A Destruição de Ai
1E disse o Senhor a Josué: “Não tenha medo! Não desanime! Leve todo o exército com você e avance contra Ai. Eu entreguei nas suas mãos o rei de Ai, seu povo, sua cidade e sua terra. 2Você fará com Ai e seu rei o que fez com Jericó e seu rei; e desta vez vocês poderão se apossar dos despojos e dos animais. Prepare uma emboscada atrás da cidade”.
3Então Josué e todo o exército se prepararam para atacar a cidade de Ai. Ele escolheu trinta mil dos seus melhores homens de guerra e os enviou de noite 4com a seguinte ordem: “Atenção! Preparem uma emboscada atrás da cidade e não se afastem muito dela. Fiquem todos alerta. 5Eu e todos os que estiverem comigo nos aproximaremos da cidade. Quando os homens nos atacarem como fizeram antes, fugiremos deles. 6Eles nos perseguirão até que os tenhamos atraído para longe da cidade, pois dirão: ‘Estão fugindo de nós como fizeram antes’. Quando estivermos fugindo, 7vocês sairão da emboscada e tomarão a cidade. O Senhor, o seu Deus, a entregará em suas mãos. 8Depois que tomarem a cidade, vocês a incendiarão. Façam o que o Senhor ordenou. Atentem bem para as minhas instruções”.
9Então Josué os enviou. Eles foram e ficaram de emboscada entre Betel e Ai, a oeste de Ai. Josué, porém, passou aquela noite com o povo.
10Na manhã seguinte Josué passou em revista os homens, e ele e os líderes de Israel partiram à frente deles para atacar a cidade. 11Todos os homens de guerra que estavam com ele avançaram, aproximaram-se da cidade pela frente e armaram acampamento ao norte de Ai, onde o vale os separava da cidade. 12Josué pôs de emboscada cerca de cinco mil homens entre Betel e Ai, a oeste da cidade. 13Os que estavam no acampamento ao norte da cidade, e os que estavam na emboscada a oeste, tomaram posição. Naquela noite Josué foi ao vale.
14Quando o rei de Ai viu isso, ele e todos os homens da cidade se apressaram, levantaram-se logo cedo e saíram para enfrentar Israel no campo de batalha, no local de onde se avista a Arabá. Ele não sabia da emboscada armada contra ele atrás da cidade. 15Josué e todo o Israel deixaram-se perseguir por eles e fugiram para o deserto. 16Todos os homens de Ai foram chamados para persegui-los. Eles perseguiram Josué e foram atraídos para longe da cidade. 17Nem um só homem ficou em Ai e em Betel; todos foram atrás de Israel. Deixaram a cidade aberta e saíram em perseguição de Israel.
18Disse então o Senhor a Josué: “Estende a lança que você tem na mão na direção de Ai, pois nas suas mãos entregarei a cidade”. Josué estendeu a lança na direção de Ai, 19e, assim que o fez, os homens da emboscada saíram correndo da sua posição, entraram na cidade, tomaram-na e depressa a incendiaram.
20Quando os homens de Ai olharam para trás e viram a fumaça da cidade subindo ao céu, não tinham para onde escapar, pois os israelitas que fugiam para o deserto se voltaram contra os seus perseguidores. 21Vendo Josué e todo o Israel que os homens da emboscada tinham tomado a cidade e que desta subia fumaça, deram meia-volta e atacaram os homens de Ai. 22Os outros israelitas também saíram da cidade para lutar contra eles, de modo que foram cercados, tendo os israelitas dos dois lados. Então os israelitas os mataram, sem deixar sobreviventes nem fugitivos, 23mas prenderam vivo o rei de Ai e o levaram a Josué.
24Israel terminou de matar os habitantes de Ai no campo e no deserto, onde os tinha perseguido; eles morreram ao fio da espada. Depois disso, todos os israelitas voltaram à cidade de Ai e mataram os que lá haviam ficado. 25Doze mil homens e mulheres caíram mortos naquele dia. Era toda a população de Ai. 26Pois Josué não recuou a lança até exterminar todos os habitantes de Ai. 27Mas Israel se apossou dos animais e dos despojos daquela cidade, conforme a ordem que o Senhor tinha dado a Josué.
28Assim Josué incendiou Ai e fez dela um perpétuo monte de ruínas, um lugar abandonado até hoje. 29Enforcou o rei de Ai numa árvore e ali o deixou até a tarde. Ao pôr do sol Josué ordenou que tirassem o corpo da árvore e que o atirassem à entrada da cidade. E sobre ele ergueram um grande monte de pedras, que perdura até hoje.
