1Елијуј је наставио своје казивање:
2„Ви мудри, послушајте речи моје;
ви учени, обратите пажњу!
3Јер, беседе се ухом пропитују,
ко што непцем пробају се јела.
4Шта је право, сами разлучимо,
међу собом препознајмо добро.
5Ето, Јов је рекао: ’Праведан сам,
а Бог ми је ускратио моју правду!
6Зар бих о својој правди лагао?
На смрт сам прободен,
а згрешио нисам.’
7Попут Јова има ли човека,
што поругу пије као да је вода;
8који иде за друштвом злотвора,
пријатељује с покварењацима?
9Јер је казао: ’Никаква је корист за човека
да Богу угађа!’
10Зато ме чујте, људи разумног срца:
далеко била од Бога поквареност
и неправедност од Свемоћног!
11Јер по делу он човеку враћа,
човеку узвраћа по путу његовом.
12Бог заиста не ради злобно
и Свемоћни не изврће правду.
13Ко је њему поверио земљу?
Ко ли га је поставио над читавим светом?
14Када би се срцем томе посветио,
па свој дух и дах свој себи задржао,
15свако би тело нестало,
човечанство цело у прах би се вратило.
16Саслушај ме ако разум имаш,
почуј добро речи моје.
17Хоће ли да влада онај који правду мрзи?
Зар ћеш кривим да прогласиш свемогућег Праведника?
18Па он цару каже: ’Ништаријо’,
и племићу: ’Зликовче!’
19Он пристрасан није према главарима
и не повлађује богатом пред сиротим,
јер његових руку сви су они дело.
20Усред ноћи у трену умиру,
скончавају људи потрешени,
моћник нестаје без ичије руке.
21Јер очи његове пут човеков прате,
сваки корак његов он посматра.
22Нема мрака, нема помрчине
злотвора да скрије.
23Јер Бог не одлаже време
кад му човек на суд дође.
24Без истраге моћнике обара,
на њихово место он друге поставља.
25Јер дела њихова њему су знана,
преко ноћи он их одбацује,
сатрвени буду.
26Потире их због њихове злобе,
тамо где и други виде,
27јер су се од њега окренули,
јер нису марили за све његове путеве;
28јер је због њих до њега дошао вапај сиромаха
и плач убогих он је чуо.
29А када он умири, ко да узнемири?
Кад лице сакрије, ко ће да га нађе?
А тако бива и за народ и за човека,
30да безбожник не завлада
и народу не постави замке.
31Зар сме неко Богу да каже:
’Трпео сам, ал’ грешити више нећу.
32Поучи ме оном што не видим;
ако ли сам чинио неправду, више нећу.’
33Хоће ли ти по твоме узвратити
јер ти ово одбијаш?
Али ти бираш, а не ја,
па сада говори оно што знаш.
34Разумни људи ће ми рећи,
а и човек мудар што ме слуша:
35’Немудро збори Јов!
Без поуке су његове речи!’
36О, да би довека Јов кушан био
кад већ одговара као један од покварењака!
37Јер је греху своме и преступ додао,
међу нама он пљеска рукама
и речима многим обасипа Бога.“
1Eliú continuou:
2“Ouçam as minhas palavras, vocês que são sábios;
escutem-me, vocês que têm conhecimento.
3Pois o ouvido prova as palavras
como a língua prova o alimento.
4Tratemos de discernir juntos o que é certo
e de aprender o que é bom.
5“Jó afirma: ‘Sou inocente,
mas Deus me nega justiça.
6Apesar de eu estar certo,
sou considerado mentiroso;
apesar de estar sem culpa,
sua flecha me causa ferida incurável’.
7Que homem existe como Jó,
que bebe zombaria como água?
8Ele é companheiro dos que fazem o mal
e anda com os ímpios.
9Pois diz: ‘Não dá lucro
agradar a Deus’.
10“Por isso escutem-me, vocês que têm conhecimento.
Longe de Deus esteja o fazer o mal,
e do Todo-poderoso o praticar a iniquidade.
11Ele retribui ao homem conforme o que este fez,
e lhe dá o que a sua conduta merece.
12Não se pode nem pensar que Deus faça o mal,
que o Todo-poderoso perverta a justiça.
13Quem o nomeou para governar a terra?
Quem o encarregou de cuidar do mundo inteiro?
14Se fosse intenção dele,
e de fato retirasse o seu espírito34.14 Ou Espírito e o seu sopro,
15a humanidade pereceria toda de uma vez,
e o homem voltaria ao pó.
16“Portanto, se você tem entendimento,
ouça-me, escute o que tenho a dizer.
17Acaso quem odeia a justiça poderá governar?
Você ousará condenar aquele que é justo e poderoso?
18Não é ele que diz aos reis: ‘Vocês nada valem’,
e aos nobres: ‘Vocês são ímpios’?
19Não é verdade que ele não mostra parcialidade a favor dos príncipes
e não favorece o rico em detrimento do pobre,
uma vez que todos são obra de suas mãos?
20Morrem num momento, em plena noite;
cambaleiam e passam.
Os poderosos são retirados sem
a intervenção de mãos humanas.
21“Pois Deus vê o caminho dos homens;
ele enxerga cada um dos seus passos.
22Não há sombra densa o bastante,
onde os que fazem o mal possam esconder-se.
23Deus não precisa de maior tempo para examinar os homens
e levá-los à sua presença para julgamento.
24Sem depender de investigações,
ele destrói os poderosos e coloca outros em seu lugar.
25Visto que ele repara nos atos que eles praticam,
derruba-os, e eles são esmagados.
26Pela impiedade deles,
ele os castiga onde todos podem vê-los.
27Isso porque deixaram de segui-lo
e não deram atenção aos caminhos por ele traçados.
28Fizeram chegar a ele o grito do pobre,
e ele ouviu o clamor do necessitado.
29Mas, se ele permanecer calado,
quem poderá condená-lo?
Se esconder o rosto, quem poderá vê-lo?
No entanto, ele domina igualmente sobre homens e nações,
30para evitar que o ímpio governe
e prepare armadilhas para o povo.
31“Suponhamos que um homem diga a Deus:
‘Sou culpado, mas não vou mais pecar.
32Mostra-me o que não estou vendo;
se agi mal, não tornarei a fazê-lo’.
33Quanto a você, deveria Deus recompensá-lo
quando você nega a sua culpa?
É você que deve decidir, não eu;
conte-me, pois, o que você sabe.
34“Os homens de bom senso,
os sábios que me ouvem, me declaram:
35‘Jó não sabe o que diz;
não há discernimento em suas palavras’.
36Ah, se Jó sofresse a mais dura prova,
por sua resposta de ímpio!
37Ao seu pecado ele acrescenta a revolta;
com desprezo bate palmas entre nós
e multiplica suas palavras contra Deus”.
