O Banquete de Belsazar:
A Escrita na Parede
1Certa vez o rei Belsazar deu um grande banquete para mil dos seus nobres, e com eles bebeu muito vinho. 2Enquanto Belsazar bebia vinho, deu ordens para trazerem as taças de ouro e de prata que o seu predecessor, Nabucodonosor, tinha tomado do templo de Jerusalém, para que o rei e os seus nobres, as suas mulheres e as suas concubinas bebessem nessas taças. 3Então trouxeram as taças de ouro que tinham sido tomadas do templo de Deus em Jerusalém, e o rei e os seus nobres, as suas mulheres e as suas concubinas beberam nas taças. 4Enquanto bebiam o vinho, louvavam os deuses de ouro, de prata, de bronze, de ferro, de madeira e de pedra.
5Mas, de repente apareceram dedos de mão humana que começaram a escrever no reboco da parede, na parte mais iluminada do palácio real. O rei observou a mão enquanto ela escrevia. 6Seu rosto ficou pálido, e ele ficou tão assustado que os seus joelhos batiam um no outro e as suas pernas vacilaram.
7Aos gritos, o rei mandou chamar os encantadores, os astrólogos e os adivinhos e disse a esses sábios da Babilônia: “Aquele que ler essa inscrição e interpretá-la, revelando-me o seu significado, vestirá um manto vermelho, terá uma corrente de ouro no pescoço e será o terceiro em importância no governo do reino”.
8Todos os sábios do rei vieram, mas não conseguiram ler a inscrição nem dizer ao rei o seu significado. 9Diante disso o rei Belsazar ficou ainda mais aterrorizado e o seu rosto, mais pálido. Seus nobres estavam alarmados.
10Tendo a rainha5.10 Ou rainha-mãe ouvido os gritos do rei e dos seus nobres, entrou na sala do banquete e disse: “Ó rei, vive para sempre! Não fiques assustado nem tão pálido! 11Existe um homem em teu reino que possui o espírito dos santos deuses. Na época do teu predecessor verificou-se que ele era um iluminado e tinha inteligência e sabedoria como a dos deuses. O rei Nabucodonosor, teu predecessor—sim, o teu predecessor—o nomeou chefe dos magos, dos encantadores, dos astrólogos e dos adivinhos. 12Verificou-se que esse homem, Daniel, a quem o rei dera o nome de Beltessazar, tinha inteligência extraordinária e também a capacidade de interpretar sonhos e resolver enigmas e mistérios. Manda chamar Daniel, e ele te dará o significado da escrita”.
13Assim Daniel foi levado à presença do rei, que lhe disse: “Você é Daniel, um dos exilados que meu pai, o rei, trouxe de Judá? 14Soube que o espírito dos deuses está em você e que você é um iluminado com inteligência e sabedoria fora do comum. 15Trouxeram os sábios e os encantadores à minha presença para lerem essa inscrição e me dizerem o seu significado, porém eles não o conseguiram. 16Mas eu soube que você é capaz de dar interpretações e de resolver mistérios. Se você puder ler essa inscrição e dizer-me o que significa, você será vestido com um manto vermelho e terá uma corrente de ouro no pescoço, e será o terceiro em importância no governo do reino”.
17Então Daniel respondeu ao rei: “Podes guardar os teus presentes para ti mesmo e dar as tuas recompensas a algum outro. No entanto, lerei a inscrição para o rei e te direi o seu significado.
18“Ó rei, foi a Nabucodonosor, teu predecessor, que o Deus Altíssimo deu soberania, grandeza, glória e majestade. 19Devido à alta posição que Deus lhe concedeu, homens de todas as nações, povos e línguas tremiam diante dele e o temiam. A quem o rei queria matar, matava; a quem queria poupar, poupava; a quem queria promover, promovia; e a quem queria humilhar, humilhava. 20No entanto, quando o seu coração se tornou arrogante e endurecido por causa do orgulho, ele foi deposto de seu trono real e despojado da sua glória. 21Foi expulso do meio dos homens e sua mente ficou como a de um animal; passou a viver com os jumentos selvagens e a comer capim como os bois; e o seu corpo se molhava com o orvalho do céu, até reconhecer que o Deus Altíssimo domina sobre os reinos dos homens e põe no poder quem ele quer.
