1¡Ah, si fueras mi propio hermano,
criado a los pechos de mi madre!
Al encontrarte en la calle podría besarte
y nadie me despreciaría.
2Tomándote de la mano,
te llevaría a la casa de mi madre
para que fueran mi maestro.
Te daría a beber vino con especias
y el néctar de mis granadas.
3¡Ojalá pudiera mi cabeza
reposar sobre su izquierda!
¡Ojalá su derecha me abrazara!
El amado
4Yo les ruego, doncellas de Jerusalén,
que no desvelen ni molesten a mi amada
hasta que ella quiera despertar.
Sexto Canto
El coro
5¿Quién es esta que sube por el desierto
apoyada sobre el hombro de su amado?
La amada
Bajo el manzano te desperté;
allí te concibió tu madre,
allí mismo te dio a luz.
6Grábame como un sello sobre tu corazón;
llévame como una marca sobre tu brazo.
Fuerte es el amor, como la muerte;
el celo, inconmovible como el sepulcro.8:6 sepulcro. Lit. Seol.
Como llama divina
es el fuego ardiente del amor.
7Ni las muchas aguas pueden apagarlo,
ni los ríos pueden extinguirlo.
Si alguien ofreciera todas las riquezas que posee
a cambio del amor,
solo conseguiría el desprecio.
El coro
8Tan pequeña es nuestra hermana
que no han crecido sus pechos.
¿Qué haremos por nuestra hermana
cuando vengan a pedirla?
9Si fuera una muralla,
construiríamos sobre ella almenas de plata.
Si acaso fuera una puerta,
la recubriríamos con paneles de cedro.
La amada
10Una muralla soy yo
y mis pechos, sus dos torres.
Por eso a los ojos de mi amado
soy como quien ha hallado la paz.
11Salomón tenía una viña en Baal Jamón,
la cual entregó a unos arrendatarios.
Cada uno entregaba por sus frutos
mil piezas de plata.
12¡Mi viña solo a mí me pertenece!
Mil piezas de plata son para ti, Salomón,
y doscientas son para los que cultivan su fruto.
El amado
13Tú, que habitas en los jardines,
pendientes de tu voz están nuestros amigos;
¡déjanos escucharla!
La amada
14¡Apresúrate, amado mío!
¡Corre como venado,
como cervatillo,
sobre los montes cubiertos de bálsamo!
1ถ้าเพียงแต่คุณเป็นพี่ชายของดิฉัน
ที่ดูดนมจากอกของแม่ดิฉัน!
ดิฉันก็จะจูบคุณได้
เมื่อพบคุณข้างนอก
และจะไม่มีใครเหยียดหยามดิฉัน
2ดิฉันจะพาคุณ
มายังบ้านแม่ของดิฉัน
ผู้ที่ได้สั่งสอนดิฉันมา
ดิฉันจะให้คุณดื่มเหล้าองุ่นใส่เครื่องเทศ
เป็นเหล้าทับทิมหวานละมุน
3แขนซ้ายของเขาช้อนประคองศีรษะของดิฉัน
และแขนขวาของเขาโอบกอดดิฉันไว้
4บรรดาสตรีชาวเยรูซาเล็มเอ๋ย เรากำชับเจ้าว่า
อย่าปลุกเร้าความรัก
แต่ปล่อยให้เป็นไปตามครรลองของมัน
เพื่อน
5นี่ใครหนอกำลังมาจากทะเลทราย
อิงแอบคู่รักของเธอมา?
หญิงสาว
ใต้ต้นแอปเปิ้ล ซึ่งแม่ของคุณให้กำเนิดคุณด้วยความเจ็บปวด
ดิฉันจะปลุกความรักของคุณที่นั่น
6โปรดให้ดิฉันเป็นดั่งดวงตราประทับที่ใจ
และที่แขนของคุณเพื่อแสดงว่าคุณเป็นของดิฉัน
เพราะความรักทรงอำนาจประหนึ่งความตาย
และความหึงหวง8:6 หรือความเร่าร้อนคงทนราวกับแดนผู้ตาย
ความรักนั้นแผดเผาดั่งไฟ
เสมือนเปลวไฟแรงกล้า8:6 หรือเปลวไฟขององค์พระผู้เป็นเจ้า
7ธารน้ำหลายสายไม่อาจดับเพลิงรัก
แม่น้ำไม่อาจพัดพาความรักไปได้
หากใครทุ่มเททรัพย์สินจนหมดตัว
เพื่อแลกกับความรัก
ไม่แคล้วถูกดูหมิ่นดูแคลน
เพื่อน
8เรามีน้องสาวเล็กๆ คนหนึ่ง
ซึ่งทรวงอกยังไม่ขึ้น
เราจะทำอย่างไรดี
หากมีคนมาสู่ขอน้อง?
9หากน้องเป็นกำแพง
เราจะสร้างหอคอยเงินบนนั้น
หากน้องเป็นประตู
เราจะใส่กลอนด้วยไม้สนซีดาร์
หญิงสาว
10ดิฉันเป็นกำแพง
และทรวงอกของดิฉันเหมือนหอคอย
ในสายตาของที่รัก
ดิฉันเป็นเหมือนคนที่นำความอิ่มใจมา
11กษัตริย์โซโลมอนทรงมีสวนองุ่นขนัดหนึ่งที่บาอัลฮาโมน
พระองค์ให้ชาวสวนที่นั่นเช่า
เก็บค่าเช่าเป็นเงิน
หนักคนละพันเชเขล8:11 1 เชเขล คือเงินหนักประมาณ 11.5 กรัม มีค่าเท่ากับค่าแรงสองเดือน เช่นเดียวกับข้อ 12
12แต่สำหรับสวนองุ่นของดิฉันเอง
แล้วแต่ดิฉันจะให้ใคร
ข้าแต่โซโลมอน พันเชเขลนั้นเป็นของพระองค์
และสองร้อยเชเขลเป็นของผู้ดูแลสวน
ชายหนุ่ม
13เธอซึ่งอยู่ในอุทยาน รายรอบด้วยหมู่เพื่อนๆ
ขอให้ผมได้ยินเสียงของคุณ!
หญิงสาว
14มาเถิด ที่รักของดิฉัน ขอให้คุณเป็นเหมือนละมั่ง
หรือกวางหนุ่มบนภูเขาที่เต็มไปด้วยเครื่องเทศเถิด
