Псалам 49
Хоровођи. Потомака Корејевих. Псалам.
1Чујте ово, о, сви народи;
послушајте, сви житељи света;
2потомци људи, потомци човекови; богати и сиромаси.
3Моја ће уста објавити мудрост
и размишљање срца мога биће разборито.
4Ухо своје приклонићу пословици,
загонетку своју изложићу уз харфу.
5Од злих дана зашто да страхујем,
кад кривица зликовачка опколи ме;
6баш оних што се у имање своје уздају,
и обиљем се свог богатства хвале?
7Не може човек брата свог да откупи,
не може за њега Богу накнаду да плати.
8Елем, висок је откуп за његов живот;
довека је неизмирив
9да би довека живео
и гроба не би видео.
10Јер човек види да мудар умире;
да и безумник и онај без памети пропадају,
да другима имања своја остављају.
11У себи мисле да им домови довека остају,
и њихова места од поколења до поколења;
именом својим земље називају.
12Тек, човек ни у раскоши не истрајава,
већ је попут стоке што угине.
13То је пут њихов – лудило –
али и оних што након њих
уживају у њиховим говорима. Села
14Попут оваца одређени су за Свет мртвих,
смрт ће их напасати.
Праведни ће јутром владати над њима.
Лик ће им прогутати Свет мртвих,
далеко од њиховог дома.
15Зацело ће Бог душу моју да откупи из руку Света мртвих,
јер он ће ме прихватити. Села
16Не плаши се кад се било ко богати,
када расте слава дома његовога.
17Јер кад умре, понети ништа неће;
слава његова за њим неће сићи.
18А он себе у животу благосиља –
и људи те хвале кад си себи добро учинио –
19али ће поћи поколењу својих предака,
где довека светло видети неће.
20Човек у раскоши, а без разума
је попут стоке што угине.
Salmo 49
Salmo dos descendentes de Coré. Para o diretor do coro.
1-2Que todos os povos do mundo ouçam isto!
Que todos os moradores da Terra,
grandes e pequenos, ricos e pobres,
prestem atenção às minhas palavras!
3Elas serão ditas com sabedoria;
serão o fruto de uma meditação feita com inteligência.
4Inclinarei os meus ouvidos ao ensino dum provérbio
e explicarei o seu sentido ao som da lira.
5Não devo ter medo, quando chegam os dias de aflição,
mesmo rodeado da maldade dos que me querem mal.
6Aqueles que confiam nas suas riquezas
e se gabam de tudo quanto possuem,
7nenhum deles, de modo algum,
pode resgatar o seu próximo do castigo do pecado.
8Uma alma é algo de valor tão elevado
que as fortunas da Terra inteira, juntas,
9não seriam suficientes para comprar a vida eterna
e para livrar da morte.
10Pois todos podem ver que os sábios também morrem,
como morrem os loucos e os insensatos,
e as suas riquezas serão para outros.
11Dão às propriedades que possuem os seus próprios nomes,
porque pensam para si mesmos,
que serão suas e dos seus descendentes para sempre,
e que nunca deixarão de morar nelas.
12Mas essas pessoas, apesar de toda a sua vaidade,
terão de morrer, como qualquer animal!
13Tal é o destino dos que confiam em si mesmos
e dos que o seguem. (Pausa)
14O mundo dos mortos leva toda a humanidade
como um grande rebanho do qual se alimenta.
Ao romper do dia, os retos os dominarão,
pois a sua beleza acabará quando morrerem,
visto que se encontram longe das suas moradas.
15Quanto a mim, Deus salvará a minha alma do mundo dos mortos;
certamente me receberá. (Pausa)
16Portanto, não temas quando homens sem Deus enriquecem
e alcançam grande prosperidade.
17Porque quando morrem não levam nada consigo;
o seu bem-estar não os acompanhará.
18Ainda que toda a sua vida se tenham tido por felizes,
e outros os aplaudam por todo o bem
que souberem fazer a si mesmos,
19contudo, terão o fim que teve toda a gente antes deles,
a escuridão eterna.
20Porque o ser humano, mesmo com toda a sua prosperidade, é destituído de entendimento;
terá de morrer como qualquer animal.
