Ai da Nação Obstinada!
1“Ai dos filhos obstinados”,
declara o Senhor,
“que executam planos que não são meus,
fazem acordo sem minha aprovação,
para ajuntar pecado sobre pecado,
2que descem ao Egito sem me consultar,
para buscar proteção no poder do faraó,
e refúgio na sombra do Egito.
3Mas a proteção do faraó lhes trará vergonha,
e a sombra do Egito lhes causará humilhação.
4Embora seus líderes tenham ido a Zoã
e seus enviados tenham chegado a Hanes,
5todos se envergonharão
por causa de um povo que lhes é inútil,
que não traz ajuda nem vantagem,
mas apenas vergonha e zombaria.”
6Advertência contra os animais do Neguebe:
Atravessando uma terra hostil e severa,
de leões e leoas, de víboras e serpentes velozes,
os enviados transportam suas riquezas
no lombo de jumentos;
seus tesouros, nas corcovas de camelos,
para aquela nação inútil,
7o Egito, cujo socorro é totalmente inútil.
Por isso eu o chamo Monstro30.7 Hebraico: Raabe. inofensivo.
8Agora vá, escreva isso numa tábua para eles,
registre-o num livro,
para que nos dias vindouros seja um testemunho eterno.
9Esse povo é rebelde; são filhos mentirosos,
filhos que não querem saber da instrução do Senhor.
10Eles dizem aos videntes:
“Não tenham mais visões!”
e aos profetas:
“Não nos revelem o que é certo!
Falem-nos coisas agradáveis,
profetizem ilusões.
11Deixem esse caminho,
abandonem essa vereda
e parem de confrontar-nos
com o Santo de Israel!”
12Por isso diz o Santo de Israel:
“Como vocês rejeitaram esta mensagem,
apelaram para a opressão
e confiaram nos perversos,
13este pecado será para vocês como um muro alto,
rachado e torto,
que de repente desaba, inesperadamente.
14Ele o fará em pedaços
como um vaso de barro,
tão esmigalhado que entre os seus pedaços
não se achará um caco
que sirva para pegar brasas de uma lareira
ou para tirar água da cisterna”.
15Diz o Soberano, o Senhor, o Santo de Israel:
“No arrependimento e no descanso está a salvação de vocês,
na quietude e na confiança está o seu vigor,
mas vocês não quiseram.
16Vocês disseram:
‘Não, nós vamos fugir a cavalo’.
E fugirão!
Vocês disseram:
‘Cavalgaremos cavalos velozes’.
Velozes serão os seus perseguidores!
17Mil fugirão diante da ameaça de um;
diante da ameaça de cinco todos vocês fugirão,
até que vocês sejam deixados
como um mastro no alto de um monte,
como uma bandeira numa colina”.
18Contudo, o Senhor espera o momento de ser bondoso com vocês;
ele ainda se levantará para mostrar-lhes compaixão.
Pois o Senhor é Deus de justiça.
Como são felizes todos os que nele esperam!
19Ó povo de Sião, que mora em Jerusalém, você não vai chorar mais. Como ele será bondoso quando você clamar por socorro! Assim que ele ouvir, responderá a você. 20Embora o Senhor dê o pão da adversidade e a água da aflição a você, o seu mestre não se esconderá mais; com seus próprios olhos você o verá. 21Quer você se volte para a direita quer para a esquerda, uma voz nas suas costas dirá a você: “Este é o caminho; siga-o”. 22Então você tratará como impuras as suas imagens revestidas de prata e os seus ídolos recobertos de ouro; você os jogará fora como um trapo imundo e lhes dirá: “Fora!”
23Ele também mandará a você chuva para a semente que você semear, e a terra dará alimento rico e farto. Naquele dia, o seu gado pastará em grandes prados. 24Os bois e os jumentos que lavram o solo comerão forragem e sal espalhados com forcado e pá. 25No dia do grande massacre, quando caírem as torres, regatos de água fluirão sobre todo monte elevado e sobre toda colina altaneira. 26A luz da lua brilhará como o sol, e a luz do sol será sete vezes mais brilhante, como a luz de sete dias completos, quando o Senhor cuidar das contusões do seu povo e curar as feridas que lhe causou.
27Vejam! De longe vem o Nome do Senhor,
com sua ira em chamas e densas nuvens de fumaça;
seus lábios estão cheios de ira,
e sua língua é fogo consumidor.
