O Amor de Deus por Israel
1“Quando Israel era menino, eu o amei,
e do Egito chamei o meu filho.
2Mas, quanto mais eu o chamava11.2 Conforme alguns manuscritos da Septuaginta. O Texto Massorético diz eles chamavam.,
mais eles se afastavam de mim11.2 Conforme a Septuaginta. O Texto Massorético diz afastavam deles..
Eles ofereceram sacrifícios aos baalins
e queimaram incenso para os ídolos esculpidos.
3Mas fui eu quem ensinou Efraim a andar,
tomando-o nos braços;
mas eles não perceberam
que fui eu quem os curou.
4Eu os conduzi com laços de bondade humana e de amor;
tirei do seu pescoço o jugo e me inclinei para alimentá-los.
5“Acaso não voltarão ao Egito
e a Assíria não os dominará
porque eles se recusam a arrepender-se?
6A espada reluzirá em suas cidades,
destruirá as trancas de suas portas
e dará fim aos seus planos.
7O meu povo está decidido a desviar-se de mim.
Embora sejam conclamados a servir ao Altíssimo,
de modo algum o exaltam.
8“Como posso desistir de você, Efraim?
Como posso entregá-lo nas mãos de outros, Israel?
Como posso tratá-lo como tratei Admá?
Como posso fazer com você o que fiz com Zeboim?
O meu coração está enternecido,
despertou-se toda a minha compaixão.
9Não executarei a minha ira impetuosa,
não tornarei a destruir Efraim.
Pois sou Deus e não homem,
o Santo no meio de vocês.
Não virei com ira.
10Eles seguirão o Senhor;
ele rugirá como leão.
Quando ele rugir,
os seus filhos virão tremendo desde o ocidente.
11Virão voando do Egito como aves,
da Assíria como pombas.
Eu os estabelecerei em seus lares”;
palavra do Senhor.
O Pecado de Israel
12Efraim me cercou de mentiras,
a casa de Israel, de enganos,
e Judá é rebelde contra Deus,
a saber, contra o Santo fiel.
God verklaart Israël zijn liefde
1‘Toen Israël nog een kind was, hield Ik ervan als van een zoon en haalde Ik het volk uit Egypte. 2Maar hoe meer Ik haar riep, des te meer rebelleerde zij, bracht offers aan Baäl en brandde wierook voor gesneden afgodsbeelden. 3Ik heb haar leren lopen, Ik hield haar in mijn armen, maar zij wilde niet erkennen dat Ik het was die haar genas. 4Zoals een mens zijn lievelingsrund leidt, zo leidde Ik Israël met banden van liefde. Ik tilde haar juk op als het tegen de kaken drukte. Ik boog Mij naar haar over en gaf haar te eten. 5Mijn volk zal terugkeren naar Egypte, ze worden naar Assyrië weggevoerd, nu ze niet naar Mij willen terugkeren!
6Er zal oorlog woeden in hun steden. Hun vijanden zullen door hun poorten breken en hen vertrappen in hun vestingen.
7Zij zijn vastbesloten van Mij te blijven afdwalen. Zij worden geroepen, maar niemand van hen staat op.
8Israël, hoe zou Ik u ooit kunnen prijsgeven? Hoe zou Ik u ooit kunnen laten gaan? Zou Ik u aan uw lot kunnen overlaten zoals Adma en Seboïm? Mijn hart keert zich in Mij om bij deze gedachte. Ik verlang er hevig naar u te helpen! 9Nee, Ik zal u niet zo zwaar straffen als mijn woede Mij ingeeft. Ik zal Israël niet verder vernietigen. Want Ik ben God en geen mens. Ik ben de heilige God die bij u woont en Ik ben niet gekomen om te verwoesten. 10Het volk zal achter de Here aan gaan. Ik zal brullen als een leeuw tegen hun vijanden en bevend zal mijn volk terugkeren uit het westen. 11Als een zwerm vogels zullen zij uit Egypte komen aanvliegen en als duiven aanwieken uit Assyrië. Ik zal hen veilig naar huis brengen,’ belooft de Here.
