Бог позива Самуила
1А момчић Самуило је служио Господу под Илијевим надзором. У оним данима реч Господња је била ретка а виђења нису била честа.
2Једнога дана догодило се ово: Илије је лежао у својој соби. Вид је почео да му се гаси те није могао да види. 3Божији свећњак још није био угашен. Самуило је спавао у Господњем Дому где је био Ковчег Божији. 4Господ позва Самуила, а он се одазва: „Ево ме!“ 5Отрчи он к Илију и рече: „Ево ме, звао си ме.“ Илије му рече: „Нисам те звао. Врати се и спавај.“ Он се врати и легне.
6Господ поново позва: „Самуило!“ Самуило устане и оде к Илију: „Ево ме, звао си ме.“ Илије му одговори: „Нисам те звао, сине, врати се и спавај.“
7Самуило још није познавао Господа; реч Господња му још није била објављена.
8Господ позва Самуила по трећи пут. Он устане и оде к Илију. Рекао му је: „Ево ме, звао си ме.“ Тада је Илије схватио да то Господ зове дечака.
9Илије рече Самуилу. „Иди и спавај. Ако те поново позове, ти реци: ’Говори, Господе, слуга твој слуша.’“ Самуило оде и легне у своју собу.
10Господ дође, стане тамо, и позове као раније: „Самуило, Самуило!“ Самуило одговори: „Говори, јер слуга твој слуша.“
11Господ рече Самуилу: „Ево, учинићу у Израиљу нешто због чега ће свима који чују за то одзвањати у ушима. 12У тај дан испунићу против Илија све што сам рекао о његовом дому, од почетка до краја. 13Објављујем му да осуђујем његов дом до века за његову кривицу, јер је знао да су његови синови чинили светогрђе, а он их није обуздао. 14Зато се кунем дому Илијевом да никаква жртва, ни принос неће откупити кривицу дома Илијевог.“
15Самуило је лежао до јутра, а затим је отворио врата Дома Господњег. Самуило се плашио да исприча Илију виђење. 16Тада је Илије позвао Самуила: „Сине мој!“
Овај одговори: „Ево ме.“
17Илије рече: „Какву ти је поруку саопштио? Немој ништа да сакриваш од мене. Нека Бог тако учини с тобом и још више, ако од мене сакријеш једну реч од свега што ти је Он рекао.“ 18Самуило тада исприча све и ништа није сакрио од њега. Илије на то рече: „Он је Господ; нека чини што му је воља.“
19Самуило је растао а Господ је био с њим, те није допустио да и једна од његових речи остане неиспуњена. 20Сав је Израиљ, од Дана до Вир-Савеје, знао да је Самуило постављен за пророка Господњег. 21Господ је наставио да се указује у Силому; Господ се објављивао Самуилу у Силому кроз своју реч.
خداوند سموئيل را می‌خواند
1در آن روزهايی كه سموئيلِ كوچک زير نظر عيلی، خداوند را خدمت می‌كرد، از جانب خداوند به ندرت پيغامی می‌رسيد. 2-3عيلی، چشمانش به سبب پيری تار شده بود. يک شب وقتی او در جای خود و سموئيل هم در خيمهٔ عبادت كه صندوق عهد خدا در آن قرار داشت، خوابيده بودند، نزديک سحر، 4-5خداوند سموئيل را خواند و سموئيل در جواب گفت: «بلی، آقا!» و از جا برخاسته، نزد عيلی شتافت و گفت: «چه فرمايشی داريد؟ در خدمتگزاری حاضرم.»
عيلی گفت: «من تو را نخواندم؛ برو بخواب!» او رفت و خوابيد.
6بار ديگر خداوند سموئيل را خواند. اين دفعه نيز او برخاست و نزد عيلی شتافت و بازگفت: «چه فرمايشی داريد؟ در خدمتگزاری حاضرم.»
عيلی گفت: «پسرم، من تو را نخواندم؛ برو بخواب!» 7سموئيل نمی‌دانست كه اين خداوند است كه او را می‌خواند چون تا آن موقع، خداوند با او سخن نگفته بود. 8خداوند برای سومين بار سموئيل را خواند و او چون دفعات پيش برخاسته، نزد عيلی رفت و بازگفت: «چه فرمايشی داريد؟ در خدمتگزاری حاضرم.» آنگاه عيلی دريافت كه اين خداوند است كه سموئيل را می‌خواند. 9پس به او گفت: «برو بخواب! اگر اين بار تو را بخواند بگو: خداوندا بفرما، خدمتگزارت گوش به فرمان تو است.» پس سموئيل رفت و خوابيد.
10باز خداوند سموئيل را مانند دفعات پيش خواند: «سموئيل! سموئيل!» و سموئيل گفت: «بفرما، خدمتگزارت گوش به فرمان توست.»
11خداوند به او فرمود: «من در اسرائيل كاری انجام خواهم داد كه مردم از شنيدنش به خود بلرزند. 12آن بلاهايی را كه دربارهٔ خاندان عيلی گفتم بر او نازل خواهم كرد. 13به او گفته‌ام كه تا ابد خانوادهٔ او را مجازات می‌كنم، چونكه پسرانش نسبت به من گناه می‌ورزند و او با اينكه از گناه ايشان آگاه است آنها را از اين كار باز نمی‌دارد. 14پس به تأكيد اعلام داشتم كه حتی قربانی و هديه نمی‌تواند گناه خاندان عيلی را كفاره كند.»
15سموئيل تا صبح خوابيد. بعد برخاسته، طبق معمول درهای خانهٔ خداوند را باز كرد. او می‌ترسيد آنچه را كه خداوند به وی گفته بود، برای عيلی بازگو نمايد. 16-17اما عيلی او را خوانده، گفت: «پسرم، خداوند به تو چه گفت؟ همه چيز را برای من تعريف كن. اگر چيزی از من پنهان كنی خدا تو را تنبيه نمايد!» 18پس سموئيل تمام آنچه را كه خداوند به او گفته بود، برای عيلی بيان كرد. عيلی گفت: «اين خواست خداوند است. بگذار آنچه در نظر وی پسند آيد انجام دهد.»
19سموئيل بزرگ می‌شد و خداوند با او بود و تمام سخنان او را به انجام می‌رساند. 20همهٔ مردم اسرائيل از دان تا بئرشبع می‌دانستند كه سموئيل از جانب خداوند برگزيده شده است تا نبی او باشد. 21خداوند در خيمهٔ عبادت واقع در شيلوه به سموئيل پيغام می‌داد و او نيز آن را برای قوم اسرائيل بازگو می‌كرد.
