Os Dez Mandamentos
1E Deus falou todas estas palavras:
2“Eu sou o Senhor, o teu Deus, que te tirou do Egito, da terra da escravidão.
3“Não terás outros deuses além de mim.
4Não farás para ti nenhum ídolo, nenhuma imagem de qualquer coisa no céu, na terra, ou nas águas debaixo da terra. 5Não te prostrarás diante deles nem lhes prestarás culto, porque eu, o Senhor, o teu Deus, sou Deus zeloso, que castigo os filhos pelos pecados de seus pais até a terceira e quarta geração daqueles que me desprezam, 6mas trato com bondade até mil gerações20.6 Ou a milhares que aos que me amam e obedecem aos meus mandamentos.
7Não tomarás em vão o nome do Senhor, o teu Deus, pois o Senhor não deixará impune quem tomar o seu nome em vão.
8Lembra-te do dia de sábado, para santificá-lo. 9Trabalharás seis dias e neles farás todos os teus trabalhos, 10mas o sétimo dia é o sábado dedicado ao Senhor, o teu Deus. Nesse dia não farás trabalho algum, nem tu, nem teus filhos ou filhas, nem teus servos ou servas, nem teus animais, nem os estrangeiros que morarem em tuas cidades. 11Pois em seis dias o Senhor fez os céus e a terra, o mar e tudo o que neles existe, mas no sétimo dia descansou. Portanto, o Senhor abençoou o sétimo dia e o santificou.
12Honra teu pai e tua mãe, a fim de que tenhas vida longa na terra que o Senhor, o teu Deus, te dá.
13Não matarás.
14Não adulterarás.
15Não furtarás.
16Não darás falso testemunho contra o teu próximo.
17Não cobiçarás a casa do teu próximo. Não cobiçarás a mulher do teu próximo, nem seus servos ou servas, nem seu boi ou jumento, nem coisa alguma que lhe pertença”.
18Vendo-se o povo diante dos trovões e dos relâmpagos, e do som da trombeta e do monte fumegando, todos tremeram assustados. Ficaram a distância 19e disseram a Moisés: “Fala tu mesmo conosco, e ouviremos. Mas que Deus não fale conosco, para que não morramos”.
20Moisés disse ao povo: “Não tenham medo! Deus veio prová-los, para que o temor de Deus esteja em vocês e os livre de pecar”.
21Mas o povo permaneceu a distância, ao passo que Moisés aproximou-se da nuvem escura em que Deus se encontrava.
A Lei sobre o Altar do Senhor
22O Senhor disse a Moisés: “Diga o seguinte aos israelitas: Vocês viram por vocês mesmos que do céu lhes falei: 23não façam ídolos de prata nem de ouro para me representarem.
24“Façam-me um altar de terra e nele sacrifiquem-me os seus holocaustos20.24 Isto é, sacrifícios totalmente queimados; também em 24.5; 29.18,25 e 42. e as suas ofertas de comunhão20.24 Ou de paz; também em 24.5 e 29.28., as suas ovelhas e os seus bois. Onde quer que eu faça celebrar o meu nome, virei a vocês e os abençoarei. 25Se me fizerem um altar de pedras, não o façam com pedras lavradas, porque o uso de ferramentas o profanaria. 26Não subam por degraus ao meu altar, para que nele não seja exposta a sua nudez.
Десет заповести
1И Бог изговори све ове речи:
2„Ја сам Господ, Бог твој, који сам те извео из земље египатске, из куће ропства.
3Немој имати друге богове осим мене.
4Не прави себи идола, ни обличја од било чега што је горе на небесима, или доле на земљи, или у води под земљом. 5Не клањај им се, нити им служи. Јер сам ја, Господ, твој Бог, љубоморни Бог, који кажњава децу због кривице њихових отаца, до трећег и четвртог колена – оних који ме мрзе, 6али исказујем милост хиљадама који ме љубе и врше моје заповести.
7Не узимај узалуд име Господа, Бога свога, јер Господ не опрашта ономе који узалуд изговара његово име.
8Сећај се дана суботњег и посвећуј га. 9Шест дана ради и обављај све своје послове. 10А седми дан је субота Господу, твоме Богу. Не ради никаква посла, ни ти, ни твоји синови и ћерке, ни твоје слуге и слушкиње, ни твоја стока, ни странац који живи у твојим градовима. 11Па и Господ је за шест дана створио небо, земљу и море и све што је у њима, а у седми дан је починуо. Зато је Господ благословио и посветио дан суботњи.
12Поштуј свога оца и своју мајку, да би ти се продужили дани на земљи коју ти даје Господ, Бог твој.
13Не убиј!
14Не чини прељубе!
15Не кради!
16Не сведочи лажно против ближњега свога!
17Не пожели кућу ближњега свога, ни жену његову, ни слугу његовог, ни слушкињу његову, ни вола његовог, ни магарца његовог, нити ишта што припада твоме ближњему.“
18Сав народ је био сведок грмљавине и севања, сви су чули глас трубе и видели20,18 Према Самарјанском Петокњижју, народ се бојао, што је јасно из ст. 20, из Мојсијевих речи, али и реакције Адама и Еве на Божију посету након пада у грех. како се гора дими. Дрхтали су и стајали подаље. 19Онда су рекли Мојсију: „Ти нам говори, а ми ћемо слушати. Нека нам Бог не говори више, иначе ћемо умрети!“
20„Не бојте се – одговори Мојсије народу – Бог је дошао да вас испита, те да побуди свој страх у вама, како не бисте грешили.“
21Тако је народ остао подаље, а Мојсије је приступио густој тами где је био Бог.
О идолима и жртвеницима
22Господ рече Мојсију: „Овако реци Израиљцима: ’Видели сте да сам говорио с вама с неба. 23Зато не правите уз мене богове од сребра, нити правите себи богове од злата.
24Начини ми жртвеник од земље и на њему ми приноси жртве свеспалнице и жртве мира, своју ситну и крупну стоку. На сваком месту где одредим да се моје име спомиње, доћи ћу к теби и благословити те. 25А ако ми будеш градио жртвеник од камена, не гради га од тесаног камена, јер ако спустиш своје длето на њега, оскрнавићеш га. 26Не узлази до мог жртвеника по степеницама, да се не покаже твоја голотиња.
