El día de la venganza y la redención de Dios
1¿Quién es este que viene de Edom,
desde Bosra, con ropas teñidas de rojo?
¿Quién es este de espléndido ropaje,
que avanza63:1 avanza (Vulgata); se inclina (TM y Qumrán). con fuerza arrolladora?
«Soy yo, el que habla con justicia,
el que tiene poder para salvar».
2¿Por qué están rojos tus vestidos,
como los del que pisa las uvas en el lagar?
3«He pisado el lagar yo solo;
ninguno de los pueblos estuvo conmigo.
Los he pisoteado en mi enojo;
los he aplastado en mi ira.
Su sangre salpicó mis vestidos,
y me manché toda la ropa.
4¡Ya tengo planeado el día de la venganza!
¡El año de mi redención ha llegado!
5Miré, pero no hubo quien me ayudara,
me asombró que nadie me diera apoyo.
Mi propio brazo me dio la victoria;
mi propia ira me sostuvo.
6En mi enojo pisoteé a los pueblos
y los embriagué con la copa de mi ira;
hice correr su sangre sobre la tierra».
Alabanza y oración
7Recordaré las misericordias del Señor,
y sus hechos dignos de alabanza,
por todo lo que hizo por nosotros,
por su compasión y gran amor.
¡Sí, por la multitud de cosas buenas
que ha hecho por los descendientes de Israel!
8Declaró: «Verdaderamente son mi pueblo,
hijos que no me engañarán».
Así se convirtió en el Salvador de ellos.
9Si ellos se angustiaban, él también se angustiaba;
el ángel de su presencia los salvó.63:9 el ángel … salvó. Frases de difícil traducción.
En su amor y misericordia los rescató;
los levantó y los llevó
en los tiempos de antaño.
10Pero ellos se rebelaron
y afligieron a su Santo Espíritu.
Por eso se convirtió en su enemigo
y luchó él mismo contra ellos.
11Su pueblo recordó los tiempos pasados,
los tiempos de Moisés:
¿Dónde está el que los hizo subir del mar,
con el pastor de su rebaño?
¿Dónde está el que puso
su santo Espíritu entre ellos,
12el que hizo que su glorioso brazo
marchara a la derecha de Moisés,
el que separó las aguas a su paso,
para ganarse renombre eterno?
13¿Dónde está el que los guio a través del mar profundo,63:13 mar profundo. Lit. abismos.
como a caballo en el desierto,
sin que ellos tropezaran?
14El Espíritu del Señor les dio descanso,
como a ganado que pasta en la llanura.
Fue así como guiaste a tu pueblo,
para hacerte un nombre glorioso.
15Mira bien desde el cielo;
observa desde tu morada santa y gloriosa.
¿Dónde están tu celo y tu poder?
¡Se nos niega tu abundante compasión y ternura!
16Pero tú eres nuestro Padre,
aunque Abraham no nos conozca
ni nos reconozca Israel;
tú, Señor, eres nuestro Padre;
¡tu nombre ha sido siempre «nuestro Redentor»!
17¿Por qué, Señor, nos desvías de tus caminos
y endureces nuestro corazón para que no te temamos?
Vuelve por amor a tus siervos,
por las tribus que son tu herencia.
18Tu pueblo poseyó por un tiempo tu santuario,
pero ahora lo han pisoteado nuestros enemigos.
19Estamos como si nunca nos hubieras gobernado,
como si nunca hubiéramos llevado tu nombre.
Ang Paghihiganti ng Panginoon
1Sino itong dumarating mula sa Bozra na sakop ng Edom, na ang maganda niyang damit ay namantsahan ng pula? Dumarating siya na taglay ang kapangyarihan.
