Eclesiastes 4 – NVI-PT & APSD-CEB

Nova Versão Internacional

Eclesiastes 4:1-16

As Injustiças e os Absurdos da Vida

1De novo olhei e vi toda a opressão que ocorre debaixo do sol:

Vi as lágrimas dos oprimidos,

mas não há quem os console;

o poder está do lado dos seus opressores,

e não há quem os console.

2Por isso considerei os mortos

mais felizes do que os vivos,

pois estes ainda têm que viver!

3No entanto, melhor do que ambos

é aquele que ainda não nasceu,

que não viu o mal que se faz debaixo do sol.

4Descobri que todo trabalho e toda realização surgem da competição que existe entre as pessoas. Mas isso também é absurdo, é correr atrás do vento.

5O tolo cruza os braços

e destrói a própria vida.

6Melhor é ter um punhado com tranquilidade

do que dois punhados à custa de muito esforço

e de correr atrás do vento.

7Descobri ainda outra situação absurda debaixo do sol:

8Havia um homem totalmente solitário;

não tinha filho nem irmão.

Trabalhava sem parar!

Contudo, os seus olhos não se satisfaziam com a sua riqueza.

Ele sequer perguntava:

“Para quem estou trabalhando tanto,

e por que razão deixo de me divertir?”

Isso também é absurdo;

é um trabalho por demais ingrato!

9É melhor ter companhia do que estar sozinho,

porque maior é a recompensa do trabalho de duas pessoas.

10Se um cair,

o amigo pode ajudá-lo a levantar-se.

Mas pobre do homem que cai

e não tem quem o ajude a levantar-se!

11E, se dois dormirem juntos,

vão manter-se aquecidos.

Como, porém, manter-se aquecido sozinho?

12Um homem sozinho pode ser vencido,

mas dois conseguem defender-se.

Um cordão de três dobras não se rompe com facilidade.

A Futilidade do Poder

13Melhor é um jovem pobre e sábio, do que um rei idoso e tolo, que já não aceita repreensão. 14O jovem pode ter saído da prisão e chegado ao trono, ou pode ter nascido pobre no país daquele rei. 15Percebi que, ainda assim, o povo que vivia debaixo do sol seguia o jovem, o sucessor do rei. 16O número dos que aderiram a ele era incontável. A geração seguinte, porém, não ficou satisfeita com o sucessor. Isso também não faz sentido, é correr atrás do vento.

Ang Pulong Sa Dios

Magwawali 4:1-16

1Nakita ko usab ang mga pagpangdaog-daog dinhi sa kalibotan. Nakita ko ang pagpanghilak sa mga dinaog-daog. Walay milipay ug midasig kanila kay gamhanan man ang nangdaog-daog kanila. 2Busa nakaingon ako nga mas maayo pa ang mga patay kaysa mga buhi. 3Apan mas maayo pa gayod ang mga wala pa matawo kay sila wala makakita sa mga kadaotan dinhi sa kalibotan.

4Nakita ko usab nga ang tawo nagahago ug naningkamot gayod nga molampos kay nasina siya sa iyang isigka-tawo. Wala usab kini kapuslanan; sama ra nga nagagukod siya sa hangin.

5Ang tawong buang-buang tapolan ug mohatod kini kaniya sa kaalaotan. 6Mas maayo pa nga makaangkon ug diotay nga may kalinaw, kay sa maghago sa pag-angkon ug daghan apan dili mapuslan. Sama ra nga nagagukod ka sa hangin.

7May nakita pa akong butang nga walay kapuslanan dinhi sa kalibotan: 8May usa ka tawo nga nagainusara lang. Wala siyay anak o igsoon, apan wala siyay undang sa pagpaningkamot, ug dili siya kontento sa iyang bahandi. Miingon siya sa iyang kaugalingon, “Gihikawan ko ang akong kaugalingon sa kalipay sa hilabihan nga pagpaningkamot. Apan kinsa may bilinan ko sa akong hinagoan?” Wala kini kapuslanan! Makasusubo kini nga klase sa pagkinabuhi!

9Mas maayo ang may kauban kaysa mag-inusara, kay mas mahimong mapuslanon ang ilang trabaho. 10Kon matumba ang usa matabangan kini sa iyang kauban. Apan alaot ang nagainusara kon matumba kay walay makatabang kaniya. 11Ug kon bugnaw ang panahon, mahimong magdulog ang duha aron mainitan. Apan unsaon mo pag-angkon sa kainit kon ikaw rang usa? 12Sayon pildihon ang tawong mag-inusara, apan kon may kauban siya makasukol sila. Sama ba sa pisi; kon tulo ka doble, lisod kining mabugto.

13Mas maayo pa ang batan-on nga kabos apan maalamon kaysa tigulang ug buang-buang nga hari nga dili magpatambag. 14Posible nga ang maong batan-on mahimong hari bisan ug napriso siya, ug mouswag bisan ug natawo siyang kabos. 15Apan nasuta ko nga bisan ug daghan kaayo ang mga tawo dinhi sa kalibotan nga misunod niadtong batan-on nga mipuli sa hari, 16ug dili maihap ang mga tawo nga iyang gidumalahan, mahimong dili moangay kaniya ang magsunod nga mga henerasyon. Wala usab kini kapuslanan; sama lang nga nagagukod ka sa hangin.