Profeție împotriva Egiptului
1În anul al zecelea, în ziua a douăsprezecea a lunii a zecea,1 7 ianuarie 587 î.Cr. Vezi nota de la 1:1. Cuvântul Domnului a venit la mine și mi‑a zis: 2„Fiul omului, îndreaptă‑ți fața spre Faraon, regele Egiptului, și profețește împotriva lui și împotriva întregului Egipt. 3Vorbește și spune‑le: Așa vorbește Stăpânul Domn:
«Iată, sunt împotriva ta, Faraon,
rege al Egiptului,
marele monstru
care te odihnești în mijlocul râurilor tale!
Tu zici: ‘Nilul este al meu!
L‑am făcut pentru mine însumi!’
4Dar îți voi pune cârlige în fălci
și voi face ca peștii râurilor tale
să se lipească de solzii tăi!
Te voi scoate din mijlocul râurilor tale
împreună cu toți peștii
care s‑au lipit de solzii tăi.
5Te voi lăsa în pustie,
pe tine și pe toți peștii din râurile tale.
Vei cădea pe fața câmpiei
și nu vei fi luat sau ridicat.5 Probabil cu referire la înmormântare.
Te voi da ca hrană
vietăților pământului și păsărilor cerului.
6Atunci toți locuitorii Egiptului vor ști că Eu sunt Domnul, fiindcă au fost un toiag de trestie pentru Casa lui Israel. 7Când te‑au apucat cu mâna7 Sau: te‑au apucat de mână., te‑ai sfărâmat și le‑ai străpuns tot umărul. Când s‑au sprijinit de tine, te‑ai rupt și le‑ai scrântit ambele coapse.»
8De aceea, așa vorbește Stăpânul Domn: «Iată, voi aduce împotriva ta o sabie și‑ți voi nimici oamenii și animalele. 9Țara Egiptului va ajunge o pustietate și o ruină și vor ști astfel că Eu sunt Domnul, pentru că a zis: ‘Nilul este al meu! Eu l‑am făcut!’ 10De aceea, iată, sunt împotriva ta și a râurilor tale! Voi preface țara Egiptului într‑o mare ruină, într‑o pustietate, de la Migdol la Syene10 Modernul Aswan, la frontiera de sud a Egiptului. Expresia de la Migdol la Syene poate fi comparată cu expresia de la Dan la Beer-Șeba, care înseamnă de la un capăt la celălalt al țării. și până la hotarul lui Cuș10 Etiopia.. 11Nu va mai trece prin ea nici picior de om, nici picior de animal și timp de patruzeci de ani va rămâne nelocuită. 12Voi preface țara Egiptului într‑o pustietate în mijlocul altor țări pustiite și, timp de patruzeci de ani, cetățile ei vor face parte din rândul cetăților lăsate pustii. Îi voi împrăștia pe egipteni printre neamuri și‑i voi risipi în țări străine.»
13Așa vorbește Stăpânul Domn: «La sfârșitul celor patruzeci de ani, îi voi strânge pe egipteni dintre popoarele unde au fost împrăștiați. 14Îi voi aduce înapoi pe captivii Egiptului, îi voi aduce înapoi în țara Patros14 Egiptul de Sus (sudul Egiptului)., în patria lor, și acolo vor fi un regat neînsemnat. 15Va fi cel mai neînsemnat dintre regate și nu se va mai înălța deasupra neamurilor. Îi voi împuțina, ca să nu mai stăpânească peste neamuri. 16Egiptul nu va mai fi o pricină de încredere pentru Casa lui Israel, ci îi va aduce aminte de nelegiuirea ei, când venea să‑i ceară ajutorul. Și vor ști astfel că Eu sunt Stăpânul Domn.»“
Egiptul, răsplata oferită lui Nebucadnețar
17În anul al douăzeci și șaptelea, în prima zi a lunii întâi,17 26 aprilie 571 î.Cr.; vezi nota de la 1:1. Cuvântul Domnului a venit la mine și mi‑a zis: 18„Fiul omului, Nebucadnețar, împăratul Babilonului, și‑a pus armata să facă o lucrare grea împotriva Tyrului. Fiecare cap a fost pleșuvit și fiecare umăr a fost jupuit, dar nici el, nici armata lui n‑au avut nicio răsplată din Tyr pentru lucrarea pe care au înfăptuit‑o împotriva cetății. 19De aceea, așa vorbește Stăpânul Domn: «Iată, îi dau țara Egiptului lui Nebucadnețar, împăratul Babilonului. El îi va duce bogăția, va prăda ce este de prădat și va jefui ce este de jefuit. Aceasta va fi plata oștirii sale. 20Ca răsplată pentru ceea ce a lucrat împotriva Tyrului îi dau țara Egiptului, deoarece s‑a ostenit pentru Mine, zice Stăpânul Domn.»
