensaje de cada uno será su propia palabra, ya que ustedes han distorsionado las palabras del Dios viviente, del Señor de los Ejércitos, nuestro Dios. 37Así dirás a los profetas: “¿Qué les ha respondido el Señor? ¿Qué les ha dicho?”. 38Pero si ustedes responden: “¡Mensaje del Señor!”, el Señor dice: “Por cuanto ustedes han dicho: ‘¡Mensaje del Señor!’, siendo que yo había prohibido que pronunciaran esta frase, 39entonces me olvidaré de ustedes y los echaré de mi presencia, junto con la ciudad que di a ustedes y a sus antepasados. 40Y los afligiré con vergüenza eterna, con una deshonra eterna que jamás será olvidada”».

Asante Twi Contemporary Bible

Yeremia 23:1-40

Tenenee Dubaa No

1“Nnome nka nnwanhwɛfoɔ a wɔsɛe na wɔhwete me nnwankuo no” Awurade na ɔseɛ. 2Ɛno enti yei ne deɛ Awurade, Israel Onyankopɔn, ka kyerɛ ahwɛfoɔ a wɔhwɛ me nkurɔfoɔ so nie: “Esiane sɛ, moabɔ me nnwankuo ahweteɛ, na moapam wɔn na moanhwɛ wɔn so yie no enti, mede asotwe bɛbrɛ mo wɔ mo bɔne a moayɛ no nti,” deɛ Awurade seɛ nie. 3“Me ara ankasa mɛboaboa me nnwan nkaeɛ no afifiri aman a mapam wɔn akɔ hɔ nyinaa no so na mede wɔn bɛsane aba wɔn adidibea bio, baabi wɔbɛwowo na wɔn ase atrɛ. 4Na mɛyi nnwanhwɛfoɔ a wɔbɛhwɛ wɔn so, na wɔrensuro na wɔremmɔ hu bio na wɔn mu baako mpo renyera.” Awurade na ɔseɛ.

5“Nna bi reba,” Awurade na ɔseɛ,

“Mɛma tenenee dubaa bi so ama Dawid,

ɔhene bi a ɔbɛdi adeɛ nyansa mu

na wayɛ deɛ ɛtene ne deɛ ɛyɛ wɔ asase yi so.

6Ne mmerɛ so, wɔbɛgye Yuda nkwa

na Israel bɛtena ase wɔ asomdwoeɛ mu.

Yei ne edin a wɔde bɛfrɛ no:

Awurade Yɛn Tenenee.

7Na afei nna bi reba,” Awurade na ɔseɛ, “a nnipa renka bio sɛ, ‘Nokorɛm sɛ Awurade te ase yi, deɛ ɔyii Israelfoɔ firii Misraim,’ 8na mmom, wɔbɛka sɛ, ‘Nokorɛm sɛ Awurade te ase yi, deɛ ɔyii Israel asefoɔ firii atifi asase so ne aman nyinaa a ɔpamoo wɔn kɔɔ hɔ no so.’ Na afei wɔbɛtena wɔn ankasa asase so.”

Atorɔ Adiyifoɔ

9Ɛfa adiyifoɔ no ho no:

Mʼakoma abubu wɔ me mu;

me nnompe nyinaa woso.

Mete sɛ ɔsabofoɔ,

mete sɛ obi a nsã aboro noɔ,

ɛsiane Awurade

ne ne nsɛm kronkron no enti.

10Awaresɛefoɔ ahyɛ asase no so ma;

nnome no enti asase no awo wesee

adidibea a ɛwɔ anweatam no so ahye.

Adiyifoɔ no nam ɛkwan bɔne so

de wɔn tumi yɛ deɛ ɛntene.

11“Odiyifoɔ ne ɔsɔfoɔ nyinaa nsuro Onyankopɔn;

mʼasɔredan mu mpo mehunu wɔn amumuyɛsɛm,”

Awurade na ɔseɛ.

