Jeremías 11 – NVI & APSD-CEB

Nueva Versión Internacional

Jeremías 11:1-23

Violación del pacto

1Esta es la palabra que vino a Jeremías de parte del Señor: 2«Escucha los términos de este pacto y comunícaselos a la gente de Judá y a los habitantes de Jerusalén. 3Diles que así ha dicho el Señor, Dios de Israel: “Maldito aquel que no obedezca los términos de este pacto, 4que yo mismo ordené a los antepasados de ustedes el día que los hice salir de Egipto, de ese horno donde se funde el hierro”. Les dije: “Obedézcanme y cumplan con todos mis mandamientos; entonces ustedes serán mi pueblo y yo seré su Dios. 5Así cumpliré el juramento que hice a sus antepasados de darles una tierra donde abundan la leche y la miel, la cual ustedes tienen hoy”».

Yo respondí: «Amén, Señor».

6El Señor me dijo: «Proclama todo esto en las ciudades de Judá y en las calles de Jerusalén, diciendo: “Escuchen los términos de este pacto y cúmplanlos. 7Desde el día en que hice salir a sus antepasados de la tierra de Egipto hasta el día de hoy, una y otra vez he advertido: ‘Obedézcanme’. 8Pero no obedecieron ni prestaron atención, sino que siguieron la terquedad de su malvado corazón. Por eso hice caer sobre ellos todas las maldiciones de este pacto, que yo había ordenado cumplir, pero que no cumplieron”».

9El Señor también me dijo: «Se está fraguando una conspiración entre los hombres de Judá y los habitantes de Jerusalén. 10Han vuelto a los mismos pecados de sus antepasados, quienes se negaron a obedecerme. Se han ido tras otros dioses para servirles. Tanto Israel como Judá han quebrantado el pacto que hice con sus antepasados. 11Por eso, así dice el Señor: “Les enviaré una calamidad de la cual no podrán escapar. Aunque clamen a mí, no los escucharé. 12Entonces las ciudades de Judá y los habitantes de Jerusalén irán a clamar a los dioses a los que quemaron incienso, pero ellos no podrán salvarlos cuando llegue el tiempo de su calamidad. 13Tú, Judá, tienes tantos dioses como ciudades. Erigiste tantos altares como calles hay en Jerusalén, altares para quemar incienso a Baal, para vergüenza tuya”.

14»En cuanto a ti, Jeremías, no ores por este pueblo. No me ruegues ni me supliques por ellos, porque yo no escucharé cuando clamen a mí por causa de su calamidad.

15»¿Qué hace mi amada en mi casa,

después de haber cometido tantas vilezas?

¿Acaso la carne consagrada alejará de ti la calamidad?

¿Podrás así regocijarte?».

16El Señor te puso por nombre:

«Olivo frondoso, lleno de hermosos frutos».

Pero, en medio de grandes estruendos,

te ha prendido fuego

y tus ramas serán quebradas.

17El Señor de los Ejércitos, el que te plantó, ha decretado una calamidad contra ti, por causa de la maldad que cometieron el pueblo de Israel y la tribu de Judá. Dice el Señor: «Me han ofendido al quemar incienso a Baal».

18El Señor me lo hizo saber y lo comprendí. Me mostró las maldades que habían cometido. 19Pero yo era como un manso cordero que es llevado al matadero; no sabía lo que estaban maquinando contra mí y que decían:

«Destruyamos el árbol con su fruto,

arranquémoslo de la tierra de los vivientes,

para que nadie recuerde más su nombre».

20Pero tú, Señor de los Ejércitos, que juzgas con justicia,

que pruebas la mente y el corazón,

¡déjame ver cómo te vengas de ellos,

porque en tus manos he puesto mi causa!

21«Por eso, así dice el Señor en contra de los hombres de Anatot, que buscan quitarte la vida y afirman: “¡No profetices en nombre del Señor, si no quieres morir a manos nuestras!”. 22Por eso, así dice el Señor de los Ejércitos: “Voy a castigarlos. Los jóvenes morirán a filo de espada; sus hijos y sus hijas se morirán de hambre. 23No quedará ni uno solo de ellos. En el año de su castigo haré venir una calamidad sobre los hombres de Anatot”».

Ang Pulong Sa Dios

Jeremias 11:1-23

Wala Tumana sa Juda ang Kasabotan

1Unya miingon ang Ginoo kang Jeremias, 2“Pahinumdomi ang mga taga-Juda ug taga-Jerusalem sa mga lagda sa among kasabotan. 3Ingna sila nga ako, ang Ginoo, ang Dios sa Israel, nagaingon nga tunglohon ko ang tawo nga dili motuman sa lagda niini nga kasabotan. 4Kini nga mga lagda gipatuman ko sa inyong mga katigulangan sa dihang gipagawas ko sila gikan sa Ehipto, ang dapit nga daw hurnohan nga tunawan sa puthaw. Miingon ako kanila, ‘Kon tumanon ninyo ako ug ang tanan kong mga sugo, mahimo ko kamong katawhan ug ako mahimong inyong Dios. 5Unya tumanon ko ang akong gipanaad sa inyong mga katigulangan nga hatagan ko silag maayo ug mabungahon nga yuta11:5 maayo… yuta: sa Hebreo, yuta nga nagaagas ang gatas ug dugos.—ang yuta nga inyong gipanag-iyahan karon.’ ”

Mitubag ako, “Hinaut pa, Ginoo.”

