Упозорење
1Говори Господ:
„Небеса су престо мој,
а земља постоље за ноге моје.
Какву кућу ћете ми саградити?
И где је место мога почивања?
2Па све је то рука моја начинила
и све је то постало
– говори Господ.
А на кога ћу погледати?
На исцрпенога и на духовно сломљенога,
и онога који дрхти пред мојом речи.
Против наопаких жртава
3Тај што коље вола,
ко човека да убија,
и ко жртвује овцу,
као да се псом скрнави;
тај што доноси принос,
ко да крв свињску приноси,
ко кади тамјаном,
тај идола благосиља.
То су они изабрали за своје путеве
и гадости њихове по вољи су души њиховој.
4Ја ћу такође изабрати да им додијавам:
довешћу на њих то од чега зазиру.
Зато што сам звао, а одговора није било;
говорио сам, а слушали нису;
него су чинили што ја злом сматрам,
и бирали оно што ми није угодно.“
Господ долази да ускоро суди
5Послушајте реч Господњу,
ви, који дрхтите од његове речи:
„Говоре ваша браћа, мрзитељи ваши,
који вас гоне због имена мојега:
’Нека се прослави Господ,
те да видимо вашу радост.’
И они ће постиђени бити.
6Глас граје из града,
глас из храма –
глас је Господа који намирује
накнаду непријатељима својим.
7Пре него што ју је заболело,
она је родила;
пре него што је бол на њу дошао,
она је на свет мушкарца донела.
8Ко је тако нешто чуо?
Ко је овако нешто видео?
Може ли земља у једном дану
да роди читави пук?
Да бол одједанпут жацне,
па да Сион синове своје роди?
9’Зар ја, који отварам материцу,
па да не рађам? – говори Господ.
Зар ја, који дајем да се рађа,
па да будем јалов? – говори Бог твој.’
10Радујте се због Јерусалима,
и кличите у њему, сви који га волите.
Веселите се с њим, веселите се
сви који сте туговали над њим;
11да будете надојени и насићени
на дојкама утехе његове,
да се насишете и насладите
из обиља славе његове.“
12Јер говори Господ:
„Ево, ја ћу га досегнути миром који је као река,
и славом народа која је као поток набујали.
И његову одојчад ће у наручју носити
и на коленима миловати.
13Као човека кога мајка његова теши,
тако ћу и ја вас тешити,
и бићете утешени у Јерусалиму.“
14И видећете и веселиће се срце ваше,
и као трава процветаће кости ваше,
и познаће се рука Господња
на слугама његовим, и последице њихове
на непријатељима његовим.
15Јер, гле, Господ у огњу долази,
као олуја су бојна кола његова,
вратиће у гневној разјарености својој
и карању његовом, у огњу распаљеном.
16Јер ће Господ судити огњем
и мачем својим сваком људском бићу,
те ће многи од Господа погинути.
Против отпадника
17„Посвећују и прочишћавају сами себе у вртовима иза ’оне једне у средини’; једу свињетину и гадости и мишеве: заједно ће скончати – говори Господ.
18А ја знам дела њихова и намере њихове.
Господња слава међу пуцима
Долази време да се саберу сви пуци и сви језици, па ће доћи и славу моју гледати.
19И њима ћу поставити знак, те од оних који су се измакли, од њих ћу послати пуцима: у Тарсис, Фул и Луд – познатим стрелцима – у Тувал и Грчку, на острва далека где се није чуло што се о мени чује, и где се слава моја није видела. И они ће пуцима славу моју објављивати. 20И они ће довести сву браћу вашу из свих туђинских народа, принос за Господа: на коњима и на колима и у носиљкама и на мазгама и на једногрбим камилама на свету гору моју, Јерусалим – говори Господ – као што синови Израиљеви приносе принос у чистој посуди у Дому Господњем. 21Па ћу и од њих узети за свештенике, за Левите – говори Господ.
22Јер као што ће преда мном стајати небеса нова и земља нова, што ћу ја начинити – говори Господ – тако ће стајати потомство ваше и име ваше. 23И од младог месеца до младог месеца, и од суботе до суботе, долазиће свако биће на поклоњење пред лицем мојим – говори Господ; 24и излазиће и гледаће лешеве људи који су се од мене одметнули, јер црв њихов не умире и огањ се њихов не гаси; и биће за презир сваком створењу.“
Julgamento e Esperança
1Assim diz o Senhor:
“O céu é o meu trono;
e a terra, o estrado dos meus pés.
Que espécie de casa vocês me edificarão?
É este o meu lugar de descanso?
2Não foram as minhas mãos que fizeram todas essas coisas,
e por isso vieram a existir?”, pergunta o Senhor.
