A Promessa de Deus a Davi
1O rei Davi já morava em seu palácio, e o Senhor lhe dera descanso de todos os seus inimigos ao redor. 2Certo dia ele disse ao profeta Natã: “Aqui estou eu, morando num palácio de cedro, enquanto a arca de Deus permanece numa simples tenda”.
3Natã respondeu ao rei: “Faze o que tiveres em mente, pois o Senhor está contigo”.
4E naquela mesma noite o Senhor falou a Natã:
5“Vá dizer a meu servo Davi que assim diz o Senhor: Você construirá uma casa para eu morar? 6Não tenho morado em nenhuma casa desde o dia em que tirei os israelitas do Egito. Tenho ido de uma tenda para outra, de um tabernáculo para outro. 7Por onde tenho acompanhado os israelitas, alguma vez perguntei a algum líder deles, a quem ordenei que pastoreasse Israel, o meu povo: Por que você não me construiu um templo de cedro?
8“Agora, pois, diga ao meu servo Davi: Assim diz o Senhor dos Exércitos: ‘Eu o tirei das pastagens, onde você cuidava dos rebanhos, para ser o soberano de Israel, o meu povo. 9Sempre estive com você por onde você andou e eliminei todos os seus inimigos. Agora eu o farei tão famoso quanto os homens mais importantes da terra. 10E providenciarei um lugar para Israel, o meu povo, e os plantarei lá, para que tenham o seu próprio lar e não mais sejam incomodados. Povos ímpios não mais os oprimirão, como fizeram no início 11e têm feito desde a época em que nomeei juízes sobre Israel, o meu povo. Também subjugarei todos os seus inimigos. Saiba também que eu, o Senhor, estabelecerei para ele uma dinastia. 12Quando a sua vida chegar ao fim e você descansar com os seus antepassados, escolherei um dos seus filhos para sucedê-lo, um fruto do seu próprio corpo, e eu estabelecerei o reino dele. 13Será ele quem construirá um templo em honra ao meu nome, e eu firmarei o trono dele para sempre. 14Eu serei seu pai, e ele será meu filho. Quando ele cometer algum erro, eu o punirei com o castigo dos homens, com açoites aplicados por homens. 15Mas nunca retirarei dele o meu amor, como retirei de Saul, a quem tirei do seu caminho. 16Quanto a você, sua dinastia e seu reino permanecerão para sempre diante de mim7.16 Conforme alguns manuscritos do Texto Massorético e a Septuaginta. A maioria dos manuscritos do Texto Massorético diz de você.; o seu trono será estabelecido para sempre’ ”.
17E Natã transmitiu a Davi tudo o que o Senhor lhe tinha falado e revelado.
A Oração de Davi
18Então o rei Davi entrou no tabernáculo, assentou-se diante do Senhor e orou:
“Quem sou eu, ó Soberano Senhor, e o que é a minha família, para que me trouxesses a este ponto? 19E, como se isso não bastasse para ti, ó Soberano Senhor, também falaste sobre o futuro da família deste teu servo. É assim que procedes com os homens, ó Soberano Senhor?
20“Que mais Davi poderá dizer-te? Tu conheces o teu servo, ó Soberano Senhor. 21Por amor de tua palavra e de acordo com tua vontade, realizaste este feito grandioso e o revelaste ao teu servo.
22“Quão grande és tu, ó Soberano Senhor! Não há ninguém como tu nem há outro Deus além de ti, conforme tudo o que sabemos. 23E quem é como Israel, o teu povo, a única nação da terra que tu, ó Deus, resgataste para dela fazeres um povo para ti mesmo e assim tornaste o teu nome famoso, realizaste grandes e impressionantes maravilhas ao expulsar nações e seus deuses de diante desta mesma nação que libertaste do Egito7.23 O Texto Massorético diz maravilhas para tua terra e perante teu povo, o qual resgataste do Egito, das nações e de seus deuses. Veja 1Cr 17.21.? 24Tu mesmo fizeste de Israel o teu povo particular para sempre, e tu, ó Senhor, te tornaste o seu Deus.
25“Agora, Senhor Deus, confirma para sempre a promessa que fizeste a respeito de teu servo e de sua descendência. Faze conforme prometeste, 26para que o teu nome seja engrandecido para sempre e os homens digam: ‘O Senhor dos Exércitos é o Deus de Israel!’ E a descendência de teu servo Davi se manterá firme diante de ti.
27“Ó Senhor dos Exércitos, Deus de Israel, tu mesmo o revelaste a teu servo, quando disseste: ‘Estabelecerei uma dinastia para você’. Por isso o teu servo achou coragem para orar a ti. 28Ó Soberano Senhor, tu és Deus! Tuas palavras são verdadeiras, e tu fizeste essa boa promessa a teu servo. 29Agora, por tua bondade, abençoa a família de teu servo, para que ela continue para sempre na tua presença. Tu, ó Soberano Senhor, o prometeste! E, abençoada por ti, bendita será para sempre a família de teu servo”.
Ang Saad sa Ginoo kang David
(1 Cro. 17:1-15)
1Didto na nagpuyo si Haring David sa iyang palasyo, ug gihatagan sa Ginoo ug kalinaw ang iyang gingharian. Wala na siya sulonga sa iyang mga kaaway sa palibot. 2Usa ka adlaw, miingon si David kang Propeta Natan, “Tan-awa ra gud, ania ako magpuyo sa palasyo nga hinimo sa kahoyng sedro, apan ang Kahon sa Dios anaa lang sa tolda.” 3Mitubag si Natan sa hari, “Himoa ang gusto mong himuon, kay ang Ginoo nagauban kanimo.” 4Apan niadto mismong gabhiona miingon ang Ginoo kang Natan, 5“Lakaw ug ingna ang akong alagad nga si David nga mao kini ang akong gisulti: ‘Ikaw ba ang motukod sa templo nga akong puy-an? 6Wala pa ako makapuyo ug templo sukad sa panahon nga gipagawas ko ang mga Israelinhon gikan sa Ehipto hangtod karon. Nagbalhin-balhin ako ug dapit nga tolda lay akong gipuy-an. 7Sa akong pagbalhin-balhin uban sa akong katawhan nga mga Israelinhon, wala ako moreklamo sa mga pangulo nga akong gisugo sa pag-atiman kanila, kon ngano nga wala nila ako patukori ug matahom nga templo nga hinimo sa kahoyng sedro?’
