A Morte dos Idólatras
1Então o ouvi clamar em alta voz: “Tragam aqui os guardas da cidade, cada um com uma arma na mão”. 2E vi seis homens que vinham da porta superior, que está voltada para o norte, cada um com uma arma mortal na mão. Com eles estava um homem vestido de linho que tinha um estojo de escrevente à cintura. Eles entraram e se puseram ao lado do altar de bronze.
3E a glória do Deus de Israel levantou-se de cima do querubim, onde havia estado, e se moveu para a entrada do templo. E o Senhor chamou o homem vestido de linho e que tinha o estojo de escrevente à cintura 4e lhe disse: “Percorra a cidade de Jerusalém e ponha um sinal na testa daqueles que suspiram e gemem por causa de todas as práticas repugnantes que são feitas nela”.
5Enquanto eu escutava, ele disse aos outros: “Sigam-no por toda a cidade e matem, sem piedade ou compaixão, 6velhos, rapazes e moças, mulheres e crianças. Mas não toquem em ninguém que tenha o sinal. Comecem pelo meu santuário”. Então eles começaram com as autoridades que estavam na frente do templo.
7E ele lhes disse: “Contaminem o templo e encham de mortos os pátios. Podem ir!” Eles saíram e começaram a matança na cidade toda. 8Enquanto isso eu fiquei sozinho. Então prostrei-me com o rosto em terra, clamando: “Ah! Soberano Senhor! Vais destruir todo o remanescente de Israel, lançando a tua ira sobre Jerusalém?”
9Ele me respondeu: “A iniquidade da nação de Israel e de Judá é enorme; a terra está cheia de sangue derramado e a cidade está cheia de injustiça. Eles dizem: ‘O Senhor abandonou o país; o Senhor não nos vê’. 10Então eu, de minha parte, não olharei para eles com piedade nem os pouparei, mas farei cair sobre a sua cabeça o que eles têm feito”.
11Então o homem de linho com o estojo de escrevente à cintura voltou trazendo um relatório e disse: “Fiz o que me ordenaste”.
Gipamatay ang mga Nagsimba sa mga Dios-dios
1Unya nadungog ko ang Dios nga misulti sa makusog nga tingog, “Dali, kamo nga mga tawo nga magasilot niini nga siyudad sa Jerusalem, ug dad-a ang inyong mga armas.” 2Unya may nakita akong unom ka tawo nga misulod gikan sa amihan nga pultahan sa templo nga ang matag usa kanila may dalang armas. May kauban silang tawo nga nagsuot ug linen, ug nagtakin kinig sudlanan sa pangsulat. Mitindog sila kilid sa halaran nga bronsi. 3Ug unya ang gamhanan nga presensya sa Dios sa Israel mipaibabaw gikan sa mga cherubim diin kini nahimutang ug mibalhin sa pultahan sa templo. Unya gitawag sa Ginoo ang tawo nga nagsuot ug linen ug nagtakin ug mga himan sa pagsulat, 4ug giingnan, “Libota ang Jerusalem ug markahi ang agtang niadtong mga nagasubo tungod sa tanang mangil-ad nga mga butang nga ginahimo sulod sa siyudad.”
5Unya nadungog ko ang Dios nga miingon sa unom ka tawo, “Sunda ninyo siya ngadto sa siyudad ug pamatya ang mga tawo nga walay marka sa agtang. Ayaw gyud sila kaloy-i. 6Pamatya ninyo ang mga tigulang, mga batan-ong lalaki ug mga babaye nga putli, mga inahan, ug mga kabataan, apan ayaw hilabti ang mga may marka. Pagsugod kamo sa akong templo.” Busa giuna nilag pamatay ang mga tigdumala nga anaa sa atubangan sa templo.
7Unya miingon ang Dios kanila, “Pasipad-i ninyo ang templo pinaagi sa pagtapok sa mga patay nga lawas didto sa hawanan. Panglakaw na kamo.” Busa nanglakaw sila ug gipamatay ang mga tawo sa tibuok siyudad. 8Samtang gipamatay nila ang mga tawo, nahibilin ako nga nagainusara. Mihapa ako ug nanawag sa Dios, “O Ginoo nga Dios, hutdon mo ba ug pagpatay ang mga nahibilin sa Israel tungod sa imo nga kasuko sa Jerusalem?” 9Mitubag siya kanako, “Labihan na gyud ang sala sa katawhan sa Israel ug Juda. Labihan na ang pinatyanay, ug wala nay hustisya sa siyudad. Nagaingon pa sila, ‘Wala magtan-aw ang Ginoo kanato; gisalikway na niya ang Israel.’ 10Busa dili ko gyud sila kaloy-an, himuon ko hinuon kanila ang ilang gihimo sa uban.”
11Unya ang tawo nga nagsuot ug linen ug nagtakin sa sudlanan sa pangsulat mibalik ug miingon sa Ginoo, “Natuman ko na ang imo nga gisugo kanako.”
