Manasés, rey de Judá
33:1-10 – 2R 21:1-10
33:18-20 – 2R 21:17-18
1Manasés tenía doce años cuando comenzó a reinar; reinó en Jerusalén cincuenta y cinco años. 2Pero Manasés hizo lo malo ante los ojos del Señor, pues practicaba las repugnantes ceremonias de las naciones que el Señor había expulsado delante de los israelitas. 3Reconstruyó los altares paganos que su padre Ezequías había derribado; además, edificó otros altares en honor de los baales e hizo imágenes de la diosa Aserá. Se postró ante todos los astros del cielo y los adoró. 4Construyó altares en el Templo del Señor, lugar del cual el Señor había dicho: «En Jerusalén estará mi Nombre por siempre». 5En ambos atrios del Templo del Señor construyó altares en honor de los astros del cielo. 6Sacrificó en el fuego a sus hijos en el valle de Ben Hinón, practicó la adivinación, la agorería y la hechicería; además consultó a médiums y a espiritistas. Hizo continuamente lo que ofende al Señor, provocando así su ira.
7Tomó la imagen del ídolo que había hecho y la puso en el Templo de Dios, lugar del cual Dios había dicho a David y a su hijo Salomón: «En este templo en Jerusalén, la ciudad que he escogido de entre todas las tribus de Israel, pondré mi Nombre para siempre. 8Nunca más arrojaré a los israelitas de la tierra en que establecí a sus antepasados, siempre y cuando tengan cuidado de cumplir todo lo que les he ordenado, es decir, toda la Ley, los estatutos y las ordenanzas que les di por medio de Moisés». 9Manasés descarrió a los habitantes de Judá y de Jerusalén, de modo que se condujeron peor que las naciones que el Señor destruyó delante de ellos.
10El Señor habló a Manasés y a su pueblo, pero no le hicieron caso. 11Por eso el Señor envió contra ellos a los comandantes del ejército del rey de Asiria, los cuales capturaron a Manasés y lo llevaron a Babilonia sujeto con garfios y cadenas de bronce. 12Estando en tal aflicción, imploró al Señor, Dios de sus antepasados, y se humilló profundamente ante él. 13Oró al Señor, y él escuchó sus súplicas y le permitió regresar a Jerusalén y volver a reinar. Así Manasés reconoció que solo el Señor es Dios.
14Después de esto, Manasés construyó una alta muralla exterior en la Ciudad de David, la cual iba desde el oeste de Guijón, en el valle, hasta la puerta de los Pescados, y rodeaba Ofel. Además, colocó comandantes militares en todas las ciudades fortificadas de Judá 15y sacó del Templo del Señor los dioses extranjeros y el ídolo, arrojando fuera de la ciudad todos los altares que había construido en el monte del Templo del Señor y en Jerusalén. 16Luego reconstruyó el altar del Señor, y en él ofreció sacrificios de comunión y de acción de gracias, y ordenó a Judá que sirviera al Señor, Dios de Israel. 17Sin embargo, el pueblo siguió ofreciendo sacrificios en los altares paganos, aunque se los ofrecían solo al Señor su Dios.
18Los demás acontecimientos del reinado de Manasés, incluso su oración a Dios y las palabras de los videntes que le hablaban en nombre del Señor, Dios de Israel, están escritos en las crónicas de los reyes de Israel. 19Su oración y la respuesta que recibió, como también todos sus pecados y rebeldías, los sitios donde erigió altares paganos y colocó las imágenes de la diosa Aserá y de otros ídolos, lo cual hizo antes de su humillación, todo esto está escrito en las crónicas de Jozay. 20Manasés murió y fue sepultado en su palacio; luego su hijo Amón lo sucedió en el trono.
Amón, rey de Judá
33:21-25 – 2R 21:19-24
21Amón tenía veintidós años cuando comenzó a reinar; reinó en Jerusalén dos años. 22Pero hizo lo malo ante los ojos del Señor, como lo había hecho su padre Manasés: ofreció sacrificios a todos los ídolos que había hecho su padre y los adoró. 23Pero a diferencia de su padre Manasés, no se humilló ante el Señor, sino que multiplicó su culpa.
24Los ministros de Amón conspiraron contra él y lo asesinaron en su palacio. 25Entonces el pueblo mató a todos los que habían conspirado contra el rey Amón y, en su lugar, proclamaron rey a su hijo Josías.
منسی، پادشاه يهودا
(دوم پادشاهان 21:1-9)
1منسی دوازده ساله بود كه پادشاه شد و پنجاه و پنج سال در اورشليم سلطنت كرد.