28Seu sopro é como uma torrente impetuosa
que sobe até o pescoço.
Ele faz sacudir as nações
na peneira da destruição;
ele coloca na boca dos povos
um freio que os desencaminha.
29E vocês cantarão
como em noite de festa sagrada;
seus corações se regozijarão
como quando se vai, ao som da flauta,
ao monte do Senhor, à Rocha de Israel.
30O Senhor fará que os homens ouçam sua voz majestosa
e os levará a ver seu braço descendo
com ira impetuosa e fogo consumidor,
com aguaceiro, tempestades de raios e saraiva.
31A voz do Senhor despedaçará a Assíria;
com seu cetro a ferirá.
32Cada pancada que com a vara
o Senhor desferir para a castigar
será dada ao som de tamborins e harpas,
enquanto a estiver combatendo com os golpes do seu braço.
33Tofete está pronta já faz tempo;
foi preparada para o rei.
Sua fogueira é funda e larga,
com muita lenha e muito fogo;
o sopro do Senhor,
como uma torrente de enxofre ardente, a incendeia.
Ang Walay Kapuslanan nga Kasabotan Tali sa Juda ug sa Ehipto
1Miingon ang Ginoo, “Alaot ang akong mga anak nga mga gahig ulo. Naghimo silag mga plano nga supak sa akong kabubut-on. Naghimo silag kasabotan nga wala akoy pagtugot. Busa nadungagan ang ilang sala. 2Midangop sila sa Ehipto aron mangayog pagpanalipod gikan sa hari, nga wala man lang magpakitambag kanako. 3Apan maulawan lang sila sa ilang pagpangayog proteksyon gikan sa hari sa Ehipto. 4Kay bisan ang gahom sa hari sa Ehipto miabot hangtod sa Zoan ug Hanes, 5maulawan lang ang Juda tungod kay ang katawhan sa Ehipto walay mga pulos. Wala gayod kini ikatabang kondili mohatag lang hinuon kinig kaulawan.”
6Mao kini ang mensahe sa Dios mahitungod sa mga mananap sa Negev: Gilatas sa mga taga-Juda ang kamingawan nga malisod agian—may mga liyon ug lala nga mga bitin, nga ang uban morag naglupad. Gikarga nila sa mga asno ug mga kamelyo ang ilang mga bahandi aron lang igasa sa nasod nga walay ikatabang kanila. 7Ang tabang sa nasod sa Ehipto walay kapuslanan. Busa gitawag ko kini nga “Dragon30:7 Dragon: sa Hebreo, Rahab. nga way gahum.”
8Miingon ang Ginoo kanako, “Lakaw, isulat sa usa ka libro ang akong isulti batok sa mga Israelinhon aron nga sa umaabot nga panahon mahimo kining usa ka walay kataposang pagpamatuod sa ilang kadaotan. 9Kay mga masupilon sila, mga bakakon, ug dili gustong mamati sa akong gitudlo. 10Nagaingon sila sa mga propeta, ‘Ayaw na ninyo kami suginli sa mga gipadayag sa Dios kaninyo. Ayaw na ninyo kami suginli kon unsay husto. Suginli kami sa mga butang nga makapalipay kanamo ug mga panan-awon nga tinumotumo. 11Hawa kamo sa among agianan; simang kamog laing dalan. Ayaw na kami suginli mahitungod sa Balaan nga Dios sa Israel.’ ”
12Busa nagaingon ang Balaan nga Dios sa Israel, “Tungod kay gisalikway ninyo ang akong mensahe ug nagsalig kamo sa pagpangdaog-daog ug pagpanglimbong, 13malaglag kamo sa kalit. Ang inyong sala mahisama sa usa ka liki nga kalit lang makalumpag sa habog nga paril. 14Madugmok kamo sama sa usa ka kolon nga maayong pagkapulpog, ug wala na gayoy bahin niini nga mahimong ikuhag baga gikan sa abuhan o ikabog tubig gikan sa kab-anan.”
15Miingon pa gayod ang Ginoong Dios, ang Balaan nga Dios sa Israel, “Balik kamo kanako ug pamahulay, kay luwason ko kamo. Pagmalinawon kamo ug salig kanako, kay lig-onon ko kamo. Apan dili kamo buot mohimo niini. 16Miingon hinuon kamo, ‘Magpahilayo kami sa among mga kaaway pinaagi sa mga kabayo nga kusog modagan.’ Oo, magpahilayo kamo, apan mas tulin pa gayod ang mogukod kaninyo. 17Ang pagpanghulga sa usa kanila makapakagiw sa 1,000 ninyo nga mga sundalo. Ug ang pagpanghulga sa lima kanila makapakagiw kaninyong tanan hangtod nga mahibilin kamong nagainusara sama sa usa ka poste sa bandera sa tumoy sa bungtod.”