A Renovação da Aliança no Monte Ebal
30Então Josué construiu no monte Ebal um altar ao Senhor, o Deus de Israel, 31conforme Moisés, servo do Senhor, tinha ordenado aos israelitas. Ele o construiu de acordo com o que está escrito no Livro da Lei de Moisés: um altar de pedras não lavradas, nas quais não se usou ferramenta de ferro. Sobre ele ofereceram ao Senhor holocaustos8.31 Isto é, sacrifícios totalmente queimados. e sacrifícios de comunhão8.31 Ou de paz. 32Ali, na presença dos israelitas, Josué copiou nas pedras a Lei que Moisés havia escrito. 33Todo o Israel, estrangeiros e naturais da terra, com os seus líderes, os seus oficiais e os seus juízes, estavam em pé dos dois lados da arca da aliança do Senhor, diante dos sacerdotes levitas, que a carregavam. Metade do povo estava em pé, defronte do monte Gerizim, e metade defronte do monte Ebal. Tudo conforme Moisés, servo do Senhor, tinha ordenado anteriormente, para que o povo de Israel fosse abençoado.
34Em seguida Josué leu todas as palavras da lei, a bênção e a maldição, segundo o que está escrito no Livro da Lei. 35Não houve uma só palavra de tudo o que Moisés tinha ordenado que Josué não lesse para toda a assembleia de Israel, inclusive mulheres, crianças e os estrangeiros que viviam no meio deles.
Ang Pag-agaw kag Paglaglag sang Ai
1Karon, nagsiling ang Ginoo kay Josue, “Indi ka magkahadlok ukon magkaluya. Tipuna ang tanan mo nga soldado kag salakaya liwat ang Ai, kay itugyan ko sa imo mga kamot ang hari sang Ai, ang iya katawhan, ang iya banwa kag ang iya mga duta. 2Himuon ninyo sa Ai kag sa iya hari ang ginhimo ninyo sa Jerico kag sa iya hari; pero sa sini nga tion, kuhaon ninyo ang ila mga pagkabutang kag mga kasapatan para sa inyo kaugalingon. Magpreparar kamo kag ambusa ninyo sila sa likod sang banwa.”
3Gani nagpreparar si Josue kag ang tanan niya nga mga soldado sa pagsalakay sa Ai. Nagpili si Josue sang 30,000 ka soldado nga maayo gid magpakig-away kag ginpalakat sang gab-i. 4Amo ini ang bilin ni Josue sa ila: “Panago kamo sa likod sang banwa, pero indi lang gid kamo magpalayo. Magpreparar kamo sa pagsalakay sa bisan ano nga oras. 5Ako kag ang akon mga kaupod magasalakay sa atubangan. Kon magguwa na gani sila sa pagpakig-away sa amon, mapalagyo kami, pareho sa natabo sang una. 6Magahunahuna sila nga nahadlok kami pareho sadto, gani lagson nila kami hasta nga makapalayo sila sa banwa. 7Dayon magguwa kamo sa inyo ginapanaguan kag agawon ang banwa. Ihatag ini sa inyo sang Ginoo nga inyo Dios. 8Kon maagaw na ninyo ang banwa, sunuga ninyo ini suno sa sugo sang Ginoo. Siguruhon ninyo nga matuman gid ninyo ini.” 9Dayon ginpalakat sila ni Josue, kag nagpanago sila sa nakatundan dampi sang Ai, sa tunga-tunga sang Ai kag Betel. Kag sila ni Josue iya nagpabilin sa kampo sadto nga gab-i.
10Pagkasunod nga adlaw, aga pa gid nga gintipon ni Josue ang iya mga tinawo. Ginpangunahan niya kag sang mga pangulo sang Israel ang mga tawo sa ila nga pagkadto sa Ai. 11Nakaabot sila sa lugar nga nagaatubang sa banwa, sa aminhan sini, kag didto nagpatindog sila sang mga tolda. May pulopatag nga nagaulot sa ila kag sa Ai. 12Nakapadala na nga daan si Josue sang 5,000 ka soldado sa pag-ambus sang banwa sa nakatundan dampi sini, sa tunga-tunga sang Ai kag Betel. 13Gani amo ini ang pagkaplastar sang mga soldado: ang iban nga mga soldado ara sa aminhan sang banwa, kag ang iban pa gid ara sa nakatundan sini.
Sadto nga gab-i nagkadto sila ni Josue sa kapatagan. 14Sang makita sang hari sang Ai sila ni Josue, nagdali-dali siya guwa kag ang iya mga tinawo sa banwa aga pa, kag nagkadto sa lugar nga nagaatubang sa Kapatagan sang Jordan8:14 Kapatagan sang Jordan: sa Hebreo, Araba. sa pagpakig-away sa Israel. Wala sila nakahibalo nga may magsalakay sa ila halin sa likod sang banwa. 15Si Josue kag ang iya mga tinawo nagpakuno-kuno nga napierdi sila kag nagpulopalagyo pakadto sa kamingawan. 16Gani ginlagas sila sang tanan nga kalalakihan sang Ai hasta nga nag-amat-amat sila palayo sa banwa. 17Tanan nga mga lalaki sa Ai, pati sa Betel, naglagas sa mga Israelinhon, gani wala sing may nabilin nga manugdepensa sa banwa.