Siya ang Panginoon na nagpapapahayag ng tagumpay ng kanyang mga mamamayan at may kapangyarihang magligtas. 2Bakit napakapula ng kanyang damit, kasimpula ng damit ng taong nagpipisa ng ubas? 3Sumagot ang Panginoon, “Sa aking galit, pinisa ko na parang ubas ang mga bansa. Mag-isa akong nagpisa; wala akong kasama. Ang dugo nila ay tumalsik sa aking damit; kaya namantsahan ang damit ko. 4Ginawa ko ito dahil dumating na ang araw ng aking paghihiganti sa aking mga kaaway at ililigtas ko ang aking mga mamamayan. 5Nagtaka ako dahil nakita kong wala kahit isa ang tumulong sa akin. Kaya ako lang ang nagligtas sa aking mga mamamayan sa pamamagitan ng aking kapangyarihan. Ang galit ko ang nagtulak sa akin para parusahan ang aking mga kaaway. 6At sa galit ko, tinapakan ko ang mga bansa at pinasuray-suray sila na parang mga lasing. Ibinuhos ko sa lupa ang kanilang dugo.”
Ang Kabutihan ng Panginoon
7Ihahayag ko ang pag-ibig ng Panginoon. Pupurihin ko siya sa lahat ng kanyang ginawa sa atin. Napakarami ng ginawa niya sa atin na mga mamamayan ng Israel dahil sa laki ng kanyang awa at pag-ibig.
8Sinabi ng Panginoon, “Totoo ngang sila ang aking mga mamamayan, silaʼy mga anak kong hindi magtataksil sa akin.” Kung kaya, iniligtas niya sila. 9Sa lahat ng kanilang pagdadalamhati, nagdalamhati rin siya, at iniligtas niya sila sa pamamagitan ng anghel na nagpahayag ng kanyang presensya. Dahil sa pag-ibig niyaʼt awa, iniligtas niya sila. Noong una pa man, inalagaan niya sila sa lahat ng araw. 10Pero nagrebelde sila at pinalungkot nila ang Banal niyang Espiritu. Kung kaya, kinalaban sila ng Panginoon, at silaʼy naging kaaway niya. 11Pero sa huli naalala nila ang mga lumipas na panahon, noong pinalabas ni Moises ang mga mamamayan niya sa Egipto. Nagtanong sila, “Nasaan na ang Panginoon na nagpatawid sa atin63:11 sa atin: o, kay Moises. sa dagat kasama ng ating pinunong si Moises na parang isang pastol ng mga tupa? Nasaan na ang Panginoon na nagpadala sa atin ng kanyang Espiritu? 12Nasaan na ang Panginoon na nagbigay ng kapangyarihan kay Moises, at naghati ng dagat sa ating harapan, para matanyag siya magpakailanman? 13Nasaan na siya na gumabay sa atin nang tumawid tayo sa dagat? Ni hindi tayo natisod katulad ng mga kabayong dumadaan sa malinis na lugar. 14Binigyan tayo ng Espiritu ng Panginoon ng kapahingahan, katulad ng mga bakang pumupunta sa pastulan sa kapatagan.”
Panginoon, pinatnubayan nʼyo po kami na inyong mga mamamayan para parangalan kayo. 15Tingnan nʼyo po kami mula sa langit, na siyang iyong banal at dakilang tahanan. Nasaan na ang inyong pagmamalasakit sa amin, at ang inyong kapangyarihan na ipinakita noon sa amin? Nasaan na ang inyong pag-ibig at awa sa amin? 16Sapagkat kayo ang aming Ama, kahit na hindi kami kilalanin ni Abraham at ni Jacob63:16 Jacob: sa Hebreo, Israel. na kanilang lahi. Totoo, Panginoon, kayo ang aming Ama, ang aming Tagapagligtas mula pa noon.
17Panginoon, bakit nʼyo kami pinahintulutang mapalayo sa inyong mga pamamaraan? Bakit pinatitigas nʼyo ang aming mga puso na nagbunga ng hindi namin paggalang sa inyo? Magbalik po kayo sa amin, dahil kami ay mga lingkod nʼyo at tanging sa inyo lamang. 18Sa maikling panahon, ang mga mamamayan ninyo ang nagmay-ari ng inyong templo. At ngayon, giniba na ito ng aming mga kaaway. 19Kami ay inyo mula pa noon, pero itinuring nʼyo kaming hindi sa inyo, at parang hindi nʼyo pinamumunuan.
