A História de Neemias
1Palavras de Neemias, filho de Hacalias:
No mês de quisleu1.1 Aproximadamente novembro/dezembro., no vigésimo ano1.1 Isto é, do reinado de Artaxerxes I, conforme 2.1., enquanto eu estava na cidade de Susã, 2Hanani, um dos meus irmãos, veio de Judá com alguns outros homens, e eu lhes perguntei acerca dos judeus que restaram, os sobreviventes do cativeiro,1.2 Ou os que não foram levados; ou ainda os que haviam voltado do cativeiro, e também sobre Jerusalém.
3E eles me responderam: “Aqueles que sobreviveram ao cativeiro e estão lá na província passam por grande sofrimento e humilhação. O muro de Jerusalém foi derrubado, e suas portas foram destruídas pelo fogo”.
4Quando ouvi essas coisas, sentei-me e chorei. Passei dias lamentando-me, jejuando e orando ao Deus dos céus. 5Então eu disse:
Senhor, Deus dos céus, Deus grande e temível, fiel à aliança e misericordioso com os que te amam e obedecem aos teus mandamentos, 6que os teus ouvidos estejam atentos e os teus olhos estejam abertos para a oração que o teu servo está fazendo diante de ti, dia e noite, em favor de teus servos, o povo de Israel. Confesso os pecados que nós, os israelitas, temos cometido contra ti. Sim, eu e o meu povo temos pecado. 7Agimos de forma corrupta e vergonhosa contra ti. Não temos obedecido aos mandamentos, aos decretos e às leis que deste ao teu servo Moisés.
8Lembra-te agora do que disseste a Moisés, teu servo: “Se vocês forem infiéis, eu os espalharei entre as nações, 9mas, se voltarem para mim, obedecerem aos meus mandamentos e os puserem em prática, mesmo que vocês estejam espalhados pelos lugares mais distantes debaixo do céu, de lá eu os reunirei e os trarei para o lugar que escolhi para estabelecer o meu nome”.
10Estes são os teus servos, o teu povo. Tu os resgataste com o teu grande poder e com o teu braço forte. 11Senhor, que os teus ouvidos estejam atentos à oração deste teu servo e à oração dos teus servos que têm prazer em temer o teu nome. Faze com que hoje este teu servo seja bem-sucedido, concedendo-lhe a benevolência deste homem.
Nessa época, eu era o copeiro do rei.
1Amo ini ang estorya parte sa mga ginpanghimo ni Nehemias nga anak ni Hacalia.
Ang Pangamuyo ni Nehemias para sa Jerusalem
Sang ikasiyam nga bulan, nga amo ang bulan sang Kislev, sadtong ika-20 nga tuig sang paghari ni Artaserkses sa Persia, didto ako sa napaderan nga siyudad sang Susa. 2Nagkadto sa akon didto ang isa sa akon mga utod nga si Hanani halin sa Juda kaupod ang pila ka lalaki. Ginpamangkot ko sila parte sa Jerusalem kag sa mga Judio nga nagbalalik halin sa pagkabihag sa Babilonia.1:2 nga nagbalalik halin sa pagkabihag sa Babilonia: ukon, nga nakaluwas sa pagkabihag sa Babilonia. 3Nagsabat sila, “Ginabudlayan gid ang mga nagbalalik sa Juda, kag ginapakahuy-an sila sang mga katawhan sa palibot nila. Kag hasta subong guba ang pader sang Jerusalem kag sunog ang mga puwertahan sini.”
4Pagkabati ko sadto, nagpungko ako kag naghibi. Pila ka adlaw nga nagpangasubo ako, nagpuasa, kag nagpangamuyo sa presensya sang Dios sang langit.1:4 Dios sang langit: ukon, Dios nga ara sa langit; ukon, Dios nga naghimo sang langit; ukon, Dios nga labaw sa tanan. 5Siling ko, “Ginoo, Dios sang langit, gamhanan ka kag makatilingala nga Dios. Ginatuman mo ang imo kasugtanan nga may paghigugma sa mga nagahigugma sa imo kag nagatuman sang imo mga sugo. 6Ako nga imo alagad nagapangamuyo adlaw-gab-i para sa katawhan sang Israel nga imo mga alagad. Pamatii ako kag sabta ang akon pangamuyo. Ginatuad1:6 Ginatuad: ukon, Ginasugid. ko sa imo ang mga sala sang mga Israelinhon, pati ang akon mga sala kag ang mga sala sang akon mga katigulangan. 7Malaot gid ang amon ginhimo kontra sa imo. Wala namon gintuman ang imo mga sugo kag mga pagsulundan nga ginhatag mo sa amon paagi kay Moises nga imo alagad.
8“Dumduma ining ginsiling mo sadto kay Moises: ‘Kon kamo nga mga Israelinhon indi magmatinumanon sa akon, laptahon ko kamo sa iban nga mga nasyon. 9Pero kon magbalik kamo sa akon kag magtuman sang akon mga sugo, bisan maglapta pa kamo sa pinakamalayo nga lugar, tipunon ko kamo liwat sa lugar nga akon ginpili nga padunggan ako.’
10“Kami imo mga alagad kag katawhan nga imo ginluwas paagi sa imo puwerte nga gahom kag kusog. 11Ginoo, pamatii ang akon pangamuyo, nga imo alagad, kag ang pangamuyo sang iban pa nimo nga mga alagad nga nalipay sa pagtahod sa imo. Hatagi ako subong sang kadalag-an sa akon pagpangabay sa hari. Kag kabay pa nga pakitaan niya ako sang kaayo.”
Sadto nga panahon, ako ang manugserbi sang ilimnon sang hari.