18Nagsiling ang Ginoo kay Josue, “Itudlo ang imo bangkaw sa Ai kag ihatag ko ini sa inyo.” Gani gintudlo ni Josue ang iya bangkaw sa Ai. 19Pagkahimo niya sini, nagguluwa dayon ang mga tinawo niya nga nagakibon sa banwa. Ginsulod nila kag gin-agaw ang banwa kag gindali-dali sunog. 20Sang magbalikid ang mga taga-Ai, nakita nila nga nagatub-ok ang aso halin sa banwa. Wala na sila sing may madalaganan, kay gulpi lang sila nga gin-atubang sang mga Israelinhon nga ginalagas nila sa kamingawan. 21Kay sang pagkakita ni Josue kag sang iya mga tinawo nga nakasulod na sa banwa ang ila mga kaupod kag ginasunog na nila ini, nagliso sila kag ginsalakay ang mga taga-Ai. 22Nagsalakay man ang mga Israelinhon nga nagsulod sa banwa, gani natung-an ang mga taga-Ai. Ginpatay sila tanan; wala sing may nakapalagyo ukon may nabilin nga buhi sa ila, 23luwas lang sa ila hari. Ginbihag siya kag gindala kay Josue.
24Sang maubos nila pamatay ang tanan nga taga-Ai nga naglagas sa ila sa mga uma kag kamingawan, nagbalik sila sa banwa kag ginpamatay man ang tanan nga nabilin didto. 25Sadto nga adlaw, napatay ang tanan nga pumuluyo sang Ai—12,000 tanan, lalaki kag babayi. 26Wala mag-untat si Josue sa pag-untay sang bangkaw hasta nga nalaglag niya sing bug-os8:26 nalaglag niya sing bug-os: Ang Hebreo nga pulong sini nagakahulugan sang mga gintugyan sa Ginoo paagi sa paghalad ukon paglaglag sini. ang tanan nga taga-Ai. 27Ginpanguha sang mga Israelinhon ang mga kasapatan kag mga pagkabutang sa banwa, suno sa ginsiling sang Ginoo kay Josue. 28Pagkatapos ginpasunog ni Josue ang bug-os nga Ai, kag wala na ini mapatindog liwat. Hasta subong wala na sing may nagaestar didto. 29Ginpabitay ni Josue ang hari sa kahoy kag ginpabay-an didto hasta maghapon. Pagsalop sang adlaw, ginpakuha niya ang bangkay kag ginpahaboy sa guwa sang puwertahan sang banwa. Gintampukan nila ini sang mga bato, kag hasta subong makita pa ini nga mga bato.
Ginbasa ang Kasuguan sa Bukid sang Ebal
30Karon, nagpahimo si Josue sang halaran sa Bukid sang Ebal para sa Ginoo, ang Dios sang Israel. 31Ginpahimo niya ini suno sa sugo ni Moises, nga alagad sang Ginoo, sa mga Israelinhon. Ini nga sugo nasulat sa Libro sang Kasuguan ni Moises, kag amo ini ang ginasiling didto: “Maghimo ka sang halaran nga bato nga wala masapsapi ukon makortihan sang gamit nga salsalon.” Sa ibabaw sang halaran naghalad sila sa Ginoo sang mga halad nga ginasunog kag mga halad nga para sa maayo nga relasyon. 32Sa atubangan sang mga Israelinhon, ginkopya ni Josue sa mga bato8:32 sa mga bato: ukon, sa mga bato sang halaran. ang kasuguan nga ginsulat ni Moises. 33Ang tanan nga Israelinhon, upod sang ila mga pangulo, mga opisyal, kag mga manughukom, pati ang mga indi Israelinhon nga nagaestar upod sa ila, nagtindog sa duha ka grupo nga nagaatubangay. Ang isa ka grupo nagatalikod sa Bukid sang Gerizim kag ang isa pa gid nagatalikod sa Bukid sang Ebal. Sa ila tunga nagatindog ang mga pari nga mga kaliwat ni Levi nga nagatuwang sang Kahon sang Kasugtanan sang Ginoo. Si Moises nga alagad sang Ginoo nagsugo sa ila sadto anay sa paghimo sini sa tion nga batunon nila ang bendisyon.
34Ginbasa dayon ni Josue ang Libro sang Kasuguan, pati ang pagpakamaayo kag ang pagpakamalaot nga nasulat diri. 35Isa-isa nga ginbasa ni Josue ang mga sugo ni Moises sa atubangan sang bug-os nga katilingban sang Israel, lakip na ang mga babayi, kabataan, kag mga indi Israelinhon nga nagaestar upod sa ila.
