1Ето, око је моје све видело,
ухо је моје чуло и то разабрало.
2И ја имам знање попут вашег
и нисам од вас гори.
3Па ипак бих Свемоћном да говорим,
са Богом бих да се правдам.
4Али ви смишљате неистине
и сви сте бескорисни лекари!
5Када бисте сасвим заћутали
можда бисте и мудри постали!
6Ја вас молим, саслушајте моје оправдање
и тврдњама мојих уста пажњу поклоните.
7Па зар ћете Бога бранити неправдом,
сведочити ради њега обману?
8Зар ћете га пристрасно заступати?
За Бога ћете случај да водите?
9Добро ли ће бити кад вас он испита?
Зар ћете га преварити ко што неко вара човека?
10А он ће вас свакако прекорити,
све и да потајно будете пристрасни.
11Зар вас неће преплашити величанство његово?
Неће ли вас спопасти језа од њега?
12Ставови су ваши пусте доскочице,
одбране су ваше одбране земљане.
13Не говорите ми више да бих и ја до речи дошао,
па нека ме снађе шта год да ме снађе!
14Зашто бих себе кидао зубима својим
и главу своју у торбу стављао?
15Гле! Макар да ме и убије, надаћу се њему;
још увек бих пред њим путеве своје бранио.
16И избављење то ће ми бити,
јер пред њега безбожник не може да дође.
17Послушајте пажљиво беседу моју,
нек вам моје објашњење уђе у уши.
18Ево, молим вас, изложићу случај свој,
јер знам да сам у праву.
19Ко ће да се парничи са мном?
Јер, ако сад ућутим мене неће бити!
20Једино ми две ствари немој учинити
да се не бих сакривао ја од лица твога:
21Своју руку уклони од мене
и твој ужас нека ме не плаши!
22Позови ме и одговараћу ти,
или да се ја жалим, а ти ми одговарај.
23Које су то моје кривице и греси?
Покажи ми преступ мој и грех мој!
24Зашто лице своје скриваш
и сматраш ме душманином својим?
25Лист одуван зар ћеш да раздиреш,
травку суву зар ћеш да одуваш?
26Горке ствари против мене записујеш,
кривице младости моје ми на терет стављаш.
27Ноге моје у окове стављаш,
надгледаш све стазе моје
и бележиш сваки траг ногу мојих.
28А ја пропадам као трулеж,
као одећа коју мољац једе!
1Ouçam, já tenho visto muitas circunstâncias
como as que vocês descreveram.
2Aquilo que vocês sabem também eu sei;
em nada sou inferior.
3Oh! Como eu desejava falar com o Todo-Poderoso!
Quero falar sobre isto diretamente com Deus.
4Porque vocês estão a interpretar tudo mal;
são como médicos que não sabem o que hão de fazer.
5Oh! Peço-vos que estejam calados!
Isso seria a melhor prova da vossa sabedoria.
6Portanto, agora escutem-me;
ouçam as minhas razões, ouçam os meus argumentos.
7Irão vocês continuar a falar em lugar de Deus,
quando nunca disse nada daquilo que põem na sua boca?
8Precisará Deus da vossa ajuda,
contenderão a favor de Deus?
9Que seria de vocês se se sujeitassem a julgamento?
Tentariam enganá-lo, como se engana um homem?
10Ele terá de vos acusar,
se se deixarem levar por juízos parciais.
11Vocês ficarão perturbados perante ele.
A sua majestade não vos enche de terror?
12Essas tremendas afirmações que fizeram
valem tanto como pedaços de madeira ardida.
As vossas razões são tão frágeis como barro!
13Calem-se então e deixem-me falar:
estou pronto a enfrentar as consequências.
14Sim, tomarei a minha vida nas mãos
e direi aquilo que realmente penso.
15Deus poderá matar-me:
mas tenho esperança nele.
Estou disposto a defender a minha causa perante ele.
16Em todo o caso, tenho isto a meu favor:
eu não sou um ímpio descrente,
para que me rejeite imediatamente da sua presença.
17Ouçam pois, atentamente, aquilo que tenho a dizer;
deem-me atenção.
18Esta é a minha causa:
eu sei que sou reto.
19Quem será capaz de pôr em dúvida isto que afirmo?
Se houver alguém que o faça, prove que estou errado,
que eu paro de me defender e morro.
20Ó Deus, há duas coisas que peço que não me faças;
só então poderei ficar na tua presença.
21Não me aterrorizes com a tua tremenda presença.
22Chama-me e responder-te-ei depressa!
Se for eu a tomar a palavra primeiro, responde-me tu!
23Diz-me o que é que eu fiz de mal, ajuda-me!
Notifica-me da minha transgressão.
24Porque te escondes de mim?
Porque me consideras como teu inimigo?
25Repreenderás uma folha que esvoaça levada pelo vento?
Perseguirás tu a palha seca?
26Escreves coisas amargas contra mim
e vens recordar todas as loucuras da minha mocidade.
27Acorrentaste os meus pés no tronco
e sondas todos os meus desígnios.
Tomas nota de todos os meus passos.
28Sou como uma árvore seca derrubada,
como uma peça de roupa toda roída da traça.
