Божья слава покидает храм
1Я посмотрел, и увидел подобие престола из сапфира10:1 Или: «лазурита». над сводом, что над головами херувимов. 2Господь сказал человеку, одетому в льняную одежду:
– Войди между колесами под херувимами. Возьми полные пригоршни горящих углей, которые между херувимами, и брось на город.
Он вошел, а я смотрел. 3А херувимы стояли в южной части дома, когда тот человек вошел, и облако наполняло внутренний двор. 4Слава Господня поднялась с херувима и перенеслась к порогу дома. Облако наполнило дом, а двор оказался залит сиянием Господней славы. 5Шум от крыльев херувимов был слышен даже на внешнем дворе, словно голос Бога Всемогущего10:5 Евр.: «Эль-Шаддай»., когда Он говорит. 6И когда Господь повелел человеку, одетому в льняную одежду: «Возьми огонь между колесами, между херувимами», тот человек вошел и встал у колеса. 7Тогда один из херувимов протянул руку к огню, который был между херувимами, взял огонь и положил в руки человека, одетого в льняную одежду, который взял его и вышел. 8(Под крыльями херувимов видны были подобия человеческих рук.)
9Я посмотрел и увидел рядом с херувимами четыре колеса, по одному рядом с каждым из херувимов; колеса искрились, как хризолит. 10Что до их вида, то все четыре выглядели одинаково, словно колесо в колесе. 11Двигаясь, они могли направляться в любую из четырех сторон, куда были обращены херувимы; когда херувимы передвигались, колеса не поворачивались10:11 Или: «не меняли направления».. Херувимы шли в ту сторону, куда была обращена голова, не оборачиваясь на ходу. 12Все их тела, спины, руки и крылья были повсюду полны глаз, точно так же, как и их четыре колеса. 13Я слышал, как колеса называли «смерчами»10:13 Евр.: «галгал».. 14У каждого из херувимов было четыре лица: одно лицо херувима, другое лицо человека, третье лицо льва, а четвертое – лицо орла.
15Херувимы поднялись. Это были те самые живые существа, которых я видел у реки Кевара. 16Когда херувимы двигались, двигались и колеса рядом с ними, а когда херувимы расправляли крылья, чтобы подняться с земли, то и колеса не покидали места рядом с ними. 17Когда херувимы останавливались, останавливались и колеса, а когда херувимы поднимались, и они поднимались с ними, потому что дух живых существ был в них.
18Слава Господня ушла с места над порогом дома и встала над херувимами. 19На моих глазах херувимы расправили крылья и поднялись с земли; когда они двигались, колеса двигались вместе с ними. Они остановились у входа в восточные ворота Господнего дома, и слава Бога Израиля была над ними.
20Это были живые существа, которых я видел под Богом Израиля у реки Кевара, и я понял, что это были херувимы. 21У каждого из них было по четыре лица и крыла, а под крыльями у них были подобия человеческих рук. 22Их лица выглядели так же, как и те, что я видел у реки Кевара. Каждый двигался прямо перед собой.
De wervelwielen
1Plotseling verscheen in de lucht een troon van blauw saffier boven de hoofden van de cherubs. 2De Here richtte het woord tot de man in de linnen kleding en zei: ‘Ga tussen de wielen onder de cherubs, neem daar een handvol gloeiende kolen en strooi die uit over de stad.’
En terwijl ik toekeek, deed hij dat. 3De cherubs stonden aan de zuidkant van de tempel toen de man erheen ging. En een wolk vulde de binnenste voorhof. 4Toen steeg de heerlijkheid van de Here op boven de cherubs en begaf zich naar de ingang van de tempel. De tempel werd gevuld met de wolk van zijn heerlijkheid en de hof van de tempel straalde van de heerlijkheid van de Here. 5Het geluid van de vleugels van de cherubs leek op de stem van de Almachtige God als Hij spreekt en kon in de buitenste hof duidelijk worden gehoord. 6Toen de Here de man in linnen kleding opdroeg zich tussen de cherubs te begeven en enkele gloeiende kolen tussen de wielen weg te pakken, ging de man erheen en bleef naast een van de wielen staan. 7-8 Een van de cherubs stak zijn hand uit (iedere cherub had onder zijn vleugels iets dat leek op menselijke handen), pakte enkele kolen uit het vuur tussen hen in en legde ze in de handen van de man in de linnen kleding. Hij pakte ze aan en ging weg. 9-13Elk van de vier cherubs had een wiel naast zich. Een wervelwiel, zoals ik hoorde dat het werd genoemd. Het was een wiel, met daarin kruiselings een ander wiel. Deze wielen zagen er uit als glanzend turkoois. Alle vier hadden ze dezelfde vorm en in elk wiel bevond zich een ander wiel. Wanneer zij bewogen, gingen ze in de richting waarin de cherubs keken en daarbij draaiden ze niet rond. Ook de cherubs gingen alleen in de richting waarin hun gezicht keek en weken daarvan niet af. Bovendien zag ik dat hun lichaam—dat wil zeggen hun rug, handen en vleugels—helemaal bezet was met ogen, net als de velgen van de wielen. 14Ieder van de vier cherubs had vier gezichten, het eerste was dat van een cherub, het tweede dat van een mens, het derde dat van een leeuw en het vierde dat van een arend. 15-16 Dit waren dezelfde wezens die ik bij de rivier de Kebar had gezien. Wanneer zij de lucht ingingen, gingen de wielen met hen mee en bleven tijdens hun vlucht naast hen. 17Als de cherubs stilstonden, stonden de wielen ook stil, want een en dezelfde geest leidde de cherubs en de wielen.
18Toen begaf de heerlijkheid van de Here zich van de deur van de tempel naar een plaats boven de cherubs. 19En terwijl ik toekeek, vlogen de cherubs met hun wielen naast zich naar de oostelijke poort van de tempel. De heerlijkheid van de God van Israël bleef boven hen. 20Dit waren dezelfde levende wezens die ik onder de God van Israël had gezien bij de rivier de Kebar. Ik wist dat het de cherubs waren. 21Elk had vier gezichten en vier vleugels, met onder hun vleugels iets dat leek op menselijke handen. 22Hun gezichten leken ook op de gezichten die ik had gezien bij de rivier de Kebar. En ook zij bewogen zich recht vooruit, net zoals die anderen.
