A Vida Solitária de Jeremias
1Então o Senhor me dirigiu a palavra, dizendo: 2“Não se case nem tenha filhos ou filhas neste lugar”; 3porque assim diz o Senhor a respeito dos filhos e filhas nascidos nesta terra e a respeito das mulheres que forem suas mães e dos homens que forem seus pais: 4“Eles morrerão de doenças graves; ninguém pranteará por eles; não serão sepultados, mas servirão de esterco para o solo. Perecerão pela espada e pela fome, e os seus cadáveres serão o alimento das aves e dos animais”.
5Porque assim diz o Senhor: “Não entre numa casa onde há luto; não vá prantear nem apresentar condolências, porque retirei a minha paz, o meu amor leal e a minha compaixão deste povo”, declara o Senhor. 6“Tanto grandes como pequenos morrerão nesta terra; não serão sepultados nem se pranteará por eles; não se farão incisões nem se rapará a cabeça por causa deles. 7Ninguém oferecerá comida para fortalecer os que pranteiam pelos mortos; ninguém dará de beber do cálice da consolação nem mesmo pelo pai ou pela mãe.
8“Não entre numa casa em que há um banquete, para se assentar com eles a fim de comer e beber”. 9Porque assim diz o Senhor dos Exércitos, o Deus de Israel: “Farei cessar neste lugar, diante dos olhos de vocês e durante a vida de vocês, a voz de júbilo e a voz de alegria, a voz do noivo e a voz da noiva.
10“Quando você falar todas essas coisas a este povo e eles perguntarem a você: ‘Por que o Senhor determinou uma desgraça tão terrível contra nós? Que delito ou pecado cometemos contra o Senhor, contra o nosso Deus?’, 11diga-lhes: Foi porque os seus antepassados me abandonaram”, diz o Senhor, “e seguiram outros deuses, aos quais prestaram culto e adoraram. Eles me abandonaram e não obedeceram à minha lei. 12Mas vocês têm feito coisas piores do que os seus antepassados: cada um segue a rebeldia do seu coração mau, em vez de obedecer-me. 13Por isso eu os lançarei fora desta terra, para uma terra que vocês e os seus antepassados desconhecem; lá vocês servirão a outros deuses dia e noite, pois não terei misericórdia de vocês.
14“Contudo, vêm dias”, declara o Senhor, “quando já não mais se dirá: ‘Juro pelo nome do Senhor, que trouxe os israelitas do Egito’. 15Antes dirão: ‘Juro pelo nome do Senhor, que trouxe os israelitas do norte e de todos os países para onde ele os havia expulsado’. Eu os conduzirei de volta para a sua terra, terra que dei aos seus antepassados.
16“Mas agora mandarei chamar muitos pescadores”, declara o Senhor, “e eles os pescarão. Depois disso mandarei chamar muitos caçadores, e eles os caçarão em cada monte e colina e nas fendas das rochas. 17Os meus olhos veem todos os seus caminhos; eles não estão escondidos de mim, nem a sua iniquidade está oculta aos meus olhos. 18Eu lhes retribuirei em dobro pela sua impiedade e pelo seu pecado, porque contaminaram a minha terra com as carcaças de seus ídolos detestáveis e encheram a minha herança com as suas abominações”.
19Senhor, minha força e minha fortaleza,
meu abrigo seguro na hora da adversidade,
a ti virão as nações
desde os confins da terra e dirão:
“Nossos antepassados possuíam deuses falsos,
ídolos inúteis, que não lhes fizeram bem algum.
20Pode o homem mortal fazer os seus próprios deuses?
Sim, mas estes não seriam deuses!”
21“Portanto eu lhes ensinarei;
desta vez eu lhes ensinarei
sobre o meu poder e sobre a minha força.
Então saberão
que o meu nome é Senhor.
Wala Tugoti si Jeremias sa Pagpangasawa
1Unya miingon ang Ginoo kanako, 2“Ayaw gayod pangasawa o pagbaton ug anak niini nga dapit. 3Kay sultihan ko ikaw kon unsay mahitabo sa mga batang natawo dinhi niining dapita ug sa ilang mga ginikanan. 4Mangamatay sila sa grabe nga balatian. Walay magsubo o molubong kanila. Magkatag ang ilang mga patayng lawas nga daw tae nga nagkatag sa yuta. Ang uban kanila mangamatay sa gira ug sa kagutom, ug ang ilang mga patayng lawas kan-on sa mga langgam ug ihalas nga mga mananap.”
