David y Mefiboset
1El rey David averiguó si había alguien de la familia de Saúl a quien pudiera beneficiar en memoria de Jonatán 2y, como la familia de Saúl había tenido un administrador que se llamaba Siba, mandaron por él. Cuando Siba se presentó ante el rey David, este preguntó:
—¿Tú eres Siba?
—A sus órdenes —respondió.
3—¿No queda nadie de la familia de Saúl a quien yo pueda beneficiar en el nombre de Dios? —volvió a preguntar el rey.
—Sí, todavía le queda a Jonatán un hijo que está tullido de ambos pies —le respondió Siba al rey.
4—¿Y dónde está?
—En Lo Debar; vive en casa de Maquir, hijo de Amiel.
5Entonces el rey David mandó a buscarlo a casa de Maquir, hijo de Amiel, en Lo Debar.
6Cuando Mefiboset, que era hijo de Jonatán y nieto de Saúl, estuvo en presencia de David, se inclinó ante él rostro en tierra.
—¿Tú eres Mefiboset? —preguntó David.
—A sus órdenes —respondió él.
7—No temas, pues en memoria de tu padre Jonatán he decidido beneficiarte. Voy a devolverte todas las tierras que pertenecían a tu abuelo Saúl y de ahora en adelante te sentarás a mi mesa.
8Mefiboset se postró y dijo:
—¿Y quién es este siervo suyo para que usted se fije en él? ¡Si no valgo más que un perro muerto!
9Pero David llamó a Siba, el administrador de Saúl, y dijo:
—Todo lo que pertenecía a tu amo Saúl y a su familia se lo entrego a su nieto Mefiboset. 10Te ordeno que cultives para él la tierra y guardes la cosecha para el sustento de su casa. Que te ayuden tus quince hijos y tus veinte criados. En cuanto al nieto de tu amo, siempre comerá en mi mesa.
11—Tu servidor hará todo lo que mi señor el rey me ordene —respondió Siba.
A partir de ese día Mefiboset se sentó a la mesa de David9:11 la mesa de David (LXX); mi mesa (TM). como uno más de los hijos del rey.
12Toda la familia de Siba estaba al servicio de Mefiboset, quien tenía un hijo pequeño llamado Micaías. 13Tullido de ambos pies, Mefiboset vivía en Jerusalén, pues siempre se sentaba a la mesa del rey.
داوود و مفيبوشت
1روزی داوود به اين فكر افتاد كه ببيند آيا كسی از خانوادهٔ شائول باقی مانده است؟ چون او می‌خواست به خاطر يوناتان به او خوبی كند. 2به او خبر دادند كه يكی از نوكران شائول به نام صيبا هنوز زنده است. پس او را احضار كرده، از وی پرسيد: «آيا تو صيبا هستی؟»
او گفت: «بلی قربان، من صيبا هستم.»
3آنگاه پادشاه پرسيد: «آيا كسی از خانوادهٔ شائول باقی مانده است؟ چون می‌خواهم طبق قولی كه به خدا داده‌ام به او خوبی كنم.»
صيبا جواب داد: «پسر لنگ يوناتان هنوز زنده است.»
4پادشاه پرسيد: «او كجاست؟»
صيبا به او گفت: «در لودبار در خانهٔ ماخير (پسر عمی‌ئيل) است.»
5-6پس داوود پادشاه فرستاد تا مفيبوشت را كه پسر يوناتان و نوهٔ شائول بود، از خانهٔ ماخير به نزدش بياورند. مفيبوشت در برابر پادشاه تعظيم كرده به پايش افتاد.
7اما داوود گفت: «نترس! برای اين تو را احضار كرده‌ام تا به خاطر پدرت يوناتان به تو خوبی كنم. تمام زمينهای پدر بزرگت شائول را به تو پس می‌دهم و تو بعد از اين در قصر من زندگی خواهی كرد و با من سر يک سفره خواهی نشست!»
8مفيبوشت در حضور پادشاه به خاک افتاد و گفت: «آيا پادشاه می‌خواهد به سگ مرده‌ای چون من خوبی كند؟»
9پادشاه، صيبا نوكر شائول را خواست و به او گفت: «هر چه مال ارباب تو شائول و خانوادهٔ او بود، به نوه‌اش پس داده‌ام. 10-11تو و پسرانت و نوكرانت بايد زمين را برای او كشت و زرع كنيد و خوراک خانواده‌اش را تأمين نماييد، اما خود مفيبوشت پيش من زندگی خواهد كرد.»
صيبا كه پانزده پسر و بيست نوكر داشت، جواب داد: «قربان، هر چه امر فرموديد انجام خواهم داد.»
از آن پس، مفيبوشت بر سر سفرهٔ داوود پادشاه می‌نشست و مثل يكی از پسرانش با او غذا می‌خورد. 12مفيبوشت پسر كوچكی داشت به نام ميكا. تمام اعضای خانوادهٔ صيبا خدمتگزاران مفيبوشت شدند. 13پس مفيبوشت كه از هر دو پا لنگ بود، در اورشليم در قصر پادشاه زندگی می‌كرد و هميشه با پادشاه بر سر يک سفره می‌نشست.