“A este eu estimo:
ao humilde e contrito de espírito,
que treme diante da minha palavra.
3Mas aquele que sacrifica um boi
é como quem mata um homem;
aquele que sacrifica um cordeiro,
é como quem quebra o pescoço de um cachorro;
aquele que faz oferta de cereal
é como quem apresenta sangue de porco,
e aquele que queima incenso memorial,
é como quem adora um ídolo.
Eles escolheram os seus caminhos,
e suas almas têm prazer em suas práticas detestáveis.
4Por isso também escolherei um duro tratamento para eles
e trarei sobre eles o que eles temem.
Pois eu chamei, e ninguém respondeu;
falei, e ninguém deu ouvidos.
Fizeram o mal diante de mim
e escolheram o que me desagrada”.
5Ouçam a palavra do Senhor,
vocês que tremem diante da sua palavra:
“Seus irmãos que os odeiam e os excluem
por causa do meu nome, disseram:
‘Que o Senhor seja glorioso,
para que vejamos a alegria de vocês!’
Mas eles é que passarão vergonha.
6Ouçam o estrondo que vem da cidade,
o som que vem do templo!
É o Senhor
que está dando a devida retribuição aos seus inimigos.
7“Antes de entrar em trabalho de parto,
ela dá à luz;
antes de lhe sobrevirem as dores,
ela ganha um menino.
8Quem já ouviu uma coisa dessas?
Quem já viu tais coisas?
Pode uma nação nascer num só dia,
ou, pode-se dar à luz um povo num instante?
Pois Sião ainda estava em trabalho de parto,
e deu à luz seus filhos.
9Acaso faço chegar a hora do parto
e não faço nascer?”,
diz o Senhor.
“Acaso fecho o ventre,
sendo que eu faço dar à luz?”,
pergunta o seu Deus.
10“Regozijem-se com Jerusalém e alegrem-se por ela,
todos vocês que a amam;
regozijem-se muito com ela,
todos vocês que por ela pranteiam.
11Pois vocês irão mamar e saciar-se
em seus seios reconfortantes,
e beberão à vontade
e se deleitarão em sua fartura.”
12Pois assim diz o Senhor:
“Estenderei para ela a paz como um rio
e a riqueza das nações, como uma corrente avassaladora;
vocês serão amamentados nos braços dela
e acalentados em seus joelhos.
13Assim como uma mãe consola seu filho,
também eu os consolarei;
em Jerusalém vocês serão consolados”.
14Quando vocês virem isso, o seu coração se regozijará,
e vocês florescerão como a relva;
a mão do Senhor estará com os seus servos,
mas a sua ira será contra os seus adversários.
15Vejam! O Senhor vem num fogo,
e os seus carros são como um turbilhão!
Transformará em fúria a sua ira
e em labaredas de fogo, a sua repreensão.
16Pois com fogo e com a espada
o Senhor executará julgamento sobre todos os homens,
e muitos serão os mortos pela mão do Senhor.
17“Os que se consagram para entrar nos jardins indo atrás do sacerdote66.17 Ou da deusa que está no meio, comem66.17 Ou jardins atrás de um de seus templos, e aqueles que comem carne de porco, ratos e outras coisas repugnantes, todos eles perecerão”, declara o Senhor.
18“E, por causa dos seus atos e das suas conspirações, virei ajuntar todas as nações e línguas, e elas virão e verão a minha glória.
19“Estabelecerei um sinal entre elas, e enviarei alguns dos sobreviventes às nações: a Társis, aos líbios66.19 Conforme alguns manuscritos da Septuaginta. O Texto Massorético diz a Pul. e aos lídios, famosos flecheiros, a Tubal, à Grécia, e às ilhas distantes, que não ouviram falar de mim e não viram a minha glória. Eles proclamarão a minha glória entre as nações. 20Também dentre todas as nações trarão os irmãos de vocês ao meu santo monte, em Jerusalém, como oferta ao Senhor. Virão a cavalo, em carros e carroças, e montados em mulas e camelos”, diz o Senhor.
“Farão como fazem os israelitas quando apresentam as suas ofertas de cereal, trazendo-as em vasos cerimonialmente puros; 21também escolherei alguns deles para serem sacerdotes e levitas”, diz o Senhor.
22“Assim como os novos céus e a nova terra que vou criar serão duradouros diante de mim”, declara o Senhor, “assim serão duradouros os descendentes de vocês e o seu nome. 23De uma lua nova a outra e de um sábado a outro, toda a humanidade virá e se inclinará diante de mim”, diz o Senhor. 24“Sairão e verão os cadáveres dos que se rebelaram contra mim; o verme destes não morrerá, e o seu fogo não se apagará, e causarão repugnância a toda a humanidade.”
