Instrucciones para la guerra
1Cuando salgas a pelear contra tus enemigos y veas un ejército superior al tuyo, con muchos caballos y carros de guerra, no les temas porque el Señor tu Dios, que te sacó de Egipto, estará contigo. 2Cuando estés a punto de entrar en batalla, el sacerdote pasará al frente y exhortará al ejército 3con estas palabras: «¡Escucha, Israel! Hoy vas a entrar en batalla contra tus enemigos. No te desanimes ni tengas miedo, no te acobardes ni te llenes de pavor ante ellos, 4porque el Señor tu Dios está contigo; él peleará en favor tuyo y te dará la victoria sobre tus enemigos».
5Luego los oficiales dirán al ejército: «Si alguno de ustedes ha construido una casa nueva y no la ha estrenado, que vuelva a su casa, no sea que muera en batalla y otro la estrene. 6Y si alguno ha plantado una viña y no ha disfrutado de las uvas, que vuelva a su finca, no sea que muera en batalla y sea otro el que disfrute de ellas. 7Y si alguno se ha comprometido con una mujer y no se ha casado, que regrese a su pueblo, no sea que muera en batalla y sea otro el que se case con ella». 8Y añadirán los oficiales: «Si alguno de ustedes es miedoso o cobarde, que vuelva a su casa, no sea que desanime también a sus hermanos». 9Cuando los oficiales hayan terminado de hablar, nombrarán comandantes que dirijan el ejército.
10Cuando te acerques a una ciudad para atacarla, hazle primero una oferta de paz. 11Si acepta y abre las puertas, todos los habitantes de esa ciudad quedarán bajo tu dominio y serán tus esclavos. 12Pero si la ciudad rechaza la paz y entra en batalla contra ti, la sitiarás; 13y cuando el Señor tu Dios la entregue en tus manos, matarás a filo de espada a todos sus hombres. 14Como botín, podrás retener a las mujeres y a los niños, el ganado y todo lo demás que haya en la ciudad. También podrás comer del botín de tus enemigos que te entrega el Señor tu Dios. 15Así tratarás a todas las ciudades lejanas que no pertenezcan a las naciones vecinas.
16Sin embargo, en las ciudades de los pueblos que el Señor tu Dios te da como herencia, no dejarás nada con vida. 17Exterminarás del todo a hititas, amorreos, cananeos, ferezeos, heveos y jebuseos, tal como el Señor tu Dios te lo ha mandado. 18De lo contrario, ellos te enseñarán a hacer todas las cosas abominables que practican para adorar a sus dioses y pecarás contra el Señor tu Dios.
19Si antes de conquistar una ciudad tienes que sitiarla por mucho tiempo, no derribes sus árboles a golpe de hacha, pues necesitarás alimentarte de sus frutos. No los derribes, porque ¿es acaso el árbol del campo un hombre para que le pongas sitio? 20Sin embargo, podrás derribar los árboles que no sean frutales y construir con ellos instrumentos de asedio contra la ciudad que tengas sitiada, hasta que caiga bajo tu dominio.
قوانين جنگ
1زمانی كه به جنگ می‌رويد و در برابر خود لشكری نيرومندتر از خود با اسبها و عرابه‌های جنگی زياد می‌بينيد، وحشت نكنيد. خداوند، خدايتان با شماست، همان خدايی كه شما را از مصر بيرون آورد. 2قبل از شروع جنگ، كاهنی در برابر لشكر اسرائيل بايستد و بگويد: 3«ای مردان اسرائيلی به من گوش كنيد! امروز كه به جنگ می‌رويد از دشمن نترسيد و جرأت خود را از دست ندهيد؛ 4چون خداوند، خدايتان همراه شماست. او برای شما با دشمنانتان می‌جنگد و به شما پيروزی می‌بخشد.»
5آنگاه سرداران سپاه بايد سربازان را خطاب كرده، چنين بگويند: «آيا در اينجا كسی هست كه به تازگی خانه‌ای ساخته، ولی هنوز از آن استفاده نكرده باشد؟ اگر چنين كسی هست به خانه برگردد، چون ممكن است در اين جنگ كشته شود و شخص ديگری از آن استفاده كند. 6آيا كسی هست كه به تازگی تاكستانی غرس كرده، ولی هنوز ميوه‌ای از آن نخورده باشد؟ اگر چنين كسی هست به خانه بازگردد، چون ممكن است در اين جنگ كشته شود و شخص ديگری ميوهٔ آن را بخورد. 7آيا كسی به تازگی دختری را نامزد كرده است؟ اگر چنين كسی هست به خانهٔ خود بازگردد و با نامزدش ازدواج كند، چون ممكن است در اين جنگ بميرد و شخص ديگری نامزد او را به زنی بگيرد.» 8سپس سرداران بگويند: «آيا در اينجا كسی هست كه می‌ترسد؟ اگر چنين كسی هست به خانه بازگردد تا روحيهٔ ديگران را تضعيف نكند.» 9پس از نطق سرداران، فرماندهانی برای سپاه تعيين شوند.
10هنگامی كه به شهری نزديک می‌شويد تا با آن بجنگيد، نخست به مردم آنجا فرصت دهيد خود را تسليم كنند. 11اگر آنها دروازه‌های شهر را به روی شما باز كردند، وارد شهر بشويد و مردم آنجا را اسير كرده، به خدمت خود بگيريد؛ 12ولی اگر تسليم نشدند، شهر را محاصره كنيد. 13هنگامی كه خداوند، خدايتان آن شهر را به شما داد، همهٔ مردانِ آن را از بين ببريد؛ 14ولی زنها و بچه‌ها، گاوها و گوسفندها، و هر چه را كه در شهر باشد می‌توانيد برای خود نگه داريد. تمام غنايمی را كه از دشمن به دست می‌آوريد مال شماست. خداوند آنها را به شما داده است. 15اين دستورات فقط شامل شهرهای دور دست می‌باشد و نه شهرهايی كه در خود سرزمين موعود هستند.
16در شهرهای داخل مرزهای سرزمين موعود، هيچكس را نبايد زنده بگذاريد. هر موجود زنده‌ای را از بين ببريد. 17حيتی‌ها، اموری‌ها، كنعانی‌ها، فرزی‌ها، حوی‌ها و يبوسی‌ها را به کلی نابود كنيد. اين حكمی است كه خداوند، خدايتان داده است. 18منظور از اين فرمان آن است كه نگذارد مردم اين سرزمين، شما را فريب داده، در دام بت‌پرستی و آداب و رسوم قبيح خود گرفتار سازند و شما را وادارند گناه بزرگی نسبت به خداوند، خدايتان مرتكب شويد.
19زمانی كه شهری را برای مدت طولانی محاصره می‌كنيد، درختان ميوه را از بين نبريد. از ميوهٔ آنها بخوريد، ولی درختان را قطع نكنيد. درختان، دشمنان شما نيستند! 20اما درختان ديگر را می‌توانيد قطع كنيد و از آنها برای محاصرهٔ شهر استفاده كنيد.
