Israel Manteve-se Rebelde
1Ouçam esta palavra, vocês, vacas de Basã que estão
no monte de Samaria,
vocês que oprimem os pobres
e esmagam os necessitados
e dizem aos senhores deles:
“Tragam bebidas e vamos beber!”
2O Senhor, o Soberano, jurou pela sua santidade:
“Certamente chegará o tempo
em que vocês serão levados com ganchos,
e os últimos de vocês com anzóis.
3Cada um de vocês sairá
pelas brechas do muro,
e serão atirados na direção do Harmom4.3 Ou atirados, ó montanha de opressão”,
declara o Senhor.
4“Vão a Betel e ponham-se a pecar;
vão a Gilgal e pequem ainda mais.
Ofereçam os seus sacrifícios cada manhã,
os seus dízimos no terceiro dia4.4 Ou a cada três anos.
5Queimem pão fermentado
como oferta de gratidão
e proclamem em toda parte
suas ofertas voluntárias;
anunciem-nas, israelitas,
pois é isso que vocês gostam de fazer”,
declara o Senhor, o Soberano.
6“Fui eu mesmo que dei a vocês
estômagos vazios4.6 Hebraico: dentes limpos. em cada cidade
e falta de alimentos em todo lugar,
e mesmo assim vocês não se voltaram para mim”,
declara o Senhor.
7“Também fui eu que retive a chuva
quando ainda faltavam
três meses para a colheita.
Mandei chuva a uma cidade,
mas não a outra.
Uma plantação teve chuva;
outra não teve e secou.
8Gente de duas ou três cidades
ia cambaleando de uma cidade a outra
em busca de água, sem matar a sede,
e mesmo assim vocês não se voltaram para mim”,
declara o Senhor.
9“Muitas vezes castiguei os seus jardins e as suas vinhas,
castiguei-os com pragas e ferrugem.
Gafanhotos devoraram as suas figueiras e as suas oliveiras,
e mesmo assim vocês não se voltaram para mim”,
declara o Senhor.
10“Enviei pragas contra vocês
como fiz com o Egito.
Matei os seus jovens à espada,
deixei que capturassem os seus cavalos.
Enchi os seus narizes
com o mau cheiro dos mortos
em seus acampamentos,
e mesmo assim vocês não se voltaram para mim”,
declara o Senhor.
11“Destruí algumas de suas cidades,
como destruí4.11 Hebraico: como Deus destruiu. Sodoma e Gomorra.
Ficaram como um tição tirado do fogo,
e mesmo assim vocês não se voltaram para mim”,
declara o Senhor.
12“Por isso, ainda o castigarei, ó Israel,
e, porque eu farei isto com você,
prepare-se para encontrar-se
com o seu Deus, ó Israel.”
13Aquele que forma os montes,
cria o vento e revela os seus pensamentos ao homem,
aquele que transforma a alvorada em trevas,
e pisa as montanhas da terra;
Senhor, Deus dos Exércitos, é o seu nome.
1Kamong mga dungganon nga mga babaye sa Samaria, sama kamo sa pinatambok nga mga baka sa Basan. Gilisod-lisod ninyo ug gidaog-daog ang mga kabos. Nagaingon pa kamo sa inyong mga bana, “Pagkuha ug bino ug mag-inom kita!” 2Sa akong pagkabalaan, ipanumpa ko nga moabot gayod ang adlaw nga bihagon kamo sa inyong mga kaaway. Ang matag usa kaninyo mahisama sa isda nga nabingwitan. 3Pagawason nila kamo sa inyong siyudad agi sa mga bangag sa mga paril nga nangaguba, ug itambog nila kamo sa Harmon. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.
4“Mga Israelinhon, adto kamo sa ginasimbahan ninyo sa Betel ug sa Gilgal ug pagpakasala pa gayod kamo. Pagdala kamo sa inyong mga halad kada buntag ug pagdala kamo ug ikapulo sa inyong mga abot kada tulo ka adlaw. 5Pagsunog kamo ug pan nga may patubo ingon nga halad sa pagpasalamat kanako. Sige, ipanghambog ninyo kana apil ang inyong mga halad nga kinabubut-on, kay mao man kana ang inyong gustong buhaton. Ako, ang Ginoong Dios, ang nagaingon niini.
6“Ako ang nagpadala kaninyo ug kagutom sa tanan ninyong mga siyudad, apan wala kamo mobalik kanako. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.
7“Ako ang nagpugong sa ulan sulod sa tulo ka bulan una moabot ang ting-ani. Gipaulanan ko ang ubang siyudad apan ang uban wala. Gipaulanan ko usab ang ubang kaumahan apan ang uban namad-an. 8Tungod sa kaluya nagsusapinday na kamo sa pagpangita ug tubig gikan sa usa ka siyudad ngadto sa laing siyudad, apan wala matagbaw ang inyong kauhaw. Bisan pa niana, wala gihapon kamo mobalik kanako. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini. 9Makadaghan ko na daota ang inyong mga tanaman pinaagi sa init nga hangin ug peste. Giataki sa mga dulon ang inyong mga kahoy nga igos ug olibo. Apan wala gihapon kamo mobalik kanako. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini. 10Gipadad-an ko kamo ug mga katalagman sama sa akong gipadala kaniadto sa Ehipto. Gipapatay ko ang inyong mga batan-ong lalaki sa gira ug gipadala ko sa inyong mga kaaway ang inyong mga kabayo. Gipaantos ko kamo sa kabaho sa mga patay sa inyong mga kampo, apan wala gihapon kamo mobalik kanako. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini. 11Gilaglag ko ang uban kaninyo sama sa gihimo ko sa Sodoma ug Gomora, ug kamong nakalingkawas nahisama sa kahoy nga gisakmit gikan sa kalayo. Apan wala gihapon kamo mobalik kanako. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini. 12Busa ipahamtang ko pa gayod kini nga mga silot kaninyo, mga taga-Israel. Ug tungod kay himuon ko man kini, pangandam kamo sa pag-atubang kanako nga inyong Dios.”
13Ang Dios mao ang naghimo sa mga bukid ug sa hangin,4:13 hangin: o, espiritu sa tawo. ug siya usab ang naghimo sa kabuntagon ug kagabhion. Gipadayag niya sa tawo ang iyang mga plano, ug siya ang nagagahom sa tibuok kalibotan. Ginoong Dios nga Makagagahom ang iyang ngalan.
