Jeremías 17 – NVI & APSD-CEB

Nueva Versión Internacional

Jeremías 17:1-27

1»El pecado de Judá está escrito con cincel de hierro;

grabado está con punta de diamante

sobre la tabla de su corazón

y sobre los cuernos de sus altares.

2Aún sus hijos recuerdan sus altares

y las imágenes de Aserá

junto a los árboles frondosos

sobre las altas colinas,

3y sobre mi montaña a campo abierto.

Así que entregaré como botín tu riqueza,

tus tesoros y tus altares paganos,

por todos tus pecados

en todo tu territorio.

4Por tu culpa perderás la herencia

que yo te había dado.

Te haré esclava de tus enemigos,

en un país para ti desconocido,

porque has encendido mi ira,

la cual se mantendrá ardiendo para siempre».

5Así dice el Señor:

«¡Maldito aquel que confía en los hombres,

que se apoya en fuerzas humanas

y aparta su corazón del Señor!

6Será como una zarza en el desierto:

no se dará cuenta cuando llegue el bien.

Morará en la sequedad del desierto,

en tierras de sal, donde nadie habita.

7»Bendito el hombre que confía en el Señor

y pone su confianza en él.

8Será como un árbol plantado junto al agua

que extiende sus raíces hacia la corriente;

no teme que llegue el calor

y sus hojas están siempre verdes.

En época de sequía no se angustia

y nunca deja de dar fruto».

9Nada hay tan engañoso como el corazón.

No tiene remedio.

¿Quién puede comprenderlo?

10«Yo, el Señor, sondeo el corazón

y examino los pensamientos,

para darle a cada uno según sus acciones

y según el fruto de sus obras».

11El que acapara riquezas injustas

es como una perdiz que empolla huevos que no puso.

En la mitad de la vida las perderá

y al final se mostrará como un insensato.

12Trono glorioso, exaltado desde el principio

es el lugar de nuestro santuario.

13Señor, tú eres la esperanza de Israel,

todo el que te abandona quedará avergonzado.

El que se aparta de ti quedará como algo escrito en el polvo,

porque abandonó al Señor,

fuente de aguas vivas.

14Sáname, Señor, y seré sanado;

sálvame y seré salvo,

porque tú eres mi alabanza.

15No falta quien me pregunte:

«¿Dónde está la palabra del Señor?

¡Que se cumpla ya!».

16Pero yo no me he apresurado a abandonarte y dejar de ser tu pastor;

tampoco he deseado que venga el día de la calamidad.

Tú bien sabes lo que he dicho,

pues lo dije en tu presencia.

17No seas para mí un motivo de terror;

tú eres mi refugio en tiempos de calamidad.

18¡No me pongas a mí en vergüenza;

avergüénzalos a ellos!

¡No me llenes de terror a mí;

aterrorízalos a ellos!

Envíales tiempos de calamidad;

¡destrózalos y vuelve a destrozarlos!

La observancia del sábado

19Así me dijo el Señor: «Ve y párate en la puerta del Pueblo, por donde entran y salen los reyes de Judá; luego, en todas las puertas de Jerusalén. 20Diles: “¡Escuchen la palabra del Señor, reyes de Judá, toda la gente de Judá y todos los habitantes de Jerusalén que entran por estas puertas! 21Así dice el Señor: ‘Cuídense bien de no llevar ninguna carga en día sábado y de no meterla por las puertas de Jerusalén. 22Tampoco saquen ninguna carga de sus casas en día sábado ni hagan ningún tipo de trabajo. Consagren el día sábado, tal como se lo ordené a sus antepasados. 23Pero ellos no me prestaron atención ni me obedecieron, sino que se obstinaron y no quisieron escuchar ni recibir corrección.

24»” ’Si de veras me obedecen —afirma el Señor—, y no meten ninguna carga por las puertas de esta ciudad en día sábado, sino que consagren este día no haciendo ningún trabajo, 25entonces reyes entrarán por las puertas de esta ciudad con sus oficiales y se sentarán en el trono de David. Ellos y sus oficiales entrarán montados en carros y caballos, acompañados por la gente de Judá y por los habitantes de Jerusalén, y esta ciudad será habitada para siempre. 26Vendrá gente de las ciudades de Judá y de los alrededores de Jerusalén, del territorio de Benjamín y de la Sefelá, de la región montañosa y del Néguev. Traerán al Templo del Señor holocaustos y sacrificios, ofrendas de cereal, incienso y ofrendas de acción de gracias. 27Pero si no obedecen en consagrar el día sábado y permiten que entren cargas por las puertas de Jerusalén en sábado, entonces prenderé fuego a sus puertas que no podrá ser apagado y que consumirá los palacios de Jerusalén’ ”».

Ang Pulong Sa Dios

Jeremias 17:1-27

Ang Sala sa Juda ug ang Silot Niini

1Miingon ang Ginoo, “Katawhan sa Juda, ang inyong mga sala gikulit diha sa inyong gahi nga mga kasingkasing, ug sa mga sungay-sungay sa mga eskina sa inyong mga halaran. 2Mao usab ang inyong mga kabataan, nagasimba sila sa inyong mga halaran ug sa mga poste nga simbolo sa diosa nga si Ashera didto sa labong nga mga kahoy ug sa taas nga mga bungtod, 3apil sa mga bukid sa kaumahan. Busa ipailog ko sa inyong mga kaaway ang inyong mga bahandi ug mga kabtangan, apil na ang inyong mga simbahanan diha sa habog nga mga dapit, tungod sa sala nga nahimo sa inyong tibuok nasod. 4Mawala kaninyo ang yuta nga gihatag ko kaninyo. Ipaulipon ko kamo sa inyong mga kaaway didto sa yuta nga wala kamo masuheto, tungod kay gipasilaob ninyo ang akong kasuko ug daw kalayo kini nga dili mapalong.”

