Вавилонска кула
1У оно време је сва земља имала исти језик и исте речи. 2Но, селећи се на исток11,2 Или: са истока., људи наиђу на долину у земљи Сенар11,2 То јест у Вавилон., и ту се настане. 3Тада рекоше један другоме: „Хајде да правимо опеке и да их ваљано испечемо!“ Опеке су им биле уместо камена, а смола им је служила уместо малтера. 4Затим рекоше: „Хајде да саградимо себи град и кулу с врхом до небеса. Стецимо тиме себи углед11,4 Дословно: име., да се не бисмо расејали по земљи.“
5Тада је Господ сишао да види град и кулу што су људи градили. 6Господ рече: „Пошто су они један народ и сви имају исти језик, онда је ово тек почетак њиховог деловања. Зато им сад ништа неће бити неоствариво што год да науме. 7Хајде да сиђемо и побркамо им језик, да не разумеју шта говоре један другоме!“ 8Тако их је Господ одатле расуо по целој земљи, те су престали да граде град. 9Зато му је име Вавилон11,9 Вавилон – збрка потиче од глагола побркати, измешати., јер је тамо Господ побркао језик целој земљи, и одатле расуо људе по целој земљи.
Родослов од Сима до Аврама
10Ово је Симов родослов:
Две године после потопа, кад је Симу било стотину година, родио му се Арфаксад. 11Након што му се родио Арфаксад, Сим је живео још пет стотина година, те му се родило још синова и ћерки.
12Кад је Арфаксаду било тридесет пет година, родио му се Сала. 13Након Салиног рођења, Арфаксад је живео још четири стотине три године, те му се родило још синова и ћерки.
14Сали је било тридесет година кад му се родио Евер. 15После Еверовог рођења, Сала је живео још четири стотине три године, те му се родило још синова и ћерки.
16Кад су Еверу биле тридесет четири године, родио му се Фалек. 17Након Фалековог рођења, Евер је живео још четири стотине тридесет година, те му се родило још синова и ћерки.
18Кад је Фалеку било тридесет година, родио му се Рагав. 19После Рагавовог рођења, Фалек је живео још две стотина девет година, те му се родило још синова и ћерки.
20Кад су Рагаву биле тридесет две године, родио му се Серух. 21После Серуховог рођења, Рагав је живео још две стотине седам година, те му се родило још синова и ћерки.
22Кад је Серуху било тридесет година, родио му се Нахор. 23Након Нахоровог рођења, Серух је живео још две стотине година, те му се родило још синова и ћерки.
24Кад је Нахору било двадесет девет година, родио му се Тара. 25Након Тариног рођења, Нахор је живео још стотину и деветнаест година, те му се родило још синова и ћерки.
26Кад је Тари било седамдесет година, родили су му се Аврам, Нахор и Аран.
Тарин родослов
27Ово је Тарин родослов:
Тари су се родили Аврам, Нахор и Аран. Арану се родио Лот. 28Аран је умро пре свога оца Таре у свом родном крају у Уру Халдејском. 29Аврам и Нахор су се оженили. Аврамовој жени је било име Сараја, а Нахоровој Мелха; ова је била ћерка Арана, који је такође био отац Јеске. 30Међутим, Сараја је била нероткиња, није имала деце.
31Тара поведе свога сина Аврама, свога унука Лота, Арановог сина, своју снаху Сарају, жену свога сина Аврама, па се с њима запути из Ура Халдејскога у Ханан. Тако дођу до Харана и тамо се настане.
32Тара је живео две стотине пет година. Умро је у Харану.
