1Господ ми је рекао: „Ако би Мојсије и Самуило стали пред мене не би се моја душа приклонила овом народу. Отерај их од мене! Нека иду. 2А ако ти кажу: ’А где да идемо?’, ти им одговори: ’Овако каже Господ:
У смрт, ко је за смрт;
под мач, ко је за мач;
у глад, ко је за глад;
у изгнанство, ко је за изгнанство.’
3Навалићу на њих четири ствари – говори Господ – мач што убија, псе што тргају, птице небеске и звери земаљске што прождиру и тамане. 4Учинићу их призором грозоте за сва царства света због Јудиног цара Манасије, сина Језекијиног, због оног што је урадио у Јерусалиму.
5О, Јерусалиме, ко ће да ти се смилује?!
Ко ће да те пожали
и ко да ти сврати и упита те за здравље?
6Ти си мене напустио – говори Господ –
устукнуо си,
а ја ћу замахнути руком на тебе
и разорићу те.
Уморило ме је да ти попуштам.
7Развејаћу их вилама на вратима земље.
Побићу децу мом народу,
сатрћу их јер се не кају
због својих путева.
8Више него морског песка
биће преда мном удовица,
мајки младића против којих ћу довести
затирача усред дана.
Учинићу да се изненада на њих
стровале мука и ужас.
9Клонула је она што је седморо родила,
дах је испустила,
сунце јој је зашло још за дана.
Посрамљена је, зацрвенела се,
а њихов остатак ћу дати мачу њихових непријатеља
– говори Господ.“
10Куку мајко, што си ме родила!
Човек сам неслоге,
човек око ког се гложи цела земља!
Нит’ сам позајмљивао, нит’ су ми позајмљивали,
а сваки ме проклиње.
11Господ одговори:
„Ослободићу те заиста за твоје добро.
Заиста ћу дати да те непријатељ моли
у време погрома и у време невоље.
12Сломи ли ко гвожђе,
гвожђе са севера и бронзу15,12 Или: мјед, најчешће легура бакра и цинка.?
13Твоја добра и имања твоја
дајем као плен, у бесцење,
за све твоје грехе
по свим твојим границама.
14Предаћу те непријатељима твојим
у земљи коју не знаш,
да им служиш;
јер мој гнев је ватру запалио
и против тебе она букти.“
15О, Господе, ти знаш, ти ме се сети.
Сети ме се и освети се за мене онима што ме киње.
Не дај да ме збрише спорост твога гнева.
Ти знаш да за тебе трпим ругло.
16Твоје речи су се нашле и ја сам их појео!
Твоје речи су постале радост и весеље моме срцу!
Јер, твоје је име призвано на мене,
о, Господе, Боже над војскама!
17Ја не седим у друштву весељака
и не веселим се.
Седим сам, баш због руке твоје,
јер си ме јарошћу преплавио.
18Зашто моме болу нема краја?
Зашто мојој рани нема лека, што одбија да буде излечена?
А ти си ми стварно као поток непостојан,
вода што пресуши.
19И зато овако каже Господ:
„Ако се вратиш, излечићу те
и преда мном ћеш стајати.
И ако раздвојиш вредно од безвредног
бићеш као моја уста.
И они ће се окретати теби
али ти не смеш да се окрећеш к њима.
20Направићу од тебе
утврђени бронзани зид за народ овај.
Бориће се против тебе,
али те неће надвладати.
Јер ја сам с тобом
да те спасем и избављам
– говори Господ.
21Избавићу те из руку зликоваца!
Из шака свирепих откупићу те!“
1Então o Senhor me disse: “Ainda que Moisés e Samuel estivessem diante de mim, intercedendo por este povo, eu não lhes mostraria favor. Expulse-os da minha presença! Que saiam! 2E, se perguntarem a você: ‘Para onde iremos?’, diga-lhes: Assim diz o Senhor:
“Os destinados à morte, para a morte;
os destinados à espada, para a espada;
os destinados à fome, para a fome;
os destinados ao cativeiro, para o cativeiro.
