Campania lui Ioram împotriva moabiților
1Ioram, fiul lui Ahab, a început să domnească peste Israel, în Samaria, în al optsprezecelea an al lui Iehoșafat, regele lui Iuda, și a domnit timp de doisprezece ani. 2El a făcut ce este rău în ochii Domnului, totuși nu cum făcuse tatăl său și mama sa, căci a îndepărtat stâlpul sacru al lui Baal2 Probabil imagini din piatră ale zeului canaanit al fertilității., pe care‑l făcuse tatăl său. 3El însă a săvârșit păcatele lui Ieroboam, fiul lui Nebat, cel care l‑a făcut pe Israel să păcătuiască, și nu s‑a depărtat de ele.
4Meșa, regele Moabului, era crescător de oi și era nevoit să dea regelui lui Israel o sută de mii de miei și o sută de mii de berbeci cu tot cu lâna lor. 5Însă, după moartea lui Ahab, regele Moabului s‑a răsculat împotriva regelui lui Israel. 6Regele Ioram a ieșit atunci din Samaria și a numărat întregul Israel.
7El a plecat și a trimis la Iehoșafat, regele lui Iuda, să‑i spună:
– Regele Moabului s‑a răsculat împotriva mea. Vii cu mine la luptă împotriva Moabului?
Acesta a răspuns:
– Mă voi sui! Eu și cu tine vom fi una, poporul meu ca poporul tău și caii mei ca ai tăi.
8Apoi a întrebat:
– Pe care drum să ne suim?
Ioram a răspuns:
– Pe drumul prin pustia Edomului.
9Regele lui Israel, regele lui Iuda și regele Edomului au plecat. Dar după ce au înaintat, ocolind timp de șapte zile, n‑a mai fost apă pentru tabără și pentru animalele care mergeau alături de ei.
10Atunci regele lui Israel a zis:
– Ah, Domnul i‑a chemat pe acești trei regi ca să‑i dea în mâinile Moabului?
11Dar Iehoșafat a zis:
– Nu este aici niciun profet al Domnului prin care să‑L întrebăm pe Domnul?
Atunci unul dintre slujitorii regelui lui Israel a răspuns:
– Este aici Elisei, fiul lui Șafat, care obișnuia să toarne apă pe mâinile lui Ilie11 Aluzie la faptul că Elisei fusese slujitorul lui Ilie..
12Iehoșafat a zis:
– Cuvântul Domnului este cu el!
Atunci regele lui Israel, Iehoșafat și regele Edomului au coborât la el.
13Elisei i‑a zis regelui lui Israel:
– Ce am eu de‑a face cu tine? Du‑te la profeții tatălui tău și la profeții mamei tale!
Regele lui Israel i‑a răspuns:
– Nu, căci Domnul a chemat pe acești trei regi ca să‑i dea în mâinile Moabului.
14Elisei a zis:
– Viu este Domnul Oștirilor14 Ebr.: YHWH Țebaot. Termenul ebraic pentru oștiri se poate referi: (1) la oștirile lui Israel (Ex. 7:4; Ps. 44:9); (2) la corpurile cerești (Gen. 2:1; Deut. 4:19; Is. 40:26); (3) la îngeri (Ios. 5:14; 1 Regi 22:19; Ps. 148:2). Acest titlu face referire, probabil, la suveranitatea lui Dumnezeu peste orice putere din univers [peste tot în carte]., înaintea Căruia stau, că, dacă nu l‑aș avea în vedere pe Iehoșafat, regele lui Iuda, nici nu m‑aș uita la tine, și nici nu te‑aș vedea. 15Acum, aduceți‑mi un cântăreț cu o harfă.