22“Mas tu, Belsazar, seu sucessor, não te humilhaste, embora soubesses de tudo isso. 23Ao contrário, te exaltaste acima do5.23 Ou te levantaste contra o Senhor dos céus. Mandaste trazer as taças do templo do Senhor para que nelas bebessem tu, os teus nobres, as tuas mulheres e as tuas concubinas. Louvaste os deuses de prata, de ouro, de bronze, de ferro, de madeira e de pedra, que não podem ver nem ouvir nem entender. Mas não glorificaste o Deus que sustenta em suas mãos a tua vida e todos os teus caminhos. 24Por isso ele enviou a mão que escreveu as palavras da inscrição.
25“Esta é a inscrição que foi feita:
MENE, MENE, TEQUEL, PARSIM5.25 Aramaico: UPARSIM; isto é, E PARSIM..
26“E este é o significado dessas palavras:
“Mene5.26 Mene pode significar contado ou mina (uma unidade monetária).: Deus contou os dias do teu reinado e determinou o seu fim.
27“Tequel5.27 Tequel pode significar pesado ou siclo.: Foste pesado na balança e achado em falta.
28“Peres5.28 Peres (o singular de Parsim) pode significar dividido ou Pérsia ou meia mina ou meio siclo.: Teu reino foi dividido e entregue aos medos e persas”.
29Então, por ordem de Belsazar, vestiram Daniel com um manto vermelho, puseram-lhe uma corrente de ouro no pescoço, e o proclamaram o terceiro em importância no governo do reino.
30Naquela mesma noite Belsazar, rei dos babilônios5.30 Aramaico: caldeus., foi morto, 31e Dario, o medo, apoderou-se do reino, com a idade de sessenta e dois anos.
ضيافت بلشصر
1يک شب بلشصر پادشاه ضيافت بزرگی ترتيب داد و هزار نفر از بزرگان مملكت را به باده‌نوشی دعوت كرد. 2-4وقتی بلشصر سرگرم شرابخواری بود، دستور داد كه جامهای طلا و نقره را كه جدش نبوكدنصر از خانهٔ خدا در اورشليم به بابل آورده بود، بياورند. وقتی آنها را آوردند، پادشاه و بزرگان و زنان و كنيزان پادشاه در آنها شراب نوشيدند و بتهای خود را كه از طلا و نقره، مفرغ و آهن، چوب و سنگ ساخته شده بود، پرستش كردند.
5اما در حالی كه غرق عيش و نوش بودند، ناگهان انگشتهای دست انسانی بيرون آمده شروع كرد به نوشتن روی ديواری كه در مقابل چراغدان بود. پادشاه با چشمان خود ديد كه آن انگشتها می‌نوشتند 6و از ترس رنگش پريد و چنان وحشتزده شد كه زانوهايش به هم می‌خورد و نمی‌توانست روی پاهايش بايستد. 7سپس، فرياد زد: «جادوگران، طالع‌بينان و منجمان را بياوريد! هر كه بتواند نوشتهٔ روی ديوار را بخواند و معنی‌اش را به من بگويد، لباس ارغوانی سلطنتی را به او می‌پوشانم، طوق طلا را به گردنش می‌اندازم و او شخص سوم مملكت خواهد شد.» 8اما وقتی حكيمان آمدند، هيچكدام نتوانستند نوشتهٔ روی ديوار را بخوانند و معنی‌اش را بگويند.
9ترس و وحشت پادشاه بيشتر شد! بزرگان نيز به وحشت افتاده بودند. 10اما وقتی ملكهٔ مادر از جريان باخبر شد، با شتاب خود را به تالار ضيافت رساند و به بلشصر گفت: «پادشاه تا به ابد زنده بماند! ترسان و مضطرب نباش. 11در مملكت تو مردی وجود دارد كه روح خدايان مقدس در اوست. در زمان جدت، نبوكدنصر، او نشان داد كه از بصيرت و دانايی و حكمت خدايی برخوردار است و جدت او را به رياست منجمان و جادوگران و طالع‌بينان و رمالان منصوب كرد. 12اين شخص دانيال است كه پادشاه او را بلطشصر ناميده بود. او را احضار كن، زيرا او مرد حكيم و دانايی است و می‌تواند خوابها را تعبير كند، اسرار را كشف نمايد و مسايل دشوار را حل كند. او معنی نوشتهٔ روی ديوار را به تو خواهد گفت.»
