Salmo 79
Salmo da família de Asafe.
1Ó Deus, as nações invadiram a tua herança,
profanaram o teu santo templo,
reduziram Jerusalém a ruínas.
2Deram os cadáveres dos teus servos
às aves do céu por alimento;
a carne dos teus fiéis, aos animais selvagens.
3Derramaram o sangue deles como água ao redor de Jerusalém,
e não há ninguém para sepultá-los.
4Somos objeto de zombaria para os nossos vizinhos,
de riso e menosprezo para os que vivem ao nosso redor.
5Até quando, Senhor? Ficarás irado para sempre?
Arderá o teu ciúme como o fogo?
6Derrama a tua ira sobre as nações que não te reconhecem,
sobre os reinos que não invocam o teu nome,
7pois devoraram Jacó,
deixando em ruínas a sua terra.
8Não cobres de nós as maldades dos nossos antepassados;
venha depressa ao nosso encontro a tua misericórdia,
pois estamos totalmente desanimados!
9Ajuda-nos, ó Deus, nosso Salvador,
para a glória do teu nome;
livra-nos e perdoa os nossos pecados,
por amor do teu nome.
10Por que as nações haverão de dizer:
“Onde está o Deus deles?”
Diante dos nossos olhos, mostra às nações
a tua vingança pelo sangue dos teus servos.
11Cheguem à tua presença os gemidos dos prisioneiros.
Pela força do teu braço preserva os condenados à morte.
12Retribui sete vezes mais aos nossos vizinhos
as afrontas com que te insultaram, Senhor!
13Então nós, o teu povo, as ovelhas das tuas pastagens,
para sempre te louvaremos;
de geração em geração
cantaremos os teus louvores.
Псалам 79
Псалам Асафов.
1О, Боже, туђинци су дошли у наследство твоје!
Опоганили су Дом твоје светости,
Јерусалим учинили рушевином!
2Мртва тела твојих слугу
као храну птицама небеским су дали
и зверима земаљским тела твојих верних.
3Крв њихову излили су око Јерусалима
као да је вода, и нико их сахранио није.
4Својим комшијама постали смо ругло,
на подсмех смо и на презир својој околини.
5Докле ћеш се гневити, Господе? До када?
Зар ће довека да гори пламен љубоморе твоје?
6Јарост своју излиј на туђинце што те не познају
и на царства која твоје име не призивају!
7Јер они су прождрали Јакова
и насеље му уништили.
8Не памти нам пређашње кривице! Похитај!
Милосрђем својим пресретни нас
јер смо у великој беди!
9Помози нам, о, Боже спасења нашега!
Избави нас ради свог имена славног!
Опрости нам грехе наше због имена свога!
10Зашто да туђинци кажу:
„Где је њихов Бог?“
Дај да нам очи виде освету међу народима
због проливене крви слугу твојих.
11Нек пред тебе допре јецај заточених,
па великом снагом својом спаси на смрт осуђене.
12Освети се седмоструко по недрима комшијама нашим
презиром њиховим којим су те, Господе, презрели!
13А ми, твој народ и стадо твоје паше,
у векове хвалићемо тебе!
Славу твоју јавићемо
сваком нараштају!