În timp ce cântărețul cânta, mâna Domnului a fost peste Elisei, 16și el a zis: „Așa vorbește Domnul: «Faceți în acest ued16 Vale sau albie de râu secată, din ținuturile aride, care acumulează apele de pe versanți în timpul sezonului ploios, creând un pârâu temporar. groapă lângă groapă, 17pentru că – așa vorbește Domnul – deși nu veți vedea vânt sau ploaie, uedul acela se va umple cu apă și veți bea atât voi, cât și vitele și animalele voastre. 18Însă acesta este un lucru mărunt în ochii Domnului. El îl va da și pe Moab în mâinile voastre. 19Veți cuceri toate cetățile întărite și toate cetățile alese, veți tăia fiecare copac bun, veți astupa izvoarele de apă și veți distruge cu pietre fiecare ogor bun.»“
20În dimineața următoare, în timp ce se aducea darul de mâncare, iată că a venit apă de pe drumul dinspre Edom, și pământul s‑a umplut de apă.
21Atunci toți moabiții, când au auzit că regii au pornit la luptă împotriva lor, i‑au chemat pe toți aceia care erau în stare să poarte armele, tineri și bătrâni, și au stat la hotar. 22Când s‑au sculat dis‑de‑dimineață, soarele strălucea deasupra apelor și moabiții au văzut în fața lor apele roșii ca sângele. 23„Acesta este sânge!“ au zis ei. „Regii s‑au luptat între ei și s‑au omorât unii pe alții! Acum, la pradă, Moab!“
24Dar când au intrat în tabăra lui Israel, israeliții s‑au ridicat și i‑au lovit pe moabiți până când aceștia au fugit dinaintea lor. Apoi au pătruns în țară și au învins Moabul. 25Le‑au cucerit cetățile, au aruncat fiecare pietre în orice ogor bun, umplându‑le astfel cu pietre, au astupat toate izvoarele de apă și au tăiat toți copacii buni. Mai rămăseseră doar zidurile25 Lit.: pietrele. cetății Chir-Hareset, însă prăștiașii au înconjurat‑o și au cucerit‑o.
26Când regele Moabului a văzut că a fost învins în luptă, a luat cu el șapte sute de oameni care luptau cu sabia, cu gând să‑și croiască drum până la regele Edomului, dar n‑au putut. 27Atunci l‑a luat pe întâiul său născut, care urma să fie rege în locul lui, și l‑a adus ca ardere‑de‑tot pe zidul cetății. Era mare mânie împotriva lui Israel. Ei s‑au retras de la regele Moabului și s‑au întors în țară.
جنگ بين اسرائيل و موآب
1يورام پسر اخاب، سلطنت خود را بر اسرائيل در هجدهمين سال سلطنت يهوشافاط، پادشاه يهودا آغاز كرد و دوازده سال پادشاهی نمود. پايتخت او سامره بود. 2يورام نسبت به خداوند گناه ورزيد ولی نه به اندازهٔ پدر و مادرش. او مجسمهٔ بعل را كه پدرش ساخته بود، خراب كرد. 3با وجود اين، او نيز از گناهان يربعام (پسر نباط) كه اسرائيل را به بت‌پرستی كشانيده بود پيروی نموده، از آنها دست برنداشت.
4ميشع، پادشاه موآب كه هر سال از گله‌های خود صد هزار بره و نيز پشم صد هزار قوچ به اسرائيل باج می‌داد، 5بعد از مرگ اخاب، از پرداخت باج به اسرائيل امتناع ورزيد. 6پس يورام از پايتخت خارج شد تا سپاه اسرائيل را جمع كند. 7سپس اين پيغام را برای يهوشافاط، پادشاه يهودا فرستاد:
«پادشاه موآب از فرمان من سرپيچی كرده است. آيا مرا در جنگ با او كمک خواهی كرد؟»
يهوشافاط در جواب او گفت: «البته كه تو را كمک خواهم كرد. من و تمام افراد و اسبانم زير فرمان تو هستيم. 8از كدام طرف بايد حمله را شروع كرد؟»
يورام جواب داد: «از بيابان ادوم حمله می‌كنيم.»
9پس سپاه اسرائيل و يهودا و نيز نيروهای ادوم با هم متحد شده، رهسپار جنگ شدند. اما پس از هفت روز پيشروی در بيابان، آب تمام شد و افراد و چارپایان تشنه شدند.
10يورام، پادشاه اسرائيل، با اندوه گفت: «حالا چه كنيم؟ خداوند، ما سه پادشاه را به اينجا آورده است تا ما را مغلوب پادشاه موآب كند.»