13پس دانيال را به حضور پادشاه آوردند. پادشاه از او پرسيد: «آيا تو همان دانيال از اسرای يهودی هستی كه نبوكدنصر پادشاه از سرزمين يهودا به اينجا آورد؟ 14شنيده‌ام روح خدايان در توست و شخصی هستی پر از حكمت و بصيرت و دانايی. 15حكيمان و منجمان من سعی كردند آن نوشتهٔ روی ديوار را بخوانند و معنی‌اش را به من بگويند، ولی نتوانستند. 16دربارهٔ تو شنيده‌ام كه می‌توانی اسرار را كشف نمايی و مسايل مشكل را حل كنی. اگر بتوانی اين نوشته را بخوانی و معنی آن را به من بگويی، به تو لباس ارغوانی سلطنتی را می‌پوشانم، طوق طلا را به گردنت می‌اندازم و تو را شخص سوم مملكت می‌گردانم.»
17دانيال جواب داد: «اين انعام‌ها را برای خود نگاه دار يا به شخص ديگری بده؛ ولی من آن نوشته را خواهم خواند و معنی‌اش را به تو خواهم گفت. 18ای پادشاه، خدای متعال به جدت نبوكدنصر، سلطنت و عظمت و افتخار بخشيد. 19چنان عظمتی به او داد كه مردم از هر قوم و نژاد و زبان از او می‌ترسيدند. هر كه را می‌خواست می‌كشت و هر كه را می‌خواست زنده نگاه می‌داشت؛ هر كه را می‌خواست سرافراز می‌گرداند و هر كه را می‌خواست پست می‌ساخت. 20اما او مستبد و متكبر و مغرور شد، پس خدا او را از سلطنت بركنار كرد و شكوه و جلالش را از او گرفت. 21از ميان انسانها رانده شد و عقل انسانی او به عقل حيوانی تبديل گشت. با گورخران به سر می‌برد و مثل گاو علف می‌خورد و بدنش از شبنم آسمان تر می‌شد تا سرانجام فهميد كه دنيا در تسلط خدای متعال است و او حكومت بر ممالک دنيا را به هر كه اراده كند، می‌بخشد.
22«اما تو ای بلشصر كه بر تخت نبوكدنصر نشسته‌ای، با اينكه اين چيزها را می‌دانستی، ولی فروتن نشدی. 23تو به خداوند آسمانها بی‌حرمتی كردی و جامهای خانهٔ او را به اينجا آورده، با بزرگان و زنان و كنيزانت در آنها شراب نوشيدی و بتهای خود را كه از طلا و نقره، مفرغ و آهن، چوب و سنگ ساخته شده‌اند كه نه می‌بينند و نه می‌شنوند و نه چيزی می‌فهمند، پرستش كردی؛ ولی آن خدا را كه زندگی و سرنوشتت در دست اوست تمجيد ننمودی. 24-25پس خدا آن دست را فرستاد تا اين پيام را بنويسد: منا، منا، ثقيل، فرسين. 26معنی اين نوشته چنين است: منا يعنی ”شمرده شده“. خدا روزهای سلطنت تو را شمرده است و دورهٔ آن به سر رسيده است. 27ثقيل يعنی ”وزن شده“. خدا تو را در ترازوی خود وزن كرده و تو را ناقص يافته است. 28فرسين يعنی ”تقسيم شده“. مملكت تو تقسيم می‌شود و به مادها و پارس‌ها داده خواهد شد.»
29پس به فرمان بلشصر، لباس ارغوانی سلطنتی را به دانيال پوشانيدند، طوق طلا را به گردنش انداختند و اعلان كردند كه شخص سوم مملكت است.
30همان شب بلشصر، پادشاه بابل كشته شد 31و داريوش مادی كه در آن وقت شصت و دو ساله بود بر تخت سلطنت نشست.
