O Verdadeiro Jejum
1“Grite alto, não se contenha!
Levante a voz como trombeta.
Anuncie ao meu povo a rebelião dele
e à comunidade de Jacó, os seus pecados.
2Pois dia a dia me procuram;
parecem desejosos de conhecer os meus caminhos,
como se fossem uma nação que faz o que é direito
e que não abandonou os mandamentos do seu Deus.
Pedem-me decisões justas e parecem desejosos
de que Deus se aproxime deles.
3‘Por que jejuamos’, dizem,
‘e não o viste?
Por que nos humilhamos,
e não reparaste?’
Contudo, no dia do seu jejum
vocês fazem o que é do agrado de vocês
e exploram os seus empregados.
4Seu jejum termina em discussão e rixa
e em brigas de socos brutais.
Vocês não podem jejuar como fazem hoje
e esperar que a sua voz seja ouvida no alto.
5Será esse o jejum que escolhi,
que apenas um dia o homem se humilhe,
incline a cabeça como o junco
e se deite sobre pano de saco e cinzas?
É isso que vocês chamam jejum,
um dia aceitável ao Senhor?
6“O jejum que desejo não é este:
soltar as correntes da injustiça,
desatar as cordas do jugo,
pôr em liberdade os oprimidos
e romper todo jugo?
7Não é partilhar sua comida com o faminto,
abrigar o pobre desamparado,
vestir o nu que você encontrou,
e não recusar ajuda ao próximo?
8Aí sim, a sua luz irromperá como a alvorada,
e prontamente surgirá a sua cura;
a sua retidão irá adiante de você,
e a glória do Senhor estará na sua retaguarda.
9Aí sim, você clamará ao Senhor, e ele responderá;
você gritará por socorro, e ele dirá: Aqui estou.
“Se você eliminar do seu meio o jugo opressor,
o dedo acusador e a falsidade do falar;
10se com renúncia própria
você beneficiar os famintos
e satisfizer o anseio dos aflitos,
então a sua luz despontará nas trevas,
e a sua noite será como o meio-dia.
11O Senhor o guiará constantemente;
satisfará os seus desejos numa terra ressequida pelo sol
e fortalecerá os seus ossos.
Você será como um jardim bem regado,
como uma fonte cujas águas nunca faltam.
12Seu povo reconstruirá as velhas ruínas
e restaurará os alicerces antigos;
você será chamado reparador de muros,
restaurador de ruas e moradias.
13“Se você vigiar seus pés para não profanar o sábado
e para não fazer o que bem quiser em meu santo dia;
se você chamar delícia o sábado
e honroso o santo dia do Senhor,
e se honrá-lo, deixando de seguir seu próprio caminho,
de fazer o que bem quiser e de falar futilidades,
14então você terá no Senhor a sua alegria,
e eu farei com que você cavalgue nos altos da terra
e se banqueteie com a herança de Jacó, seu pai.”
É o Senhor quem fala.
Ang Tinuoray nga Pagpuasa
1Miingon ang Ginoo, “Singgit kamog kusog, sama kakusog sa budyong! Ayaw ninyo kinig pugngi! Ipahibalo sa akong katawhan nga mga kaliwat ni Jacob ang ilang mga sala ug mga kalapasan. 2Nagadangop sila kanako adlaw-adlaw, ug nagpakita nga gusto gayod silang masayod sa akong mga pamaagi. Kon tan-awon morag matarong sila nga nasod ug wala mosalikway sa akong mga sugo. Gipakita nila nga gusto gayod nilang moduol kanako ug mangayog matarong nga paghukom. 3Miingon pa sila, ‘Nagpuasa kami, apan wala ka magtagad. Nagpenitensya kami, apan wala ka magpakabana.’
“Mitubag ako: Ang tinuod, samtang nagapuasa kamo, ang inyong kaugalingon lang nga kalipay ang inyong gihunahuna, ug ang inyong mga trabahante inyong gidaog-daog. 4Nagapuasa tuod kamo, apan nanggiaway ug nanggilalis kamo, ug nagsinumbagay pa. Ayaw kamo paghunahuna nga ang pagpuasa nga gihimo ninyo karon makatabang aron paminawon ko ang inyong mga pag-ampo. 5Kon magpuasa kamo, nagapenitensya kunohay kamo. Nagaduko ang inyong mga ulo nga daw kugon, ug nagahigda kamo sa abo nga nagabistig sako. Mao ba kana ang gitawag ninyong puasa? Nagahunahuna ba kamo nga makapalipay na kana kanako? 6Ang matang sa puasa nga gusto ko mao ang puasa nga inubanan sa matarong ug husto nga kinaiya. Hunonga ninyo ang pagpangdaog-daog ug ang pagpabilanggo sa mga inosente, ug hatagi ninyo ug kagawasan ang mga dinaog-daog. 7Hatagi ninyog pagkaon ang mga gigutom. Papuy-a ninyo sa inyong balay ang mga walay puloy-anan. Bistihi ninyo ang mga walay bisti. Tabangi ang inyong mga paryente nga nanginahanglan. 8Kon himuon ninyo kini, moabot kaninyo ang kaluwasan58:8 kaluwasan: sa literal, suga. Mao usab sa bersikulo 10. sama sa nagasidlak nga adlaw, ug ayohon ko kamo diha-diha. Ako, nga inyong matarong nga Dios, magauna kaninyo ug panalipdan ko kamo sa akong gahom. 9Kon manawag kamo kanako sa pagpangayo ug tabang, tubagon ko kamo.
“Kon undangan na ninyo ang pagpangdaog-daog, ang pagpamasangil nga tinumotumo, ug ang pagsultig daotan, 10ug kon pakan-on ninyo ang mga gigutom ug hatagan ang mga kabos sa ilang mga gikinahanglan, moabot kaninyo ang kaluwasan nga magasidlak sa kangitngit, ug ang gabii kaninyo morag udtong tutok. 11Giyahan ko kamo kanunay. Hatagan ko kamog katagbawan bisag lisod ang inyong kahimtang.58:11 bisag lisod ang inyong kahimtang: sa literal, sa mainit nga dapit. Himuon ko kamong himsog. Mahisama kamo sa usa ka hardin nga abunda sa tubig, o sama sa tuboran nga walay pagkahubas. 12Tukoron pag-usab sa inyong mga kaliwat ang inyong mga lungsod nga dugay nang nangaguba, ug pabarogon nila ang karaan nga mga patukoranan. Tawgon kamong katawhan nga tig-ayo sa nangagubang mga paril ug kabalayan.
13“Tumana ninyo ang akong mga ginapahimo sa Adlaw nga Igpapahulay. Ayaw ninyo buhata ang mga butang nga alang lang sa inyong kaugalingon nga kalipay nianang pinasahi nga adlaw. Ikalipay ninyo ang Adlaw nga Igpapahulay, ug pasidunggi ninyo kini pinaagi sa dili pagpatuyang sa inyong gusto ug kalipay, ug dili pagsultig mga walay pulos. 14Kon himuon ninyo kini, magmalipayon kamo sa inyong pagpangalagad kanako. Pasidunggan ko pa kamo sa tibuok kalibotan, ug tagbawon ko kamo sa mga ani sa yuta nga gipanunod sa inyong katigulangan nga si Jacob. Mahitabo gayod ini, kay ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”
