Salmo 88
Um cântico. Salmo dos coraítas. Para o mestre de música. Conforme mahalath leannoth88.0 Título: Possivelmente a melodia O Sofrimento do Aflito.. Poema do ezraíta Hemã.
1Ó Senhor, Deus que me salva,
a ti clamo dia e noite.
2Que a minha oração chegue diante de ti;
inclina os teus ouvidos ao meu clamor.
3Tenho sofrido tanto que a minha vida
está à beira da sepultura88.3 Hebraico: Sheol. Essa palavra também pode ser traduzida por profundezas, pó ou morte.!
4Sou contado entre os que descem à cova;
sou como um homem que já não tem forças.
5Fui colocado junto aos mortos,
sou como os cadáveres que jazem no túmulo,
dos quais já não te lembras,
pois foram tirados de tua mão.
6Puseste-me na cova mais profunda,
na escuridão das profundezas.
7Tua ira pesa sobre mim;
com todas as tuas ondas me afligiste. Pausa
8Afastaste de mim os meus melhores amigos
e me tornaste repugnante para eles.
Estou como um preso que não pode fugir;
9minhas vistas já estão fracas de tristeza.
A ti, Senhor, clamo cada dia;
a ti ergo as minhas mãos.
10Acaso mostras as tuas maravilhas aos mortos?
Acaso os mortos se levantam e te louvam? Pausa
11Será que o teu amor é anunciado no túmulo
e a tua fidelidade no Abismo da Morte88.11 Hebraico: Abadom.?
12Acaso são conhecidas as tuas maravilhas na região das trevas
e os teus feitos de justiça na terra do esquecimento?
13Mas eu, Senhor, a ti clamo por socorro;
já de manhã a minha oração chega à tua presença.
14Por que, Senhor, me rejeitas
e escondes de mim o teu rosto?
15Desde moço tenho sofrido e ando perto da morte;
os teus terrores levaram-me ao desespero.
16Sobre mim se abateu a tua ira;
os pavores que me causas me destruíram.
17Cercam-me o dia todo como uma inundação;
envolvem-me por completo.
18Tiraste de mim os meus amigos e os meus companheiros;
as trevas são a minha única companhia.
Псалам 88
Песма. Псалам. Потомака Корејевих. Хоровођи. Жалосно. Пева се наизменично. Поучна песма Емана Езраита.
1О, Господе, Боже мог спасења,
и дању и ноћу ја пред тобом вапим!
2Нек пред тебе дође молитва моја,
моме преклињању ти ухо приклони!
3Душа ми је препуна очаја,
Свету мртвих живот ми све ближи.
4У друштву сам оних што иду у раку,
ја сам као човек који снаге нема;
5положен сам међу мртве,
попут мртвих што леже у гробу,
као они које више не спомињеш
и што су далеко од твоје помоћи.
6Ти си ме положио у најдубљу раку,
у тамне дубине.
7Срџба твоја на мене је легла
и плаве ме сви таласи твоји. Села
8Од мене си одвојио пријатеље моје,
гадним си ме њима учинио;
сада сам спутан, напоље не могу!
9Очи су ми усахле од беде.
Призивам те сваког дана,
о, Господе, теби ширим руке своје!
10Зар ћеш чуда за мртве да чиниш?
Хоће ли покојни устати да те славе? Села
11Да ли се у гробу твоја милост разглашава,
и верност твоја у трулежу мртвих?
12Па зар се у тами зна за чуда твоја,
за праведност твоју у земљи заборава?
13А ја тебе, о, Господе, призивам у помоћ;
молитва се моја јутром подиже до тебе.
14Господе, зашто ме одбацујеш?
Зашто своје лице од мене сакриваш?
15Ојађен сам, од младости близу смрти;
очајан сам, натоварен ужасима твојим.
16Срџба твоја ме је прегазила,
страхоте ме твоје уништиле.
17Окружише ме попут воде поваздан,
наваљују једнодушно на ме.
18Вољене и блиске од мене си уклонио
и ја сада другујем са тамом.