5Miingon pa gayod ang Ginoo, “Ayaw pagsulod sa balay diin adunay pagbangotan alang sa patay. Ayaw pagbangotan o pagpakita sa imong kalooy alang kanila, kay gibawi ko na ang akong kaayo, paghigugma, ug kalooy niining mga tawhana. 6Mangamatay ang mga lumulupyo niining yutaa, dato man o pobre, ug wala gayoy molubong kanila. Walay mosamad sa iyang kaugalingon o magpaupaw sa pagpakita sa iyang pagsubo alang kanila. 7Walay mohatag ug pagkaon o ilimnon aron sa paglipay sa mga nagbangotan, bisan pa kon kini namatyan ug inahan o amahan. 8Ayaw usab pagsulod sa balay nga may kombira ug unya mokaon ug moinom didto. 9Kay ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sa Israel nagaingon: ‘Undangon ko ang kamaya ug kasadya niining lugara, lakip ang kasadya sa mga bag-ong kinasal. Ug makita mo kini nga mahitabo sa imo mismong kapanahonan.’
10“Kon isulti mo kini sa mga tawo, mangutana sila, ‘Unsay sala nga nahimo namo ngadto sa Ginoo nga atong Dios nga gipasidan-an man kami niya nga may moabot kanamo nga dakong katalagman?’ 11Ingna sila nga mao kini ang akong tubag: Gihimo ko kini kay gisalikway ako sa inyong mga katigulangan. Nagaalagad sila ug nagsimba sa ubang mga dios. Gisalikway nila ako ug wala nila tumana ang akong balaod. 12Ug mas daotan pa kamo kaysa inyong mga katigulangan. Gisunod ninyo ang mga tinguha sa gahi ug daotan ninyong kasingkasing imbis nga mosunod kamo kanako. 13Busa abugon ko kamo gikan niini nga yuta ngadto sa yuta nga wala kamo o ang inyong mga katigulangan masuheto. Didto mag-alagad kamo sa ubang mga dios adlaw ug gabii, ug dili ko gayod kamo kaloy-an.
14“Apan moabot ang panahon nga ang mga tawo dili na manumpa ug ingon niini: ‘Ipanumpa ko sa buhi nga Ginoo nga nagpagawas sa mga Israelinhon gikan sa Ehipto.’ 15Kondili, magaingon sila, ‘Ipanumpa ko sa buhi nga Ginoo nga nagpagawas sa mga Israelinhon gikan sa nasod sa amihan ug sa tanang nasod diin iya silang gipatibulaag.’ Kay ibalik ko sila sa yuta nga gihatag ko sa ilang mga katigulangan.
16“Apan sa pagkakaron, padad-an ko una silag daghang kaaway nga daw mga mangingisda nga modakop kanila. Human niana, magpadala akog mga kaaway nga daw mga mangangayam nga mangita kanila sa mga bukid, mga bungtod, ug mga kabatoan. 17Nakita ko ang tanan nilang mga binuhatan. Wala gayod matago gikan kanako ang ilang mga sala. 18Busa pabayron ko una silag doble sa ilang pagkadaotan ug sa ilang mga sala, tungod kay gipanamastamasan nila ang akong yuta sa ngil-ad ug patay nilang mga dios-dios.”
19Nagaingon ako, “O Ginoo, ikaw ang akong kusog ug dalangpanan sa panahon sa kalisod. Moduol kanimo ang mga nasod nga naggikan sa tibuok kalibotan16:19 tibuok kalibotan: sa literal, kinatumyan sa kalibotan. ug moingon, ‘Walay pulos ang mga dios-dios sa among mga katigulangan. Wala gayod kini nahimong kaayohan kanila. 20Makahimo ba ang tawo ug iyang kaugalingong dios? Kon mao, dili kana tinuod nga dios!’ ”
21Miingon ang Ginoo, “Busa karon ipakita ko kanila ang akong gahom ug katakos aron mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo.”