2او از اعمال قبيح قومهای بت‌پرستی كه خداوند آنها را از كنعان بيرون رانده بود، پيروی می‌كرد و نسبت به خداوند گناه می‌ورزيد. 3-5منسی معبدهای بالای تپه‌ها را كه پدرش حزقيا خراب كرده بود دوباره بنا نمود، قربانگاه‌هايی برای بعل درست كرد و بتهای شرم‌آور اشيره را ساخت. منسی آفتاب و ماه و ستارگان را پرستش می‌كرد و برای آنها قربانگاه‌هايی ساخت و آنها را در حياط خانهٔ خداوند قرار داد، يعنی در همان خانه و شهری كه خداوند تا به ابد برای نام خود برگزيده بود. 6منسی پسران خود را به عنوان قربانی در درهٔ هنوم سوزانيد. او جادوگری و فالگيری می‌كرد و با احضاركنندگان ارواح و جادوگران مشورت می‌نمود. او با اين كارهای شرارت‌آميز، خداوند را به خشم آورد. 7منسی حتی يک بت در خانهٔ خداوند گذاشت، يعنی همان مكانی كه خدا دربارهٔ آن به داوود و سليمان گفته بود: «نام خود را تا به ابد بر اين خانه و بر اورشليم، شهری كه از ميان شهرهای قبايل اسرائيل برای خود انتخاب كرده‌ام، خواهم نهاد. 8اگر قوم اسرائيل از قوانين و دستوراتی كه من بوسيلهٔ موسی به آنها داده‌ام پيروی نمايند، بار ديگر هرگز ايشان را از اين سرزمينی كه به اجداد ايشان داده‌ام، بيرون نخواهم راند.» 9ولی منسی مردم يهودا و اورشليم را گمراه كرد و آنها بدتر از قومهایی كه خداوند آنها را از كنعان بيرون رانده بود، رفتار نمودند.
توبهٔ منسی
10منسی و قوم او به اخطارهای خداوند توجه نمی‌كردند. 11پس خداوند سپاهيان آشور را فرستاد و آنها منسی را گرفته، با غل و زنجير بستند و او را به بابل بردند. 12وقتی منسی در تنگنا بود فروتن شد و از خداوند، خدای اجداد خويش طلب ياری نمود. 13خداوند دعای او را شنيد و او را به اورشليم باز آورده، سلطنتش را به او بازگرداند. آنگاه منسی پی برد كه خداوند فقط خداست.
14بعد از اين واقعه، منسی حصار بيرونی شهر داوود را از دره‌ای كه در غرب نهر جيحون است تا دروازهٔ ماهی و نيز حصار دور تپهٔ عوفل را بازسازی نموده، بر ارتفاع آن افزود. او در تمام شهرهای حصاردار يهودا فرماندهان نظامی قرار داد. 15همچنين بت خود را از خانهٔ خداوند برداشت و تمام بتها و قربانگاه‌هايی را كه بر تپهٔ خانهٔ خداوند و در اورشليم ساخته بود خراب كرد و همه را از شهر بيرون ريخت. 16سپس قربانگاه خداوند را تعمير كرد و قربانیهای سلامتی و هدايای شكرگزاری تقديم نمود و از مردم يهودا خواست كه خداوند، خدای اسرائيل را عبادت كنند. 17اما قوم باز هم بر بالای تپه‌ها قربانی می‌كردند، ولی فقط برای خداوند، خدای خود.
18شرح بقيهٔ رويدادهای سلطنت منسی و نيز دعای او به پيشگاه خدا و اينكه چگونه خداوند، خدای اسرائيل توسط انبيا با او سخن گفت، همه در كتاب «تاريخ پادشاهان اسرائيل» نوشته شده است. 19دعای او و مستجاب شدنش، شرح گناهان و شرارتش، اسامی مكانهای روی تپه‌ها كه در آنجا بتكده‌ها، بتهای شرم‌آور اشيره و بتهای ديگر بر پا نمود، همه در كتاب «تاريخ انبيا» نوشته شده است. (البته همهٔ اينها مربوط به پيش از بازگشت او به سوی خدا بود.) 20منسی مرد و در قصر خود به خاک سپرده شد و پسرش آمون به جای او به تخت سلطنت نشست.
آمون، پادشاه يهودا
(دوم پادشاهان 21:19-26)
21آمون بيست و دو ساله بود كه پادشاه يهودا شد و دو سال در اورشليم سلطنت كرد. 22او نيز مانند پدرش منسی نسبت به خداوند گناه ورزيد و برای تمام بتهايی كه پدرش ساخته بود قربانی تقديم كرد و آنها را پرستيد. 23ولی برعكس پدرش، در مقابل خداوند فروتن نشد بلكه به شرارتهای خود ادامه داد. 24سرانجام افرادش بر ضد او توطئه چيدند و او را در كاخ سلطنتی‌اش به قتل رساندند. 25مردم، قاتلان آمون را كشتند و پسرش يوشيا را به جای او بر تخت سلطنت نشاندند.