5Miingon pa gayod ang Ginoo, “Panghimaraoton ko ang tawo nga mobiya kanako ug mosalig sa tawo nga molig-on kaniya. 6Mahisama siya sa tanom sa kamingawan nga dili molambo. Magapuyo siya sa mamala ug asinon nga yuta diin walay nagapuyo. 7Apan bulahan ang tawo nga nagasalig ug nagalaom kanako. 8Mahisama siya sa kahoy nga gitanom sa daplin sa sapa kansang mga gamot nakaabot sa tubig. Kini nga kahoy dili mahadlok ni mabalaka kon moabot ang ting-init o taas nga hulaw. Ang iyang mga dahon kanunayng lunhaw, ug walay puas ang iyang pagpamunga.

9“Labihan gayod ka malimbongon ang kasingkasing sa tawo ug walay makatupong niini. Kinsay makatugkad niini? 10Ako, ang Ginoo, nagasusi sa kasingkasing ug hunahuna sa tawo. Ihatag ko sa matag usa ang angay sa iyang batasan ug binuhatan. 11Ang tawo nga nakaangkon ug bahandi sa dinaotan nga paagi sama sa langgam nga naglomlom sa itlog nga dili iya. Sa tunga-tunga sa iyang pagkinabuhi, mahanaw kaniya ang iyang bahandi, ug mogawas nga buang-buang diay siya.”

12O Ginoo, ang imong templo mao ang imong matahom nga trono sukad pa kaniadto. 13Ikaw Ginoo, ang paglaom sa Israel. Maulawan gayod ang tanang mibiya kanimo. Ilubong gayod sila sa yuta kay gisalikway ka nila, ang tuboran nga nagahatag ug kinabuhi.

14O Ginoo, ayoha ako ug maulian ako. Luwasa ako ug makalingkawas ako. Kay ikaw ang akong ginadayeg. 15Miingon ang mga tawo kanako, “Asa na kadtong giingon sa Ginoo? Nganong wala pa man kini mahitabo?” 16O Ginoo, wala ako magpasagad sa akong buluhaton isip magbalantay sa imong katawhan. Wala gayod ako magtinguha nga padad-an mo silag katalagman. Nasayod ka sa akong gipanulti. 17Ayaw akog hadloka, kay ikaw ang akong dalangpanan sa panahon sa kalaglagan. 18Pakaulawi ug hadloka ang nagatinguha ug daotan kanako, apan ayaw kini buhata kanako. Padad-i silag katalagman aron mangalaglag silang tanan.

Ang Adlaw nga Igpapahulay

19Miingon ang Ginoo kanako, “Lakaw ug tindog didto sa Pultahan sa Katawhan diin mag-agian ang mga hari sa Juda, ug didto usab dayon sa uban pang mga pultahan sa Jerusalem. 20Unya ingna ang mga tawo, ‘Paminawa ninyo ang mensahe sa Ginoo, kamong mga hari ug katawhan sa Juda, apil na kamong nagapuyo sa Jerusalem nga mag-agian niini nga pultahan. 21Kini ang giingon sa Ginoo: Pagmatngon kamo kon may bili kaninyo ang inyong kinabuhi. Ayaw kamo pagtrabaho o pagdala sa inyong mga baligya sa pultahan sa Jerusalem panahon sa Adlaw nga Igpapahulay. 22Oo, ayaw gayod kamo pagtrabaho o pagdalag mga butang gikan sa inyong mga balay niining adlawa. Igahin ninyo kini alang kanako sama sa gimando ko sa inyong mga katigulangan. 23Apan wala gayod sila maminaw kanako. Mga gahi silag ulo! Dili sila magpadisiplina. 24Apan kon motuman lang kamo kanako, nga dili motrabaho o modala sa inyong mga baligya diha sa mga pultahan sa Jerusalem sa Adlaw nga Igpapahulay, ug igahin ninyo kining adlawa alang kanako, 25panalanginan ko kamo. Padayon kamo nga makabaton ug hari gikan sa kaliwatan ni David. Magsakay ang hari ug ang iyang mga opisyal sa mga karwahe ug mga kabayo ug mosulod sa mga pultahan sa lungsod uban sa katawhan sa Jerusalem ug sa ubang bahin sa Juda. Ug kining siyudad sa Jerusalem pagapuy-an hangtod sa hangtod. 26Mangadto sa templo sa Ginoo ang mga tawo nga naggikan sa mga dapit libot sa Jerusalem ug sa mga lungsod sa Juda ug Benjamin, ug gikan sa kabungtoran sa kasadpan,17:26 kabungtoran sa kasadpan: sa Hebreo, Shefela. sa mga bukid, ug sa Negev. Magdala silag mga halad nga sinunog ug uban pang mga halad, sama sa halad sa pagpasidungog sa Ginoo, halad sa pagpasalamat sa Ginoo, ug mga insenso. 27Apan kon dili kamo motuman kanako, ug dili ninyo igahin alang kanako ang Adlaw nga Igpapahulay, ug managdala kamo sa inyong mga baligya diha sa mga pultahan sa Jerusalem nianang adlawa, sunogon ko ang mga pultahan sa Jerusalem, apil ang lig-ong mga bahin niini, ug wala gayoy makapalong sa kalayo.’ ”