QUINTO LIVRO
Salmo 107
1Deem graças ao Senhor porque ele é bom;
o seu amor dura para sempre.
2Assim o digam os que o Senhor resgatou,
os que livrou das mãos do adversário
3e reuniu de outras terras,
do oriente e do ocidente, do norte e do sul107.3 Hebraico: mar..
4Perambularam pelo deserto e por terras áridas
sem encontrar cidade habitada.
5Estavam famintos e sedentos;
sua vida ia se esvaindo.
6Na sua aflição, clamaram ao Senhor,
e ele os livrou da tribulação em que se encontravam
7e os conduziu por caminho seguro
a uma cidade habitada.
8Que eles deem graças ao Senhor
por seu amor leal
e por suas maravilhas em favor dos homens,
9porque ele sacia o sedento
e satisfaz plenamente o faminto.
10Assentaram-se nas trevas e na sombra mortal,
aflitos, acorrentados,
11pois se rebelaram contra as palavras de Deus
e desprezaram os desígnios do Altíssimo.
12Por isso ele os sujeitou a trabalhos pesados;
eles tropeçaram, e não houve quem os ajudasse.
13Na sua aflição, clamaram ao Senhor,
e ele os salvou da tribulação em que se encontravam.
14Ele os tirou das trevas e da sombra mortal
e quebrou as correntes que os prendiam.
15Que eles deem graças ao Senhor,
por seu amor leal
e por suas maravilhas em favor dos homens,
16porque despedaçou as portas de bronze
e rompeu as trancas de ferro.
17Tornaram-se tolos por causa dos seus caminhos rebeldes,
e sofreram por causa das suas maldades.
18Sentiram repugnância por toda comida
e chegaram perto das portas da morte.
19Na sua aflição, clamaram ao Senhor,
e ele os salvou da tribulação em que se encontravam.
20Ele enviou a sua palavra e os curou,
e os livrou da morte.
21Que eles deem graças ao Senhor,
por seu amor leal
e por suas maravilhas em favor dos homens.
22Que eles ofereçam sacrifícios de ação de graças
e anunciem as suas obras com cânticos de alegria.
23Fizeram-se ao mar em navios,
para negócios na imensidão das águas,
24e viram as obras do Senhor,
as suas maravilhas nas profundezas.
25Deus falou e provocou um vendaval
que levantava as ondas.
26Subiam aos céus e desciam aos abismos;
diante de tal perigo, perderam a coragem.
27Cambaleavam, tontos como bêbados,
e toda a sua habilidade foi inútil.
28Na sua aflição, clamaram ao Senhor,
e ele os tirou da tribulação em que se encontravam.
29Reduziu a tempestade a uma brisa
e serenou as ondas.
30As ondas sossegaram, eles se alegraram,
e Deus os guiou ao porto almejado.
31Que eles deem graças ao Senhor
por seu amor leal
e por suas maravilhas em favor dos homens.
32Que o exaltem na assembleia do povo
e o louvem na reunião dos líderes.
33Ele transforma os rios em deserto
e as fontes em terra seca,
34faz da terra fértil um solo estéril,
por causa da maldade dos seus moradores.
35Transforma o deserto em açudes
e a terra ressecada em fontes.
36Ali ele assenta os famintos,
para fundarem uma cidade habitável,
37semearem lavouras, plantarem vinhas
e colherem uma grande safra.
38Ele os abençoa, e eles se multiplicam;
e não deixa que os seus rebanhos diminuam.
39Quando, porém, reduzidos,
são humilhados com opressão, desgraça e tristeza.
40Deus derrama desprezo sobre os nobres
e os faz vagar num deserto sem caminhos.
41Mas tira os pobres da miséria
e aumenta as suas famílias como rebanhos.
42Os justos veem tudo isso e se alegram,
mas todos os perversos se calam.
43Reflitam nisso os sábios
e considerem a bondade do Senhor.
Salmo 107
Ang Pagdayeg sa Kaayo sa Dios
1Pasalamati ang Ginoo, kay maayo siya;
ang iyang gugma walay kataposan.
2Isulti ninyo kana, kamong iyang giluwas sa kamot sa mga kaaway.
3Kay gitigom niya kamo gikan sa mga yuta sa sidlakan, kasadpan, amihan, ug habagatan.
4May mga tawo nga naglatagaw sa kamingawan;
wala nila matultoli ang agianan paingon sa siyudad nga mahimo nilang kapuy-an.
5Gigutom sila ug giuhaw, ug gibati nila nga daw mamatay na sila.
6Sa ilang kalisod, mitawag sila sa Ginoo,
ug giluwas niya sila.
