Profecía contra Damasco
1Profecía contra Damasco:
«¡Miren a Damasco!
¡Ya no será una ciudad!
¡Será convertida en un montón de escombros!
2Abandonadas quedarán las ciudades de Aroer;
serán pastizales donde los rebaños
comerán sin que nadie los asuste.
3Efraín perderá la ciudad fortificada;
Damasco se quedará sin realeza.
El remanente de Aram
será como la gloria de los israelitas»,
afirma el Señor de los Ejércitos.
4«En aquel día se debilitará la gloria de Jacob
y se consumirá la gordura de su cuerpo.
5Será como el segador que recoge la mies
y cosecha el grano con su brazo;
será como cuando se recoge el grano
en el valle de Refayin.
6Pero quedarán algunas uvas,
como cuando se golpea el olivo
y dos o tres aceitunas se quedan en las ramas más altas,
y tal vez cuatro o cinco en todas las ramas del árbol»,
afirma el Señor, el Dios de Israel.
7En aquel día buscará el pueblo a su Hacedor;
fijará la mirada en el Santo de Israel.
8Ya no se fijará en los altares,
que son obra de sus manos.
Tampoco volverá la mirada a las imágenes de Aserá
ni a los altares de incienso que sus dedos fabricaron.
9En aquel día las ciudades fortificadas, que fueron abandonadas por causa de los israelitas, serán como lugares abandonados que se convierten en bosques y matorrales. Todo será devastado.
10Porque te olvidaste del Dios de tu salvación;
no te acordaste de la Roca de tu fortaleza.
Por eso, aunque siembres las plantas más selectas
y plantes vides importadas;
11aunque las hagas crecer el día que las plantes
y las hagas florecer al día siguiente,
en el día del dolor y de la enfermedad incurable
la cosecha se malogrará.
12¡Ay del rugido de muchas naciones!
¡Braman como brama el mar!
¡Ay del clamor de los pueblos!
¡Su estruendo es como el de aguas caudalosas!
13Aunque esos pueblos braman como aguas encrespadas;
huyen lejos cuando él los reprende,
arrastrados por el viento como la paja de los cerros,
como el polvo con el vendaval.
14Al atardecer vendrá el terror repentino
y antes del amanecer dejarán de existir.
Tal es el destino de quienes nos despojan;
eso les espera a quienes nos saquean.
Ang Mensahi Parte sa Damascus
1Ini nga mensahi parte sa Damascus:17:1 Damascus: Ang Damascus amo ang kapital sang Syria kag nagarepresentar sang bug-os nga nasyon sang Syria.
“Pamati! Indi na mangin isa ka siyudad ang Damascus tungod kay maguba ini. 2Wala na gid sing may mag-estar sa mga banwa sang Aroer. Mangin palahalban na lang ini sang mga sapat, kag wala sing may magatabog sini sa ila. 3Magakalaguba ang napaderan nga mga banwa sang Israel,17:3 Israel: sa Hebreo, Efraim. Isa ka tawag sa ginharian sang Israel. kag madula ang pagkagamhanan sang Damascus. Ang dangatan sang mga nagkalabilin nga mga taga-Aram17:3 Aram: ukon, Syria. mangin pareho sa gindangatan sang mga Israelinhon. Ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang nagasiling sini.
4“Pag-abot sang sina nga adlaw, mauntat na ang pagkagamhanan sang Israel, kag ang iya pagkamanggaranon pagabayluhan sang kaimulon. 5Mangin pareho siya sa talamnan nga ang mga uhay gin-garab sang manug-ani, pareho sa talamnan sa Kapatagan sang Refaim matapos nga gin-anihan. 6Diutay lang ang mabilin sa iya katawhan. Pareho bala sa kahoy nga olibo pagkatapos nga gindugos ang mga bunga sini: duha ukon tatlo lang ka bunga ang mabilin sa pinakamataas nga mga sanga; apat ukon lima lang ka bunga sa iban nga mga sanga. Ako, ang Ginoo nga Dios sang Israel, ang nagasiling sini.”
7Sa sina nga adlaw, magadangop ang mga tawo sa nagtuga sa ila, sa Balaan nga Dios sang Israel. 8Indi na sila magdangop sa mga halaran nga sila man lang mismo ang naghimo. Indi na nila pagsapakon ang mga hulohaligi nga simbolo sang diosa nga si Ashera, kag ang mga halaran nga ginasunugan nila sang insenso, nga ginhimo man lang nila.
9Sa sina nga adlaw, ang ila mabakod nga mga banwa maguba kag bayaan na lang nila. Pareho sa mga banwa sang mga Amornon kag Hivhanon17:9 mga banwa sang mga Amornon kag Hivhanon: Amo ini sa Septuagint. Sa Hebreo, sa kakahuyan kag mga kahoy-kahoy. nga ginbayaan nila sang nag-abot ang mga Israelinhon.
10Matabo ini sa inyo mga taga-Israel, kay ginkalimtan ninyo ang Dios nga inyo manluluwas kag ang inyo palalipdan nga bato. Gani bisan magtanom kamo sang maayo nga klase sang mga tanom, pareho sang ubas nga halin pa sa iban nga lugar, 11kag bisan magtubo man ini kag mamulak sa sina mismo nga adlaw nga gintanom ninyo, wala kamo sing bunga nga makuha kundi puro lang kabudlayan kag wala untat nga kasakit.
12Abaw! Ang kinagula sang madamo nga mga katawhan daw sa huganas sang dalagko nga mga balod. 13Pero bisan pareho pa sila sa dalagko nga mga balod nga nagahuganas, magapalagyo sila kon sabdungon sila sang Dios. Pareho sila sa upa sa bukid nga ginapalid sang hangin, kag pareho sang dagami nga ginapalid sang buhawi. 14Sa gab-i nagadala sila sang kahadlok, pero pagkaaga nagakalaglag sila. Amo ina ang matabo sa mga nagasalakay sa aton kag nagapanguha sang aton pagkabutang.
