Јов
1А Јов је одговорио овим речима:
2„Послушајте пажљиво беседу моју,
нека ми то буде утеха од вас.
3Отрпите ме, ја бих говорио!
А ви се ругајте када то кажем.
4Жалим ли се ја то човеку?
Зар да дух мој не плане?
5К мени се окрените и запањите се,
затворите руком уста!
6И ја сам потресен кад мислим о овом,
грозница ми тело грчи.
7Елем, зашто живе зликовци,
зашто остаре и осиле?
8Деца су њихова једра пред њима,
њихови су потомци са њима,
пред очима њиховим.
9Куће су њихове лишене страха,
над њима нема Божијег прута.
10Бикови су им приплодни, осемењују,
краве им се теле и нису јалове.
11Попут стада пуштају дечаке,
њихова деца скакућу около.
12Подцикују уз даире и лиру,
радују се уз звуке свирале.
13Дане своје проживе у добру
и спокојно силазе у Свет мртвих.
14А Богу говоре: ’Прођи нас се!
За путеве твоје нећемо да знамо!
15Ко је Свемоћни, па да му служимо?
Шта то добијамо ако га молимо?’
16Гле! Напредак њихов није у руци њиховој,
од мене је подалеко савет зликоваца.
17Колико се често гаси светиљка зликовца?
Стиже ли их пропаст њихова?
Додељује ли им Бог у свом гневу боли?
18Јесу ли они попут сламе на ветру,
попут плеве коју вихор носи?
19’Бог грехе човека чува за децу његову’?
Ма нека то њему врати, нека тога свестан буде!
20Нек очима својим своју пропаст гледа,
нек од гнева Свемоћнога пије!
21Јер, мари ли он шта ће након њега са кућом му бити,
када му се број месеци скрати?
22Учи ли ико Бога мудрости?
Њега, који суди узноситима?!
23Један умре у обиљу свега
и све му је потаман, напредно;
24тело му је ухрањено млеком
и једра му срж је у костима.
25Други умире огорчене душе,
а добра се науживао није.
26Тек, обојица ће у прашину лећи,
прекриће их црви.
27Ето, мени су познате мисли ваше,
сплетке које сплеткарите против мене.
28Ви кажете: ’Где је сада кућа племићева?
Где је шатор у коме зликовци почивају?’
29Што нисте питали оне који пролазе тим путем?!
Нисте ли њихове знакове уочили?
30Јер, зликовац се поштеђује у дану пропасти,
избавља се злобник у дану јарости.
31Ко ће да га прекори у лице због његовог пута?
Ко ће да му узврати за оно што је учинио?
32Али када га на гробље буду изнели,
неко ће стражарити над хумком.
33Слатко ће му бити грумење земље;
сваки човек њега ће следити,
а пре њега било их је безброј.
34И како ме сада улудо тешите?
Одговори ваши остали су лажни.“
Jó
1Então Jó respondeu:
2“Escutem com atenção as minhas palavras;
seja esse o consolo que vocês haverão de dar-me.
3Suportem-me enquanto eu estiver falando;
depois que eu falar poderão zombar de mim.
4“Acaso é dos homens que me queixo?
Por que não deveria eu estar impaciente?
5Olhem para mim e ficarão atônitos;
tapem a boca com a mão.
6Quando penso nisso, fico aterrorizado;
todo o meu corpo se põe a tremer.
7Por que vivem os ímpios?
Por que chegam à velhice e aumentam seu poder?
8Eles veem os seus filhos estabelecidos ao seu redor
e os seus descendentes diante dos seus olhos.
9Seus lares estão seguros e livres do medo;
a vara de Deus não os vem ferir.
10Seus touros nunca deixam de procriar;
suas vacas dão crias e não abortam.
11Eles soltam os seus filhos como um rebanho;
seus pequeninos põem-se a dançar.
12Cantam, acompanhando a música do tamborim e da harpa;
alegram-se ao som da flauta.
13Os ímpios passam a vida na prosperidade
e descem à sepultura21.13 Hebraico: Sheol. Essa palavra também pode ser traduzida por profundezas, pó ou morte. em paz21.13 Ou de repente.
14Contudo, dizem eles a Deus:
‘Deixa-nos! Não queremos conhecer os teus caminhos.
15Quem é o Todo-poderoso, para que o sirvamos?
Que vantagem temos em orar a Deus?’
16Mas não depende deles a prosperidade que desfrutam;
por isso fico longe do conselho dos ímpios.
17“Pois, quantas vezes a lâmpada dos ímpios se apaga?
Quantas vezes a desgraça cai sobre eles,
o destino que em sua ira Deus lhes dá?
18Quantas vezes o vento os leva como palha,
e o furacão os arrebata como cisco?
19Dizem que Deus reserva o castigo de um homem para os seus filhos.
Que o próprio pai o receba, para que aprenda a lição!
20Que os seus próprios olhos vejam a sua ruína;
que ele mesmo beba da ira do Todo-poderoso!21.17-20 Os versículos 17 e 18 podem ser lidos como exclamações e os 19 e 20 como afirmações.
21Pois, que lhe importará a família que deixará atrás de si
quando chegarem ao fim os meses que lhe foram destinados?
22“Haverá alguém que o ensine a conhecer a Deus,
uma vez que ele julga até os de mais alta posição?
23Um homem morre em pleno vigor,
quando se sentia bem e seguro,
24tendo o corpo bem nutrido
e os ossos cheios de tutano.
25Já outro morre tendo a alma amargurada,
sem nada ter desfrutado.
26Um e outro jazem no pó,
ambos cobertos de vermes.
27“Sei muito bem o que vocês estão pensando,
as suas conspirações contra mim.
28‘Onde está agora a casa do grande homem?’, vocês perguntam.
‘Onde a tenda dos ímpios?’
29Vocês nunca fizeram perguntas aos que viajam?
Não deram atenção ao que eles contam?
30Pois eles dizem que o mau é poupado da calamidade
e que do dia da ira recebe livramento.
31Quem o acusa, lançando em rosto a sua conduta?
Quem lhe retribui o mal que fez?
32Pois o levam para o túmulo
e vigiam a sua sepultura.
33Para ele é macio o terreno do vale;
todos o seguem, e uma multidão incontável o precede.21.33 Ou assim como uma multidão incontável o precedeu.
34“Por isso, como podem vocês consolar-me com esses absurdos?
O que sobra das suas respostas é pura falsidade!”
