Salmo 144
Davídico.
1Bendito seja o Senhor, a minha Rocha,
que treina as minhas mãos para a guerra
e os meus dedos para a batalha.
2Ele é o meu aliado fiel, a minha fortaleza,
a minha torre de proteção e o meu libertador;
é o meu escudo, aquele em quem me refugio.
Ele subjuga a mim os povos144.2 Conforme muitos manuscritos do Texto Massorético, os manuscritos do mar Morto, a Versão Siríaca e algumas outras versões antigas. A maioria dos manuscritos do Texto Massorético diz o meu povo..
3Senhor, que é o homem
para que te importes com ele,
ou o filho do homem
para que por ele te interesses?
4O homem é como um sopro;
seus dias são como sombra passageira.
5Estende, Senhor, os teus céus e desce;
toca os montes para que fumeguem.
6Envia relâmpagos e dispersa os inimigos;
atira as tuas flechas e faze-os debandar.
7Das alturas, estende a tua mão e liberta-me;
salva-me da imensidão das águas,
das mãos desses estrangeiros,
8que têm lábios mentirosos
e que, com a mão direita erguida, juram falsamente.
9Cantarei uma nova canção a ti, ó Deus;
tocarei para ti a lira de dez cordas,
10para aquele que dá vitória aos reis,
que livra o seu servo Davi da espada mortal.
11Dá-me libertação;
salva-me das mãos dos estrangeiros,
que têm lábios mentirosos
e que, com a mão direita erguida, juram falsamente.
12Então, na juventude,
os nossos filhos serão como plantas viçosas;
as nossas filhas, como colunas
esculpidas para ornar um palácio.
13Os nossos celeiros estarão cheios
das mais variadas provisões.
Os nossos rebanhos se multiplicarão aos milhares,
às dezenas de milhares em nossos campos;
14o nosso gado dará suas crias;
não haverá praga alguma nem aborto.144.14 Ou os nossos distritos não terão sobrecarga; não haverá invasão nem exílio.
Não haverá gritos de aflição em nossas ruas.
15Como é feliz o povo assim abençoado!
Como é feliz o povo cujo Deus é o Senhor!
Псалам 144
Давидов.
1Благословен да је Господ, стена моја,
што ми руке за рат
и прсте за борбу увежбава;
2милосрђе моје и тврђава моја;
моје уточиште и мој избавитељ;
мој штит, онај у коме уточиште налазим
и који ми мој народ покорава.
3О, Господе, шта је човек да за њега мариш
и људски потомак да се са њим бавиш?
4Човек тек је даху налик
и дани му бледе као сенка.
5О, Господе, небеса своја спусти, па да сиђеш
и дотакнеш брда да се пуше!
6Засевај муњом,
нека се распрше!
Стреле своје баци,
нека се разбеже!
7Са висина руке пружи,
избави ме;
извади ме из бујица
и из руку деце туђинаца;
8оних што устима својим обмањују
и десницом својом заклињу се лажно.
9О, Боже, певаћу ти нову песму,
на лири са десет струна ја свираћу теби;
10теби који царевима избављење дајеш;
који Давида, слугу свога,
спасаваш од мача опакога.
11Ослободи ме, избави ме
из руке деце туђинаца,
оних што устима својим обмањују
и десницом својом заклињу се лажно.
12Тад синови наши нека буду
као стабло горостасно у младости својој;
наше ћерке нека буду
попут шара стубова палате.
13Амбари ће наши бити пуни
разноврсног рода;
хиљаде ће ојагњити овце наше,
и десет хиљада по пашњацима нашим.
14Волови ће теглити, неће бити разарања,
неће бити бежаније
и вриска се неће чути
по трговима нашим.
15Благо народу коме тако буде!
Благо народу коме Бог је Господ!