18Apan naghulat ang Ginoo nga moduol kamo kaniya aron ikapakita niya ang iyang kalooy kaninyo. Andam siya mopakita sa iyang pagkahangawa kaninyo. Kay ang Ginoo matarong nga Dios, ug bulahan ang tanang nagsalig kaniya. 19Kamong mga katawhan sa Zion, nga mga lumulupyo sa Jerusalem, dili na kamo mohilak pag-usab! Kaloy-an gayod kamo sa Ginoo, kon mangayo kamo ug tabang kaniya. Kon madungog niya ang inyong pag-ampo, tubagon niya kamo. 20Bisan ug gihatag sa Ginoo kaninyo ang kasakit ug kalisdanan nga daw inyo na kining pagkaon ug ilimnon, siya nga inyong magtutudlo dili na motago gikan kaninyo. Makita ninyo siya 21ug madungog ninyo ang iyang tingog nga nagagiya kaninyo sa husto nga dalan, bisan asa pa kamo moadto. 22Ngil-aran na kamo sa inyong mga dios-dios, nga mga hinaklapan ug plata ug bulawan. Ilabay ninyo kini nga daw hugaw nga trapo ug moingon, “Dili na ko gustong makita pa kamo!” 23Hatagan kamo sa Ginoo ug ulan sa panahon sa tingtanom, ug modagaya ang inyong ani. Nianang higayona, manabsab ang inyong mga mananap sa halapad nga sabsabanan. 24Ang inyong mga baka ug mga asno nga igdadaro manibsib sa lamiang kumpay. 25Sa adlaw nga pamatyon ang inyong mga kaaway ug lumpagon ang ilang mga tore, mobuhagay ang tubig sa matag taas nga bukid ug bungtod. 26Ang kahayag sa bulan mahimong sama sa adlaw, ug ang kahayag sa adlaw pil-on sa kapito, sama kahayag sa pito ka adlaw nga gitingob. Mahitabo kini sa panahon nga tambalan ug ayohon sa Ginoo ang mga samad nga gikan sa kastigo nga iyang gihatag kaninyong iyang katawhan.
27Tan-awa! Moanhi ang Ginoo gikan sa halayo nga hilabihan kasuko, inubanan sa aso nga daw panganod kabaga. Ang iyang kapungot sama kini sa nagadilaab nga kalayo. 28Ang iyang gininhawa sama sa baha nga taga-liog. Alig-igon niya sama sa trigo ang mga kanasoran. Sama sila sa mga mananap nga gibusalan ug giguyod. 29Apan kamong katawhan sa Dios magaawit sama sa ginahimo ninyo sa gabii nga nagsaulog kamo sa pista sa pagpasidungog sa Ginoo. Maglipay kamo sama sa mga tawo nga nagmartsa kumpas sa honi sa plawta samtang nagpaingon sila sa Bukid sa Ginoo aron sa pagsimba kaniya nga salipdanan30:29 salipdanan: sa literal, bato. sa Israel. 30Ipadungog sa Ginoo ang iyang lanog nga tingog, ug ipakita niya ang iyang kamot nga andam na nga mosilot tungod sa hilabihang kasuko. Ubanan kini sa nagadilaab nga kalayo, kalit nga pagbunok sa ulan, pagpanalogdog ug pagpangilat, ug pag-ulan ug ice30:30 ice: Sa uban nga Binisaya, yelo. nga sama kadagko sa bato. 31Siguradong mahadlok ang mga taga-Asiria kon madunggan nila ang tingog sa Ginoo. Silotan niya sila sa hilabihan. 32Sulongon niya sila. Ug ang matag hampak sa Ginoo kanila, duyogan kini sa honi sa tamborin ug harpa. 33Dugay na nga naandam ang dapit nga pagasunogan sa hari sa Asiria. Halapad ug lawom kining dapita, ug ang kalayo abunda ug sugnod. Ang gininhawa sa Ginoo daw sapa sa nagdilaab nga asupre, nga mao ang mopadilaab sa mga sugnod niini.