7Gitultolan niya sila sa diretso nga dalan paingon sa siyudad nga ilang kapuy-an.
8Angay silang magpasalamat sa Ginoo tungod sa iyang gugma ug sa iyang katingalahang mga buhat ngadto sa mga tawo.
9Kay gipainom niya ang giuhaw ug gibusog niya ang gigutom.
10May mga tawo nga gibilanggo nga gikadenahan
ug nagalingkod sa labihan kangitngit nga bilanggoan,
11tungod kay misupak sila sa mga sugo sa Labing Halangdong Dios
ug gipakawalay-bili nila ang iyang mga pahimangno.
12Busa gilisod-lisod niya sila sa mabug-at nga mga buluhaton.
Nangatumba sila apan walay mitabang kanila.
13Sa ilang kalisod, mitawag sila sa Ginoo,
ug giluwas niya sila.
14Gipamugto niya ang ilang mga kadena
ug gipagawas niya sila gikan sa labihan kangitngit nga bilanggoan.
15Angay silang magpasalamat sa Ginoo tungod sa iyang gugma ug sa iyang katingalahang mga buhat ngadto sa mga tawo.
16Kay gipangguba niya ang mga pultahan nga bronsi
ug gipangbali ang mga rehas nga puthaw.
17May mga tawo nga nahimong buang-buang tungod sa ilang pagkamalapason
ug nagaantos sila tungod sa ilang pagkadaotan.
18Silang tanan wala nay ganang mokaon ug himalatyon na.
19Sa ilang kalisod, mitawag sila sa Ginoo,
ug giluwas niya sila.
20Gipamulong lang niya ug nangaayo sila.
Giluwas niya sila gikan sa kamatayon.
21Angay silang magpasalamat sa Ginoo tungod sa iyang gugma ug sa iyang katingalahang mga buhat ngadto sa mga tawo.
22Angay silang mohalad ug mga halad sa pagpasalamat sa Dios;
ug pinaagi sa awit sa kalipay isugilon nila ang iyang mga buhat.
23May mga tawo nga misakay sa mga barko ingon nga mga trabahante o negosyante.
24Nakita nila ang katingalahang mga buhat sa Ginoo diha sa kadagatan.
25Sa iyang pagmando, mihangin ug kusog ug nanagko ang mga balod,
26hinungdan nga ang ilang sakayan mopataas ug unya kalit lang nga mopaubos.
Tungod niini, nawad-an sila ug kaisog.
27Nagsusapinday sila nga daw sa mga hubog
ug wala na sila mahibalo kon unsay ilang himuon.
28Sa ilang kalisod, mitawag sila sa Ginoo,
ug giluwas niya sila.
29Gipahunong niya ang kusog nga hangin ug milinaw ang dagat.
30Nalipay sila sa dihang milinaw ang dagat,
ug gitultolan sila sa Dios sa dunggoanan nga ilang gipangandoy.
31Angay silang magpasalamat sa Ginoo tungod sa iyang gugma ug sa iyang katingalahang mga buhat ngadto sa mga tawo.
32Angay nilang pasidunggan ug dayegon ang Dios diha sa ilang panagtigom
ug sa panagtigom sa ilang mga tigdumala.
33Gihimong disyerto sa Ginoo ang mga kasubaan,
ug gipamad-an niya ang mga tuboran.
34Gihimo niyang walay pulos ang maayo nga yuta,
tungod sa pagkadaotan sa mga namuyo niini.
35Gihimo niyang katubigan ang disyerto,
ug gihimo niyang mga tuboran ang mga malang yuta.
36Gipapuyo niya didto ang gipanggutom
ug nagtukod sila ug siyudad nga ilang puy-an.
37Nagpugas sila sa kaumahan ug nagtanom ug ubas,
ug abunda ang ilang mga abot.
38Gipanalanginan sila sa Dios, ug midaghan sila pag-ayo.
Bisan ang ilang mga mananap misanay usab.
39Tungod sa pagpangdaog-daog, kasakit, ug kasubo,
migamay ang ilang gidaghanon ug naulawan sila.
40Gipakita sa Dios ang iyang kasuko sa mga nangdaog-daog kanila pinaagi sa pagpahisalaag kanila sa disyerto nga walay mga dalan.
41Apan gihaw-as niya ang mga kabos gikan sa ilang mga pag-antos,
ug gihimo niyang sama kadaghan sa panon sa mga hayop ang ilang mga pamilya.
42Nakita kini sa mga matarong ug nalipay sila,
apan ang tanang mga daotan wala gayoy ikasulti.
43Hinaut nga mamalandong niining mga butanga ang mga maalamon,
ug ilhon nila ang dakong gugma sa Ginoo.