3“Enviarei quatro tipos de destruidores contra eles”, declara o Senhor: “a espada para matar, os cães para dilacerar, as aves do céu e os animais selvagens para devorar e destruir. 4Eu farei deles uma causa de terror para todas as nações da terra, por tudo o que Manassés, filho de Ezequias, rei de Judá, fez em Jerusalém.
5“Quem terá compaixão de você, ó Jerusalém?
Quem se lamentará por você?
Quem vai parar e perguntar como você está?
6Você me rejeitou”, diz o Senhor.
“Você vive se desviando.
Por isso, porei as mãos em você e a destruirei;
cansei-me de mostrar compaixão.
7Eu os espalhei ao vento
como palha nas cidades desta terra.
Deixei-os sem filhos; destruí o meu povo,
pois não se converteram de seus caminhos.
8Fiz com que as suas viúvas se tornassem mais numerosas
do que a areia do mar.
Ao meio-dia, trouxe um destruidor
contra as mães dos jovens guerreiros;
fiz cair sobre elas
repentina angústia e pavor.
9A mãe de sete filhos desmaiou
e está ofegante.
Para ela o sol se pôs enquanto ainda era dia;
ela foi envergonhada e humilhada.
Entregarei os sobreviventes à espada
diante dos seus inimigos”,
declara o Senhor.
10Ai de mim, minha mãe, por me haver dado à luz!
Pois sou um homem em luta e em contenda com a terra toda!
Nunca emprestei nem tomei emprestado,
e assim mesmo todos me amaldiçoam.
11O Senhor disse:
“Eu certamente o fortaleci para o bem e intervim por você,
na época da desgraça e da adversidade,
por causa do inimigo.15.11 A Septuaginta diz Certamente, Senhor, eu te servi fielmente e te busquei na época da desgraça e da adversidade, para o bem de meu inimigo.
12“Será alguém capaz de quebrar o ferro,
o ferro que vem do norte, ou o bronze?
13“Diga a esse povo:
Darei de graça a sua riqueza
e os seus tesouros como despojo,
por causa de todos os seus pecados
em toda a sua terra.
14Eu os tornarei escravos de seus inimigos,
numa terra15.14 Conforme alguns manuscritos do Texto Massorético, a Septuaginta e a Versão Siríaca. A maioria dos manuscritos do Texto Massorético diz Eu farei com que os seus inimigos o levem a uma terra. Veja Jr 17.4. que vocês não conhecem,
pois a minha ira acenderá um fogo
que arderá contra vocês”.
15Tu me conheces, Senhor;
lembra-te de mim, vem em meu auxílio
e vinga-me dos meus perseguidores.
Que, pela tua paciência para com eles,
eu não seja eliminado.
Sabes que sofro afronta por tua causa.
16Quando as tuas palavras foram encontradas, eu as comi;
elas são a minha alegria e o meu júbilo,
pois pertenço a ti15.16 Hebraico: pois teu nome foi invocado sobre mim., Senhor Deus dos Exércitos.
17Jamais me sentei na companhia dos que se divertem,
nunca festejei com eles.
Sentei-me sozinho,
porque a tua mão estava sobre mim
e me encheste de indignação.
18Por que é permanente a minha dor,
e a minha ferida é grave e incurável?
Por que te tornaste para mim como um riacho seco,
cujos mananciais falham?
19Assim respondeu o Senhor:
“Se você se arrepender, eu o restaurarei
para que possa me servir;
se você disser palavras de valor, e não indignas,
será o meu porta-voz.
Deixe este povo voltar-se para você,
mas não se volte para eles.
20Eu farei de você uma muralha de bronze fortificada diante deste povo;
lutarão contra você, mas não o vencerão,
pois estou com você para resgatá-lo e salvá-lo”,
declara o Senhor.
21“Eu o livrarei das mãos dos ímpios
e o resgatarei das garras dos violentos”.