12“Ɛno enti, wɔn ɛkwan so bɛyɛ torotorotoro;

wɔbɛpam wɔn akɔ esum mu

na ɛhɔ na wɔbɛhwehwe ase.

Mede amanehunu bɛba wɔn so

wɔ afe a wɔbɛtwe wɔn aso mu no,”

Awurade na ɔseɛ.

13“Samaria adiyifoɔ mu no

mehunuu saa atantanneɛ yi:

Wɔde Baal hyɛɛ nkɔm

nam so maa me nkurɔfoɔ Israelfoɔ fom ɛkwan.

14Na Yerusalem adiyifoɔ mu no

mahunu adeɛ a ɛyɛ hu:

Wɔsɛe awadeɛ na wɔdi atorɔ.

Wɔhyɛ wɔn a wɔyɛ bɔne no mpamuden,

enti obiara nntwe ne ho mfiri nʼamumuyɛsɛm ho.

Wɔn nyinaa te sɛ Sodom ma me;

na Yerusalemfoɔ te sɛ Gomora.”

15Ɛno enti, yei ne deɛ Asafo Awurade seɛ fa adiyifoɔ no ho:

“Mema wɔadi aduane a ɛyɛ nwono

na wɔanom nsuo a awuduro wɔ mu,

ɛfiri sɛ Yerusalem adiyifoɔ enti,

abɔnefosɛm ahyɛ asase yi so ma.”

16Yei ne deɛ Asafo Awurade seɛ:

“Monntie nkɔm a adiyifoɔ no hyɛ kyerɛ mo;

wɔma mo nya anidasoɔ a ɛnni nnyinasoɔ.

Wɔbɔ wɔn tirim ka anisoadehunu,

a ɛmfiri Awurade anom.

17Wɔkɔ so ka kyerɛ wɔn a wɔbu me animtia sɛ,

Awurade se: Mobɛnya asomdwoeɛ.’

Na wɔn a wɔdi wɔn akomadenyɛ akyi no nyinaa,

wɔka kyerɛ wɔn sɛ, ‘Ɔhaw biara remma mo so.’

18Na wɔn mu hwan na waka Awurade agyinatufoɔ ho

sɛ ɔbɛhwɛ anaa ɔbɛtie nʼasɛm?

Hwan na wayɛ aso ate nʼasɛm?

19Hwɛ, Awurade ahum

bɛtu abufuhyeɛ mu,

ntwahoframa bɛdi kyinhyia wɔ

amumuyɛfoɔ mpampam.

20Awurade abufuo rennwo

kɔsi sɛ ɔbɛwie

nʼakoma mu nhyehyɛeɛ nyinaa.

Nna a ɛreba no mu no

mobɛte aseɛ yie.

21Mansoma saa adiyifoɔ yi,

nanso wɔde wɔn asɛm akyinkyini;

manto wɔn nkra biara,

nanso wɔahyɛ nkɔm.

22Sɛ wɔkaa mʼagyinatufoɔ ho a,

anka wɔbɛpae mu aka mʼasɛm akyerɛ me nkurɔfoɔ

na ama wɔatwe wɔn ho afiri wɔn akwammɔne

ne wɔn nneyɛɛ bɔne ho.

23“Meyɛ Onyankopɔn a mebɛn nko ara anaa,”

Awurade na ɔseɛ,

“na mennyɛ Onyankopɔn a mewɔ akyirikyiri nso?

24Obi bɛtumi de ne ho asie baabi a

merentumi nhunu no anaa?”

Awurade na ɔseɛ.

“Menyɛɛ ɔsoro ne asase so ma anaa?”

Awurade na ɔseɛ.

