A Destruição de Israel
1Ai de vocês que vivem tranquilos em Sião
e que se sentem seguros no monte de Samaria;
vocês, homens notáveis da primeira entre as nações,
aos quais o povo de Israel recorre!
2Vão a Calné e olhem para ela;
depois prossigam até a grande Hamate
e, em seguida, desçam até Gate, na Filístia.
São elas melhores do que os seus dois reinos?
O território delas é maior do que o de vocês?
3Vocês acham que estão afastando o dia mau,
mas na verdade estão atraindo o reinado do terror.
4Vocês se deitam em camas de marfim
e se espreguiçam em seus sofás.
Comem os melhores cordeiros
e os novilhos mais gordos.
5Dedilham suas liras como Davi
e improvisam em instrumentos musicais.
6Vocês bebem vinho em grandes taças
e se ungem com os mais finos óleos,
mas não se entristecem com a ruína de José.
7Por isso vocês estarão entre os primeiros a ir para o exílio;
cessarão os banquetes dos que vivem no ócio.
Condenação do Orgulho de Israel
8O Senhor, o Soberano, jurou por si mesmo! Assim declara o Senhor, o Deus dos Exércitos:
“Eu detesto o orgulho de Jacó
e odeio os seus palácios;
entregarei a cidade
e tudo o que nela existe”.
9Se dez homens forem deixados numa casa, também eles morrerão. 10E, se um parente que tiver que queimar os corpos vier para tirá-los da casa e perguntar a alguém que ainda estiver escondido ali: “Há mais alguém com você?”, e a resposta for: “Não”, ele dirá: “Calado! Não devemos sequer mencionar o nome do Senhor”.
11Pois o Senhor deu a ordem,
e ele despedaçará a casa grande
e fará em pedacinhos a casa pequena.
12Acaso correm os cavalos sobre os rochedos?
Poderá alguém ará-los com bois?
Mas vocês transformaram o direito em veneno,
e o fruto da justiça em amargura;
13vocês que se regozijam pela conquista de Lo-Debar6.13 Lo-Debar significa nada. e dizem:
“Acaso não conquistamos Carnaim6.13 Carnaim significa chifres. Chifre simboliza força. com a nossa própria força?”
14Palavra do Senhor, o Deus dos Exércitos:
“Farei vir uma nação contra você, ó nação de Israel,
e ela a oprimirá desde Lebo-Hamate
até o vale da Arabá”.
Јао лакомисленима!
1Јао лакомисленима на Сиону,
онима што су безбрижни на гори Самарији,
онима што се зову угледнима најбољих народа,
а којима долази дом Израиљев!
2Пређите у Халани, разгледајте,
па оданде идите у Амат-Рабу
и спустите се у Гат филистејски.
Јесу ли та царства боља од ових
и да ли су им пространије међе од ваших међа?
3Ви одгурујете долазак дана зла,
а примичете владавину насиља.
4Башкарите се на лежајима од слоноваче,
протежете на диванима својим
и једете јагњад из стада
и телад из штале.
5Дрндате по харфи,
као Давид себи измишљате инструменте.
6Ви пехарима пијете вино,
мажете се најбољим уљима
и не боле вас Јосифове развалине.
7Зато ћете сада отићи у изгнанство на челу изгнаника,
умукнуће славље оних што се протежу.
Бог се гнуша Јаковљевог поноса
8Собом се заклео Господ Бог, овако говори Господ, Бог над војскама:
„Гнушам се Јаковљевог поноса
и мрзим његова утврђења.
Зато ћу да предам град
и све у њему.“
9Ако и десеторо људи преостане у једној кући и они ће помрети. 10Њихов рођак, најближи њихов ће их узети да их спали, да изнесе кости њихове из куће. И рећи ће ономе у ћошку куће: „Је ли још неко са тобом?“ А он ће му одговорити: „Није.“ И додаће: „Тише само! Не спомињи Господње име!“
11Јер, ево, Господ заповеда
и удариће велику кућу и развалиће је,
а мања ће кућа пући.
12Трче ли коњи по литицама?
Оре ли се море воловима?
Јер, правду сте у отров преокренули
и у пелен плод праведности.
13Радујете се Ло-Девару и говорите:
„Нисмо ли својом снагом освојили Карнајим!“
14„Јер, ево, подижем против вас, о, доме Израиљев
– говори Господ Бог над војскама –
народ који ће вас тлачити
од Лево-Амата до пустињског потока.“