برج بابل
1در آن روزگار همهٔ مردم جهان به يک زبان سخن می‌گفتند. 2جمعيت دنيا رفته‌رفته زياد می‌شد و مردم به طرف شرق كوچ می‌كردند. آنها سرانجام به دشتی وسيع و پهناور در بابل رسيدند و در آنجا سكنی گزيدند. 3-4مردمی كه در آنجا می‌زيستند با هم مشورت كرده، گفتند: «بياييد شهری بزرگ بنا كنيم و برجی بلند در آن بسازيم كه سرش به آسمان برسد تا نامی برای خود پيدا كنيم. بنای اين شهر و برج مانع پراكندگی ما خواهد شد.» برای بنای شهر و برج آن خشتهای پخته تهيه نمودند. از اين خشتها به جای سنگ و از قير به جای گچ استفاده كردند. 5-6اما هنگامی كه خداوند به شهر و برجی كه در حال بنا شدن بود نظر انداخت، گفت: «زبان همهٔ مردم يكی است و متحد شده، اين كار را شروع كرده‌اند. اگر اكنون از كار آنها جلوگيری نكنيم، در آينده هر كاری بخواهند انجام خواهند داد. 7پس زبان آنها را تغيير خواهيم داد تا سخن يكديگر را نفهمند.» 8اين اختلافِ زبان موجب شد كه آنها از بنای شهر دست بردارند؛ و به اين ترتيب خداوند ايشان را روی زمين پراكنده ساخت. 9از اين سبب آنجا را بابل (يعنی «اختلاف») ناميدند، چون در آنجا بود كه خداوند در زبان آنها اختلاف ايجاد كرد و ايشان را روی زمين پراكنده ساخت.
از سام تا ابرام
(اول تواريخ 1:24-27)
10-11اين است نسل سام: دو سال بعد از طوفان، وقتی سام ۱۰۰ ساله بود، پسرش11:10و11 «پسر» می‌تواند به معنی «نوه» يا «نبيره» نيز باشد؛ همچنين در آيات 12-25. ارفكشاد به دنيا آمد. پس از آن سام ۵۰۰ سال ديگر زندگی كرد و صاحب پسران و دختران شد.
12-13وقتی ارفكشاد سی و پنج ساله بود، پسرش شالح متولد شد و پس از آن، ارفكشاد ۴۰۳ سال ديگر زندگی كرد و صاحب پسران و دختران شد.
14-15وقتی شالح سی ساله بود، پسرش عابر متولد شد. بعد از آن شالح ۴۰۳ سال ديگر زندگی كرد و صاحب پسران و دختران شد.
16-17وقتی عابرسی و چهار ساله بود، پسرش فالج متولد شد. پس از آن، عابر ۴۳۰ سال ديگر زندگی كرد و صاحب پسران و دختران شد.
18-19فالج سی ساله بود كه پسرش رعو متولد شد. پس از آن، او ۲۰۹ سال ديگر زندگی كرد و صاحب پسران و دختران شد.
20-21وقتی رعو سی و دو ساله بود، پسرش سروج متولد شد. پس از آن، رعو ۲۰۷ سال ديگر زندگی كرد و صاحب پسران و دختران شد.
22-23وقتی سروج سی ساله بود، پسرش ناحور به دنيا آمد. پس از آن سروج ۲۰۰ سال ديگر زندگی كرد و صاحب پسران و دختران شد.
24-25ناحور در موقع تولدِ پسرش تارح، بيست و نه سال داشت، و ۱۱۹ سال ديگر زندگی كرد و صاحب پسران و دختران شد.
26-27تارح پس از هفتاد سالگی صاحب سه پسر شد به نامهای ابرام، ناحور و هاران. هاران پسری داشت به نام لوط. 28هاران در همان جايی كه به دنيا آمده بود (يعنی اور كلدانيان) در برابر چشمان پدرش در سن جوانی درگذشت.
29ابرام با خواهر ناتنی خود سارای، و ناحور با برادرزادهٔ خويش مِلكه ازدواج كردند. (مِلكه دختر هاران بود و برادرش يسكا نام داشت.) 30سارای نازا بود و فرزندی نداشت.
31تارح پسرش ابرام، نوه‌اش لوط و عروسش سارای را با خود برداشت و اور كلدانيان را به قصد كنعان ترک گفت. اما وقتی آنها به شهر حران رسيدند در آنجا ماندند. 32تارح در سن ۲۰۵ سالگی در حران درگذشت.