11اما يهوشافاط، پادشاه يهودا، پرسيد: «آيا از انبيای خداوند كسی همراه ما نيست تا از جانب خداوند به ما بگويد چه بايد كرد؟» يكی از افراد يورام جواب داد: «اليشع كه خادم ايليا بود، اينجاست.»
12يهوشافاط گفت: «او نبی راستين خداوند است.» پس پادشاهان اسرائيل و يهودا و ادوم نزد اليشع رفتند تا با او مشورت نمايند كه چه كنند.
13اليشع به پادشاه اسرائيل گفت: «چرا نزد من آمده‌ای؟ برو با انبيای پدر و مادرت مشورت كن!»
اما يورام پادشاه جواب داد: «نه! چون اين خداوند است كه ما سه پادشاه را به اينجا آورده تا مغلوب پادشاه موآب شويم!»
14اليشع گفت: «به ذات خداوند قادر متعال كه خدمتش می‌كنم قسم، اگر به خاطر يهوشافاط، پادشاه يهودا نبود من حتی به تو نگاه هم نمی‌كردم. 15حال، نوازنده‌ای نزد من بياوريد.» وقتی نوازنده شروع به نواختن كرد، كلام خداوند بر اليشع نازل شد 16و او گفت:
«خداوند می‌فرمايد: بستر خشک اين رودخانه را پر از گودال كنيد تا من آنها را از آب مملو سازم. 17باد و باران نخواهيد ديد، اما رودخانهٔ خشک پر از آب می‌شود تا هم خودتان سيراب شويد و هم چارپايانتان. 18خداوند كار بزرگتری نيز انجام خواهد داد؛ او شما را بر موآب پيروز خواهد كرد! 19بهترين شهرها و استحكامات ايشان را از بين خواهيد برد، درختان ميوه را خواهيد بريد، چشمه‌های آب را مسدود خواهيد كرد و مزارع حاصلخيز ايشان را با سنگها پر نموده، آنها را از بين خواهيد برد.»
20صبح روز بعد، هنگام تقديم قربانی صبحگاهی، از راه ادوم آب جاری شد و طولی نكشيد كه همه جا را فرا گرفت.
21وقتی مردم موآب شنيدند كه سه سپاه متحد به طرف آنها پيش می‌آيند، تمام كسانی را كه می‌توانستند بجنگند، از پير و جوان، جمع كردند و در مرز كشور خود موضع گرفتند. 22ولی صبح روز بعد، وقتی آفتاب برآمد و بر آن آب تابيد، موآبی‌ها از آن طرف، آب را مثل خون، سرخ ديدند 23و فرياد برآوردند: «نگاه كنيد! سربازان سه پادشاه دشمن به جان هم افتاده، خون يكديگر را ريخته‌اند! برويم غارتشان كنيم!»
24اما همين كه به اردوگاه اسرائيل رسيدند سربازان اسرائيلی به آنها حمله كردند. سپاه موآب تار و مار شد. سربازان اسرائيلی وارد سرزمين موآب شدند و به كشتار موآبی‌ها پرداختند. 25آنها شهرها را خراب كردند و مزارع حاصلخيز را با سنگها پر ساخته آنها را ويران نمودند، چشمه‌های آب را مسدود كردند و درختان ميوه را بريدند. سرانجام فقط پايتخت آنان، قيرحارست باقی ماند كه آن را هم فلاخن‌اندازان محاصره كرده، به تصرف درآوردند.
26وقتی پادشاه موآب ديد كه جنگ را باخته است، هفتصد مرد شمشيرزن با خود برداشت تا محاصره را بشكند و نزد پادشاه ادوم فرار كند، اما نتوانست. 27پس پسر بزرگ خود را كه می‌بايست بعد از او پادشاه شود گرفته، روی حصار شهر برای بت موآبی‌ها قربانی كرد. با ديدن اين منظرهٔ نفرت‌انگيز، سربازان اسرائيل عقب‌نشينی كرده، به كشور خود بازگشتند.