21În ziua aceea, voi face să‑i crească un corn21 Coarnele sunt armele de bază și ornamentele unui animal, mărimea și condiția acestora fiind indiciul puterii, al poziției și al sănătății/virilității lui. Prin urmare, cornul a ajuns să reprezinte în Biblie puterea, demnitatea și autoritatea, precum și victoria în luptă. În multe basoreliefuri mesopotamieme regii și zeitățile apar purtând coroane cu coarne pe ele. De asemenea, cornul se referă și la posteritate, la urmașii cuiva (vezi 2 Sam. 2:1; 1 Cron. 25:5; Ps. 132:17). Casei lui Israel, iar ție îți voi deschide gura să vorbești în mijlocul lor. Și vor ști astfel că Eu sunt Domnul.“
پيشگويی بر ضد مصر
1در سال دهم تبعيدمان، در روز دوازدهم ماه دهم، اين پيغام از جانب خداوند بر من نازل شد:
2«ای انسان خاكی، رو به سوی مصر نموده، بر ضد پادشاه و تمام مردم آن پيشگويی كن. 3به ايشان بگو كه خداوند می‌فرمايد: ای پادشاه مصر، ای اژدهای بزرگ كه در وسط رودخانه‌ات خوابيده‌ای، من دشمن تو هستم. چون گفته‌ای: ”رود نيل مال من است! من آن را برای خود درست كرده‌ام!“ 4پس، من قلابها را در چانه‌ات می‌گذارم و تو را با ماهی‌هايی كه به پوست بدنت چسبيده‌اند به خشكی می‌كشانم. 5تو را با تمام ماهی‌ها در خشكی رها می‌كنم تا بميرند. لاشه‌های شما در صحرا پراكنده خواهد شد و كسی آنها را جمع نخواهد كرد. من شما را خوراک پرندگان و جانوران وحشی می‌كنم. 6آنگاه تمام مردم مصر خواهند دانست كه من خداوند هستم.»
خداوند می‌فرمايد: «ای مصر، تو برای قوم اسرائيل عصای ترک خورده‌ای بيش نبودی. 7وقتی اسرائيل به تو تكيه كرد، تو خرد شدی و شانه‌اش را شكستی و او را به درد و عذاب گرفتار كردی. 8بنابراين، من كه خداوند هستم به تو می‌گويم كه لشكری به جنگ تو می‌آورم و تمام انسانها و حيواناتت را از بين می‌برم. 9سرزمين مصر به ويرانه‌ای تبديل خواهد شد و مصری‌ها خواهند دانست من خداوند هستم.
«چون گفتی: ”رود نيل مال من است! من آن را درست كرده‌ام!“ 10پس، من بر ضد تو و بر ضد رودخانه‌ات هستم و مملكت مصر را از مجدل تا اسوان و تا مرز حبشه به کلی ويران می‌كنم. 11تا مدت چهل سال هيچ انسان يا حيوانی از آن عبور نخواهد كرد و آن كاملاً ويران و غير مسكون خواهد بود. 12مصر را از سرزمینهای ويران شدهٔ همسايه‌اش ويران‌تر می‌سازم و شهرهايش مدت چهل سال خراب می‌مانند و مصری‌ها را به سرزمینهای ديگر تبعيد می‌كنم.»
13خداوند می‌فرمايد: «بعد از چهل سال، دوباره مصری‌ها را از ممالكی كه به آنجا تبعيد شده بودند، به مصر باز می‌آورم 14تا در زمين فتروس كه در جنوب مصر قرار دارد و زادگاه خودشان است، زندگی كنند. ولی آنها قومی كم‌اهميت و كوچک خواهند بود. 15آنها از همهٔ قومها پستتر خواهند بود و ديگر خود را برتر از سايرين نخواهند دانست. من مصر را آنقدر كوچک می‌كنم كه ديگر نتواند بر قومهای ديگر حكمرانی كند. 16قوم اسرائيل نيز ديگر از مصر انتظار هيچ كمكی نخواهند داشت. هر وقت به فكر كمک گرفتن از مصر بيفتند، گناهی را كه قبلاً از اين لحاظ مرتكب شده بودند، به ياد خواهند آورد. پس خواهند دانست كه فقط من خداوند هستم.»
17در سال بيست و هفتم تبعيدمان، در روز اول ماه اول، از طرف خداوند اين پيغام به من رسيد:
18«ای انسان خاكی، وقتی نبوكدنصر، پادشاه بابل، با مملكت صور می‌جنگيد، سربازانش آنقدر بارهای سنگين حمل كردند كه موهای سرشان ريخت و پوست شانه‌هايشان ساييده شد. اما از آن همه زحمتی كه در اين جنگ كشيدند چيزی نصيب نبوكدنصر و سربازانش نشد. 19پس، من كه خداوند هستم مملكت مصر را به نبوكدنصر، پادشاه بابل، می‌دهم تا ثروت آن را به يغما ببرد و هر چه دارد غارت كند و اجرت سربازانش را بدهد. 20بلی، به جای اجرتش سرزمين مصر را به او می‌دهم، چون در طول آن سيزده سال در صور او برای من كار می‌كرد. من كه خداوند هستم اين را گفته‌ام.
21«سرانجام روزی می‌رسد كه من قدرت گذشتهٔ اسرائيل را به او باز می‌گردانم، و دهان تو را ای حزقيال خواهم گشود تا سخن بگويی؛ آنگاه مصر خواهد دانست كه من خداوند هستم.»
