Isaías 40 – NVI & APSD-CEB

Nueva Versión Internacional

Isaías 40:1-31

Consuelo para el pueblo de Dios

1¡Consuelen, consuelen a mi pueblo!

—dice su Dios—.

2Hablen con ternura a Jerusalén

y anúncienle

que ya ha cumplido servicio obligatorio,

que ya ha pagado por su iniquidad,

que ya ha recibido de la mano del Señor

el doble por todos sus pecados.

3Una voz proclama:

«Preparen en el desierto

un camino para el Señor;

enderecen en el desierto

un sendero para nuestro Dios.

4Se levantarán todos los valles

y se allanarán todas las montañas y colinas;

el terreno escabroso se nivelará

y se alisarán las quebradas.

5Entonces se revelará la gloria del Señor,

y la verá toda la humanidad.

El Señor mismo lo ha dicho».

6Una voz dice: «Proclama».

«¿Y qué voy a proclamar?», respondo yo.40:6 respondo yo (LXX, Qumrán y Vulgata); responde él (TM).

«Que todo mortal es como la hierba

y toda su gloria como la flor del campo.

7La hierba se seca y la flor se marchita,

porque el aliento del Señor sopla sobre ellas.

Sin duda, el pueblo es hierba.

8La hierba se seca y la flor se marchita,

pero la palabra de nuestro Dios permanece para siempre».

9Portadora de buenas noticias a Sión,

súbete a una alta montaña.

Portadora de buenas noticias a Jerusalén,

alza con fuerza tu voz.

Álzala, no temas;

di a las ciudades de Judá:

«¡Aquí está su Dios!».

10Miren, el Señor y Dios llega con poder

y con su brazo gobierna.

Su galardón lo acompaña;

su recompensa lo precede.

11Como un pastor que cuida su rebaño,

recoge los corderos en sus brazos;

los lleva junto a su pecho,

y guía con cuidado a las recién paridas.

12¿Quién ha medido las aguas con la palma de su mano

y abarcado entre sus dedos la extensión de los cielos?

¿Quién metió en una medida el polvo de la tierra?

¿Quién pesó en una balanza las montañas y las colinas?

13¿Quién puede medir el alcance del Espíritu del Señor

o quién puede servirle de consejero?

14¿A quién consultó el Señor para ilustrarse

y quién le enseñó el camino de la justicia?

¿Quién le impartió conocimiento

o le hizo conocer la senda de la inteligencia?

15A los ojos de Dios, las naciones son como una gota de agua en un balde,

como una brizna de polvo en una balanza.

Él pesa las islas como si fueran polvo fino.

16El Líbano no alcanza para el fuego de su altar

ni todos sus animales para los holocaustos.

17Todas las naciones no son nada en su presencia;

no tienen para él valor alguno.

18¿Con quién compararán a Dios?

¿Con qué imagen lo representarán?

19Un escultor funde la imagen;

un joyero la enchapa en oro

y le labra cadenas de plata.

20El que es muy pobre para ofrendar

escoge madera que no se pudra,

y busca un hábil artesano

para erigir una imagen que no se caiga.

21¿Acaso no lo sabían ustedes?

¿No se habían enterado?

¿No se les dijo desde el principio?

¿No lo entendieron desde la fundación del mundo?

22Él reina sobre la bóveda de la tierra,

cuyos habitantes son como langostas.

Él extiende los cielos como un toldo

y los despliega como tienda para ser habitada.

23Él anula a los poderosos,

y a nada reduce a los gobernantes de este mundo.

24Escasamente han sido plantados,

apenas han sido sembrados,

apenas echan raíces en la tierra,

cuando él sopla sobre ellos, se marchitan

y el huracán los arrasa como paja.

25«¿Con quién, entonces, me compararán ustedes?

¿Quién es igual a mí?», dice el Santo.

26Alcen los ojos y miren a los cielos:

¿Quién ha creado todo esto?

El que ordena la multitud de estrellas una por una,

y llama a cada una por su nombre.

¡Es tan grande su poder y tan poderosa su fuerza,

que no falta ninguna de ellas!

27¿Por qué te quejas, Jacob?

¿Por qué dices, Israel:

«Mi camino está escondido del Señor;

mi Dios ignora mi derecho»?

28¿Acaso no lo sabes?

¿Acaso no te has enterado?

El Señor es el Dios eterno,

creador de los confines de la tierra.

No se cansa ni se fatiga

y su inteligencia es insondable.

29Él fortalece al cansado

y acrecienta las fuerzas del débil.

30Aun los jóvenes se cansan, se fatigan,

los muchachos tropiezan y caen;

31pero los que confían en el Señor

renovarán sus fuerzas;

levantarán el vuelo como las águilas,

correrán y no se fatigarán,

caminarán y no se cansarán.

Ang Pulong Sa Dios

Isaias 40:1-31

Ang Paglipay sa mga Katawhan sa Dios

1Miingon ang Dios, “Lipaya ninyo ug dasiga ang akong katawhan. 2Sultihi ninyo nga may kalumo ang katawhan sa Jerusalem. Ibalita kanila nga human na ang ilang pag-antos ug ang ilang mga sala napasaylo na. Kay nadawat na nila ang daghang silot alang sa tanan nilang mga sala.” 3May nagasinggit sa kamingawan, “Pag-andam ug agianan alang sa Ginoo diha sa kamingawan. Paghimog tul-id nga dalan alang sa atong Dios. 4Ang matag dapit nga nalupyak tambakan, ug ang matag bukid ug bungtod patagon. Ang libaong ug liko-liko nga agianan ayohon ug tul-iron. 5Unya ipadayag ang gamhanang presensya sa Ginoo, ug makita kini sa tanang katawhan. Kay ang Ginoo mismo mao ang nagaingon niini.”

