Вилдад
1А Вилдад из Суша је одговорио овим речима:
2„Докле ћеш о томе да причаш
и докле ће речи твојих уста бити вихор?
3Зар Бог изврће правду?
Изврће ли Свемоћни праведност?
4Ако су му твоја деца сагрешила,
он их је препустио њиховим гресима!
5Али ако потражиш Бога
и Свемоћнога преклињеш за милост;
6ако будеш чист и праведан,
он ће бдети над тобом
и обновиће твоје праведно боравиште.
7Незнатни су били почеци твоји,
а будућност твоја процветаће силно.
8Хајде, питај нараштај пређашњи
и истражи сазнања њихових предака.
9Јер, ми смо од јуче, не знамо ништа,
сена су наши земаљски дани.
10Зар те неће поучити,
рећи ти из срца свога и изнети поуке?
11Расте ли папирус мимо мочваре?
Расте ли трска мимо вода?
12Док је још у цвату и непосечена,
већ се суши пре осталих трава.
13Е, такве су стазе оних што Бога заборављају,
тако се руши нада безбожничка;
14онога чије се поуздање кида
и који се ослања на кућу од паучине;
15Елем, ослони ли се на кућу своју –
неће стајати;
прихвати ли је се –
неће се држати.
16Он је као једра биљка на сунцу,
чије се младице пружају изван врта;
17корење му се над камењарем преплиће
и у кршу тражи места.
18Али, ако се искорени са свог места,
оно ће га се одрећи: ’Видело те никад нисам!’
19Ето, то ти је радост његовог пута,
а већ неко други ниче из тла.
20Гле, Бог не одбацује човека без мане,
али и не прихвата злотвора за руку.
21Штавише, смехом ће испунити уста твоја
и усне твоје клицањем!
22Стидом ће се загрнути они који те мрзе,
а шатор зликоваца ће нестати.“
Bildade
1Então Bildade, de Suá, respondeu:
2“Até quando você vai falar desse modo?
Suas palavras são um grande vendaval!
3Acaso Deus torce a justiça?
Será que o Todo-poderoso torce o que é direito?
4Quando os seus filhos pecaram contra ele,
ele os castigou pelo mal que fizeram.
5Mas, se você procurar Deus
e implorar junto ao Todo-poderoso,
6se você for íntegro e puro,
ele se levantará agora mesmo em seu favor
e o restabelecerá no lugar que por justiça cabe a você.
7O seu começo parecerá modesto,
mas o seu futuro será de grande prosperidade.
8“Pergunte às gerações anteriores
e veja o que os seus pais aprenderam,
9pois nós nascemos ontem e não sabemos nada.
Nossos dias na terra não passam de uma sombra.
10Acaso eles não o instruirão, não lhe falarão?
Não proferirão palavras vindas do entendimento?
11Poderá o papiro crescer senão no pântano?
Sem água cresce o junco?
12Mal cresce e, antes de ser colhido, seca-se,
mais depressa que qualquer grama.
13Esse é o destino de todo o que se esquece de Deus;
assim perece a esperança dos ímpios.
14Aquilo em que ele confia é frágil,
aquilo em que se apoia é uma teia de aranha.
15Encosta-se em sua teia, mas ela cede;
agarra-se a ela, mas ela não aguenta.
16Ele é como uma planta bem regada ao brilho do sol,
espalhando seus brotos pelo jardim;
17entrelaça as raízes em torno de um monte de pedras
e procura um lugar entre as rochas.
18Mas, quando é arrancada do seu lugar,
este a rejeita e diz: ‘Nunca a vi’.
19Esse é o fim da sua vida,
e do solo brotam outras plantas.
20“Pois o certo é que Deus não rejeita o íntegro
e não fortalece as mãos dos que fazem o mal.
21Mas, quanto a você, ele encherá de riso a sua boca
e de brados de alegria os seus lábios.
22Seus inimigos se vestirão de vergonha,
e as tendas dos ímpios não mais existirão”.
