Cantares 7 – NVI & NASV

Nueva Versión Internacional

Cantares 7:1-13

1¡Ah, princesa mía,

cuán bellos son tus pies en las sandalias!

Las curvas de tus caderas son como alhajas

labradas por hábil artesano.

2Tu ombligo es una copa redonda,

rebosante de buen vino.

Tu vientre es un monte de trigo

rodeado de azucenas.

3Tus pechos parecen dos cervatillos,

dos crías mellizas de gacela.

4Tu cuello parece torre de marfil.

Tus ojos son como los manantiales de Hesbón,

junto a la entrada de Bat Rabín.

Tu nariz se asemeja a la torre del Líbano,

que mira hacia Damasco.

5Tu cabeza se eleva como la cumbre del Carmelo.

Hilos de color púrpura son tus cabellos;

con tus rizos has cautivado al rey.

6Cuán bella eres, amor mío,

¡cuán encantadora en tus delicias!

7Tu altura se asemeja a la palmera

y tus pechos, a sus racimos.

8Me dije: «Me subiré a la palmera;

de sus racimos me adueñaré».

¡Sean tus pechos como racimos de uvas,

tu aliento cual fragancia de manzanas

9y como el buen vino tu boca!

La amada

¡Corra el vino hacia mi amado

y le resbale por labios y dientes!7:9 labios y dientes (LXX y Aquila; véanse Siríaca y Vulgata); labios de quienes se duermen (TM).

10Yo soy de mi amado

y él me desea con pasión.

11Ven, amado mío;

vayamos a los campos,

pasemos la noche en las aldeas.

12Vayamos temprano a los viñedos

para ver si han retoñado las vides,

si han abierto las flores,

si ya florecen los granados.

¡Allí te brindaré mis caricias!

13Las mandrágoras esparcen su fragancia

y a nuestras puertas hay toda clase de exquisitos frutos,

lo mismo nuevos que añejos,

que he guardado para ti, amor mío.

New Amharic Standard Version

ማሕልየ መሓልይ 7:1-13

1አንቺ የልዑል ልጅ ሆይ፤

ነጠላ ጫማ የተጫሙ እግሮችሽ፣

እንዴት ያምራሉ!

ሞገስን የተጐናጸፉ ዳሌዎችሽ፣

ብልኅ አንጥረኛ የተጠበባቸውን የዕንሐብል ይመስላሉ።

2ዕንብርትሽ ጥሩ የወይን ጠጅ እንደማይጐድልበት፣

እንደ ክብ ጽዋ ነው፤

ወገብሽ ዙሪያውን በውብ አበባ የታሰረ፣

የስንዴ ክምር ይመስላል።

3ሁለት ጡቶችሽ፣

መንታ የዋሊያ ግልገሎችን ይመስላሉ።

4ዐንገትሽ በዝኆን ጥርስ እንዳጌጠ መጠበቂያ ማማ ነው፤

ዐይኖችሽ በባትረቢ በር አጠገብ እንዳሉት፣

እንደ ሐሴቦን ኵሬዎች ናቸው፤

አፍንጫሽ ወደ ደማስቆ አቅጣጫ እንደሚመለከት፣

እንደ ሊባኖስ መጠበቂያ ማማ ነው።

5የራስሽ ቅርጽ እንደ ቀርሜሎስ ተራራ አክሊል ሆኖልሻል፤

ጠጕርሽ የሐር ጕንጕን የመሰለ ነው፤

ንጉሡም በሹሩባሽ ታስሮ ተይዟል።

6እንዴት ውብ ነሽ! እንዴትስ ደስ የምትይ ነሽ!

ፍቅሬ ሆይ፤ የምታስደስቺ ነሽ።

7ቁመናሽ እንደ ዘንባባ ዛፍ መለል ያለ ነው፤

ጡቶችሽም የፍሬውን ዘለላ ይመስላሉ።

8እኔም፣ “የዘንባባውን ዛፍ እወጣለሁ፤

ዘለላዎቹንም እይዛለሁ” አልሁ።

ጡቶችሽ የወይን ዘለላ፣

የእስትንፋስሽም መዐዛ እንደ እንኮይ ፍሬ ይሁኑ፤

9ከናፍሮችሽም እንደ ማለፊያ የወይን ጠጅ ይጣፍጡ።

ሙሽራዪቱ

የወይን ጠጁ በቀስታ እየተንቈረቈረ፣

ወደ ውዴ ከንፈሮችና ጥርሶች ይውረድ።7፥9 ሰብዓ ሊቃናት፣ አቍሚላ፣ ቨልጌትና ሱርስት እንዲሁ ሲሆኑ፣ ዕብራይስጡ ግን ወደ ተኙ ሰዎች ከንፈሮች ይላል

10እኔ የውዴ ነኝ፤

የእርሱም ምኞት እኔው ነኝ።

11ውዴ ሆይ፤ ና ወደ ገጠር እንሂድ፤

ወደ መንደርም7፥11 ወይም ወደ ሄና ቍጥቋጦች ገብተን እንደር፤

12ማልደን ወደ ወይኑ ተክል ቦታ እንሂድ፣

ወይኑ እንቡጥ አውጥቶ፣

አበባው ፈክቶ፣

ሮማኑ አፍርቶ እንደ ሆነ እንይ፤

በዚያም ራሴን በፍቅር እሰጥሃለሁ።

13ትርንጐዎች መዐዛቸውን ሰጡ፤

አዲስ የተቀጠፈውም ሆነ የበሰለው፣

ጣፋጩ ፍሬ ሁሉ በደጃፋችን አለ፤

ውዴ ሆይ፤ ለአንተ አስቀምጬልሃለሁ።