8“Sultihi usab si David nga ako, ang Ginoo nga Makagagahom, nagaingon, ‘Magbalantay ka kaniadto sa mga karnero, apan gipili ko ikaw nga magdumala sa akong katawhan nga mga Israelinhon. 9Giubanan ko ikaw bisan asa ka moadto, ug gipildi ko ang tanan mong mga kaaway. Karon, himuon ko ikaw nga bantogan sama sa bantogan nga mga tawo sa kalibotan. 10-11Gihatagan7:10-11 Gihatagan: o, Hatagan. ko na ug permanenteng dapit ang akong katawhan nga mga Israelinhon, aron may kaugalingon na silang puloy-anan ug wala nay mosamok pa kanila. Sukad sa panahon nga nagbutang akog mga pangulo sa akong katawhan nga mga Israelinhon, kanunay na silang gisamok ug gisulong sa mga daotang tawo. Apan dili na kini mahitabo pag-usab. Hatagan kog kalinaw ang imong gingharian; wala nay mga kaaway nga mosulong kaninyo. Ako, ang Ginoo, nagaingon kanimo nga magahari kanunay ang usa sa imong mga kaliwat. 12Kon mamatay ka na ug ilubong uban sa imong mga katigulangan, ipuli ko kanimo ang usa sa imong mga anak, ug lig-onon ko ang iyang gingharian. 13Siya ang magpatukod ug templo alang sa akong kadungganan, ug sigurohon ko nga ang iyang mga kaliwat mao ang magahari hangtod sa kahangtoran. 14Mahimo akong sama sa usa ka amahan kaniya ug siya mahimong sama sa usa ka anak kanako. Kon makasala siya, disiplinahon ko siya sama sa pagdisiplina sa usa ka amahan ngadto sa usa ka anak. 15Apan magpabilin gihapon ang akong gugma kaniya, dili sama sa akong gihimo kang Saul nga gipapulihan ko kanimo. 16Magapadayon ang imong gingharian sa walay kataposan, ug ang imong mga kaliwat magahari hangtod sa kahangtoran.’ ” 17Gisugilon ni Natan kang David ang tanang gipadayag sa Dios kaniya.
Ang Pag-ampo ni David
(1 Cro. 17:16-27)
18Unya misulod si Haring David sa Tolda diin nahimutang ang sudlanan sa Kasabotan. Milingkod siya diha sa presensya sa Ginoo ug nagaampo, “Ginoong Dios, si kinsa ba gayod ako ug ang akong pamilya nga gipanalanginan mo man ako ug sama niini? 19Ug karon, Ginoong Dios, may saad ka pa gayod mahitungod sa kaugmaon sa akong pamilya. Mao ba gayod kini ang sagad nimong ginahimo ngadto sa tawo? 20Unsa pa may akong ikasulti kanimo, Ginoong Dios, nga nasayod ka man kon kinsa gayod ako nga imong alagad? 21Tungod sa imong saad ug sumala sa imong pagbuot, gihimo mo kining dagkong mga butang ug gipahibalo mo kanako nga imong alagad.
22“Ginoong Dios, gamhanan ka gayod! Wala gayoy sama kanimo ug wala nay laing Dios gawas kanimo. Wala gani kami makadungog nga may dios nga sama kanimo. 23Ug walay katawhan nga sama sa imong katawhan nga mga Israelinhon. Mao lang kini ang nasod dinhi sa kalibotan nga imong giluwas gikan sa pagkaulipon aron mahimong imong katawhan. Nahimo kang bantogan sa imong pagpagawas kanila gikan sa Ehipto, ug sa imong paghimog katingalahang mga butang sa dihang giabog mo ang mga nasod ug ang ilang mga dios aron makapuyo didto ang imong katawhan. 24Gihimo mo ang mga Israelinhon nga imong katawhan sa walay kataposan, ug ikaw, Ginoo, nahimong ilang Dios.
25-26“Ug karon, Ginoong Dios, tumana ang imong gisaad kanako nga imong alagad ug sa akong pamilya, aron mapasidunggan ka hangtod sa kahangtoran. Unya moingon ang mga tawo, ‘Ang Ginoo nga Makagagahom Dios sa Israel!’ Ug ang akong pamilya mahiluna diha sa imong presensya hangtod sa kahangtoran. 27Ginoo nga Makagagahom, Dios sa Israel, may kaisog ako sa pag-ampo niini kanimo tungod kay gipadayag mo kanako nga imong alagad nga sa kanunay may magahari nga usa sa akong mga kaliwat. 28Ginoong Dios, tinuod ikaw nga Dios! Gisaad mo kining maayong mga butang kanako nga imong alagad, ug kasaligan gayod ang imong mga saad. 29Hinaut nga ikalipay mo ang pagpanalangin sa akong pamilya aron magpabilin kini diha sa imong presensya hangtod sa kahangtoran, kay mao kini ang imong gisaad, Ginoong Dios. Ug tungod niining imong panalangin, mabulahan ang akong pamilya hangtod sa kahangtoran.”