6Miingon pag-usab ang Ginoo kanako, “Ipahibalo kini nga mga mensahe ngadto sa mga lungsod sa Juda ug sa mga kadalanan sa Jerusalem: ‘Hinumdomi ninyo ug tumana ang mga lagda niini nga kasabotan. 7Gikan pa sa panahon nga gipagawas ko ang inyong mga katigulangan gikan sa Ehipto hangtod karon, gibalik-balik ko ang pagpasidaan kanila nga tumanon ako. 8Apan wala gayod sila maminaw o manumbaling kanako. Nagmagahi hinuon sila ug gisunod nila ang tinguha sa ilang daotan nga kasingkasing. Gisugo ko sila nga tumanon ang kasabotan, apan wala gayod nila kini tumana. Busa gipadad-an ko sila sa tanang tunglo nga nahisulat niini nga kasabotan.’ ”

9Miingon pa gayod ang Ginoo kanako, “Adunay nagplano batok kanako diha sa mga lumulupyo sa Jerusalem ug sa ubang bahin sa Juda. 10Mibalik na usab sila sa paghimo sa mga sala nga gihimo sa ilang mga katigulangan kaniadto, nga dili gayod maminaw sa akong mga pulong. Nagsimba sila sa ubang mga dios. Managsamang gilapas sa katawhan sa Israel ug sa Juda ang kasabotan nga gihimo ko ngadto sa ilang mga katigulangan. 11Busa ako, ang Ginoo, nagaingon nga padad-an ko silag katalagman nga dili nila maikyasan. Bisan ug mangayo pa sila kanakog tabang, dili ko sila paminawon. 12Unya mangadto sila sa mga dios nga ilang gisunogan ug insenso ug magpakitabang, apan dili gayod kini makatabang kanila kon moabot na ang katalagman.

13“O mga taga-Juda, pagkadaghan sa inyong mga dios, sama kadaghan sa inyong mga lungsod. Ug kon unsa kadaghan ang inyong mga dalan sa Jerusalem mao usab kadaghan ang mga halaran nga gitukod ninyo aron sunogan sa insenso alang sa makauulaw nga dios nga si Baal.

14“Busa Jeremias, ayaw pag-ampo alang niining mga tawhana. Ayaw pagpakilooy kanako alang kanila kay dili ko sila paminawon kon manawag sila kanako sa panahon sa ilang kalisod. 15Ang katawhan nga akong gihigugma naghimog daghang daotan nga mga butang. Nan, unsa may ilang katungod sa pag-adto sa akong templo? Makapugong ba ang ilang mga halad sa pag-abot sa kalaglagan diha kanila? Gakalipay man gani sila sa paghimog daotan!”

16Kaniadto gipakasama sila sa Ginoo sa labong nga kahoyng olibo nga nindot ug mga bunga. Apan uban sa gadahunog nga dilaab sa kalayo laglagon sila sa Ginoo ug ang ilang mga sanga dili na mapuslan. 17Ang Ginoo nga Makagagahom maoy nagtukod sa Juda ug Israel, apan karon nagmando siya nga laglagon kini tungod sa daotan ninyong binuhatan. Gipalagot ninyo siya pinaagi sa pagsunog ug insenso ngadto kang Baal.

Ang Plano Batok kang Jeremias

18Gisultihan ako sa Ginoo sa plano sa mga kaaway batok kanako. 19Sama ako sa usa ka maaghop nga karnero nga wala masayod nga ginadala na diay siya sa ihawanan. Wala ako masayod nga may plano diay sila sa pagpatay kanako. Miingon sila, “Patyon nato siya sama sa pagputol sa kahoy uban sa iyang mga bunga, aron mahanaw siya sa kalibotan ug dili na hinumdoman pa.”

20Apan nagaampo ako, “O Ginoo nga Makagagahom, matarong ang imong paghukom, ug nasayod ka sa hunahuna ug kasingkasing sa tawo. Pakit-a ako nga imo silang panimaslan, kay gitugyan ko na kanimo ang akong reklamo.”

21Gusto sa katawhan sa Anatot nga patyon ako kon dili ako moundang sa pagsugilon sa mensahe sa Ginoo. 22Busa mao kini ang gisulti sa Ginoo nga Makagagahom, “Silotan ko gayod sila. Mangamatay sa gubat ang ilang mga batan-ong lalaki, ug mangamatay sa kagutom ang ilang mga kabataan. 23Wala gayoy mahibiling buhi sa mga taga-Anatot, kay padad-an ko sila ug katalagman sa panahon nga silotan ko sila.”