25“Mate deɛ adiyifoɔ a wɔde medin hyɛ nkɔmtorɔ no keka. Wɔkeka sɛ, ‘Mesoo daeɛ! Mesoo daeɛ!’ 26Yei bɛkɔ so akɔsi da bɛn wɔ atorɔ adiyifoɔ yi akoma mu? Wɔn a wɔbɔ wɔn tirim hyɛ nnaadaa nkɔm? 27Wɔdwene sɛ daeɛ a wɔkeka kyerɛkyerɛ wɔn ho no bɛma me nkurɔfoɔ werɛ afiri me din, sɛdeɛ Baalsom enti wɔn agyanom werɛ firii me din no. 28Ma odiyifoɔ a waso daeɛ no nka nʼadaeso, na ma deɛ ɔwɔ mʼasɛm no nka no nokorɛm. Na ɛdeɛn na ntɛtɛ ne ayuo wɔ yɛ?” Awurade na ɔseɛ. 29“Na mʼasɛm nte sɛ ogya?” Awurade na ɔseɛ, “Ɛnte sɛ asaeɛ a ɛpaapae ɔbotan mu nketenkete anaa?

30“Ɛno nti,” Awurade na ɔseɛ, “mekyi adiyifoɔ a wɔfa nsɛm a ɛfiri wɔn yɔnkonom nkyɛn, na wɔpae mu ka no sɛdeɛ ɛfiri me nkyɛn no. 31Aane,” Awurade asɛm nie, “mekyi saa adiyifoɔ a wɔde wɔn ankasa tɛkrɛmawoɔ ka sɛ, ‘Awurade na ɔseɛ.’ 32Nokorɛm, mekyi wɔn a wɔhyɛ adaeɛso ho nkɔmtorɔ,” Awurade na ɔseɛ. “Wɔka kyerɛ wɔn na wɔde atorɔ nsɛm daadaa me nkurɔfoɔ ma wɔfom ɛkwan, nso mensomaa wɔn na mennyii wɔn. Wɔn ho nni mfasoɔ mma saa nnipa yi koraa,” Awurade na ɔseɛ.

Atorɔ Adiyisɛm Ne Atorɔ Adiyifoɔ

33“Sɛ saa nnipa yi, anaa odiyifoɔ anaa ɔsɔfoɔ bisa mo sɛ, ‘Ɛdeɛn ne Awurade adiyisɛm no a?’ Monka nkyerɛ wɔn sɛ, ‘Adiyisɛm bɛn? Mɛpo mo, Awurade na ɔseɛ.’ 34Sɛ odiyifoɔ bi, ɔsɔfoɔ bi anaa obi foforɔ si so dua sɛ, ‘Awurade adiyisɛm ni’ a, mɛtwe saa ɔbarima no ne ne fiefoɔ aso. 35Yei ne deɛ mo mu biara kɔ so ka kyerɛ ne yɔnko anaa ne busuani: ‘Awurade mmuaeɛ ne sɛn?’ Anaa ‘Ɛdeɛn na Awurade aka?’ 36Nanso ɛnsɛ sɛ mobɔ ‘Awurade adiyisɛm’ so bio; ɛfiri sɛ, obiara asɛm bɛyɛ nʼadiyisɛm, ne saa enti modanedane nsɛm a ɛfiri Onyankopɔn, Teasefoɔ, Asafo Awurade yɛn Onyankopɔn nkyɛn mu. 37Yei ne deɛ mokɔ so ka kyerɛ odiyifoɔ: ‘Mmuaeɛ bɛn na Awurade de ama mo?’ Anaa ‘Ɛdeɛn na Awurade aka?’ 38Ɛwom, mosi so dua sɛ, ‘Yei ne Awurade adiyisɛm’ nanso sei na Awurade ka: Mokaa sɛ, ‘Yei yɛ Awurade adiyisɛm,’ wɔ ɛberɛ a maka akyerɛ mo sɛ monnka saa nsɛm yi bio. 39Afei, nokorɛm, me werɛ bɛfiri mo, na mapam mo ne kuropɔn a mede maa mo ne mo agyanom afiri mʼani so. 40Na mede daa animguaseɛ, ne daa ahohora a werɛ remfi da bɛba mo so.”