6May nagaingon kanako, “Pagwali!” Mitubag ako, “Unsa ang akong iwali?” Miingon siya, “Iwali nga ang tanang mga tawo sama sa sagbot, ug ang ilang pagkainila sama sa bulak sa kaumahan. 7Ang sagbot malaya ug ang iyang bulak mangahulog tungod kay huypon kini sa hangin nga ipadala sa Ginoo. Tinuod nga ang tawo sama sa sagbot. 8Ang sagbot malaya ug ang iyang bulak mangahulog, apan ang pulong sa atong Dios magpadayon hangtod sa kahangtoran.”

9Kamong mga tigmantala sa maayong balita sa Jerusalem,40:9 Jerusalem: Sa Hebreo makita usab ang pulong nga Zion, nga mao ang laing ngalan sa Jerusalem. tungas kamo sa tag-as nga bukid, ug isinggit ninyo sa makusog ang Maayong Balita. Ayaw kamo kahadlok sa pagsinggit. Sultihi ninyo ang mga lungsod sa Juda nga ania na ang ilang Dios. 10Oo, miabot na ang Ginoong Dios nga gamhanan, ug maghari siya. Moabot siya dala ang ganti. 11Atimanon niya ang iyang katawhan sama sa pag-atiman sa usa ka magbalantay sa iyang mga karnero: kugoson niya ang mga gagmayng karnero ug giyahan niya uban sa kalumo ang mga inahan.

12Kinsay makatakos sa tubig sa dagat pinaagi sa iyang kamot, ug makasukod sa langit pinaagi sa pagdangaw niini? Kinsay makasulod sa tanang yuta sa taksanan o makatimbang sa mga bukid ug mga bungtod? 13Kinsa ba ang nahibalo sa hunahuna sa Ginoo o makatudlo kaniya kon unsay angay niyang buhaton? 14Kinsay gipangayoan niyag tambag aron makasabot siya? Kinsa ba ang nagtudlo kaniya sa hustong dalan? Kinsa ang naghatag kaniya sa kahibalo o nagtultol kaniya ngadto sa dalan sa kaalam? 15Ang tinuod, ang mga nasod sama lang sa usa ka tulo sa tubig diha sa timba, o abog sa timbangan. Alang sa Dios, ang mga isla sama lang kagaan sa abog. 16Ang kahayopan sa Lebanon dili igo nga ihalad ngadto kaniya, ug ang mga kakahoyan niini dili paigo nga isugnod sa mga halad. 17Dili makatupong ang mga nasod kon itandi kaniya. Walay bili ang mga nasod alang kaniya. 18Busa kang kinsa ninyo ikatandi ang Dios? O sa unsa ba ninyo siya ipakasama? 19Sa dios-dios ba nga hinimo lang sa panday, ug gihaklapan ug bulawan ug gidekorasyonan ug kadena nga plata? 20O sa mga dios-dios ba nga kahoy nga dili daling magabok ug gipahimo sa kabos nga tawo ngadto sa maayong mopanday aron dili matumba?

21Wala ba kamo masayod o makadungog? Wala bay nagsulti kaninyo kon giunsa pagbuhat sa kalibotan? 22Gihimo kini sa Dios nga nagalingkod sa iyang trono ibabaw sa kalibotan, ug ang katawhan sa ubos mora lang ug mga apan-apan. Gibuklad niya ang langit sama sa kurtina. Gibuklad niya kini nga daw sama sa tolda aron puy-an. 23Gikuhaan niyag gahom ug bili ang mga pangulo sa kalibotan. 24Sama sila sa tanom nga bag-o pa lang gitisok, ug halos wala pa gani makapanggamot sa dihang gihuyop sila sa Ginoo, ug nalaya sila, unya gipalid sila sa alimpulos nga daw tahop.

25Miingon ang Balaang Dios, “Kang kinsa ninyo ako ipakasama? Aduna bay sama kanako?”

26Hangad kamo sa langit! Kinsa man ang naghimo nianang mga bitoon? Ang naghimo niana mao ang Dios. Gitagsa-tagsa niya sila pagpatunga ug ginatawag niya sila sa ilang mga ngalan. Tungod sa iyang gahom walay usa kanila nga nawala. 27Kamong mga katawhan sa Israel nga mga kaliwat ni Jacob, nganong nagareklamo kamo nga ang inyong mga plano40:27 plano: o, paghago. ug katungod gipakawalay-bili sa Dios? 28Wala ba kamo masayod o makadungog nga ang Ginoo mao ang walay kataposan nga Dios nga nagbuhat sa tibuok kalibotan?40:28 tibuok kalibotan: sa literal, kinatumyan sa kalibotan. Dili siya bation ug kakapoy o maluya, ug walay makatugkad sa iyang hunahuna. 29Gihatagan niyag kusog ang mga maluya ug ang mga gikapoyan. 30Bisan ang mga batan-on kapoyan, mangaluya, ug mangatumba, 31apan ang mga nagsalig sa Ginoo makaangkon pag-usab ug kusog. Mahisama sila sa nagalupad nga agila; kon managan sila dili sila kapoyon; kon manglakaw sila dili sila maluya.