Primer discurso de Job
1Después de esto, Job rompió el silencio para maldecir el día en que había nacido. 2Dijo así:
3«Que perezca el día en que yo nací
y la noche en que se anunció: “¡Un niño ha sido concebido!”.
4Que ese día se vuelva oscuridad;
que Dios en lo alto no lo tome en cuenta;
que no brille en él ninguna luz.
5Que las tinieblas y la densa oscuridad vuelvan a reclamarlo;
Que una nube lo cubra con su sombra;
que la oscuridad domine su esplendor.
6Que densas tinieblas caigan sobre esa noche;
que no sea contada entre los días del año,
ni registrada en ninguno de los meses.
7Que esa noche permanezca estéril;
que no haya en ella gritos de alegría.
8Que maldigan ese día los que profieren maldiciones,
los expertos en provocar a Leviatán.
9Que se oscurezcan sus estrellas matutinas;
que en vano esperen la luz del día
y que no vean los primeros rayos de la aurora.
10Pues no cerró el vientre de mi madre
ni evitó que mis ojos vieran tanta miseria.
11»¿Por qué no perecí al momento de nacer?
¿Por qué no morí cuando salí del vientre?
12¿Por qué hubo rodillas que me recibieran
y pechos que me amamantaran?
13Ahora estaría yo descansando en paz;
estaría durmiendo tranquilo
14entre reyes y consejeros de este mundo,
que se construyeron monumentos que ahora yacen en ruinas;
15entre príncipes que poseyeron mucho oro
y que llenaron de plata sus mansiones.
16¿Por qué no me desecharon como a un abortivo,
como a esos niños que jamás vieron la luz?
17¡Allí cesa el afán de los malvados!
¡Allí descansan los que no tienen fuerzas!
18También los cautivos disfrutan del reposo,
pues ya no escuchan los gritos del capataz.
19Allí el pequeño se codea con el grande
y el esclavo se libera de su amo.
20»¿Por qué permite Dios que los sufridos vean la luz?
¿Por qué se les da vida a los amargados?
21Anhelan estos una muerte que no llega,
aunque la buscan más que a tesoro escondido;
22¡se llenarían de gran regocijo,
se alegrarían si llegaran al sepulcro!
23¿Por qué arrincona Dios
al hombre que desconoce su destino?
24Antes que el pan, me llegan los suspiros;
mis quejidos se derraman como el agua.
25Lo que más temía me sobrevino;
lo que más me asustaba me sucedió.
26No encuentro paz ni sosiego;
no hallo reposo, sino solo agitación».
ئەیوب قسە دەکات
1دوای ئەمە ئەیوب دەمی کردەوە و نەفرەتی لەو ڕۆژە کرد کە تێیدا لەدایک بووە. 2ئەیوب دەستی بە قسە کرد و گوتی:
3«با لەناوبچێت ئەو ڕۆژەی تێیدا لەدایک بووم،
ئەو شەوەش کە گوترا: ”کوڕێک لەدایک بوو!“
4با ئەو ڕۆژە تاریک بێت،
نە خودا لە سەرەوە بایەخی پێ بدات و
نە ڕۆژی بەسەردا هەڵبێت.
5با تاریکی و سێبەری مەرگ لەسەری بێت،
با هەور دایبگرێت،
با ڕۆژ تاریک دابێت و بیتۆقێنێت.
6ئەو شەوە، با شەوەزەنگ بیگرێت،
لەناو ڕۆژانی ساڵ دڵخۆش نەبێت
نەیەتە ناو ژمارەی مانگەکان.
7با ئەو شەوە نەزۆک بێت،
هاواری خۆشی تێدا نەبێت.
8بەر نەفرەتی ئەوانە بکەوێت کە نەفرەت لە ڕۆژگار دەکەن،
ئەوانەی ئامادەن لیڤیاتان بەئاگا بهێنن.
9با ئەستێرەکانی بەرەبەیان تاریک دابێن،
چاوەڕوانی ڕووناکی بێت و نەیەت،
با گزنگی بەیان نەبینێت،
10چونکە دەرگاکانی سکی لەسەر من دانەخست و
چەرمەسەری لە چاوەکانم نەشاردەوە.
11«بۆ لە بار دایکم نەچووم،
کە لەدایک بووم، بۆ ڕۆحم بەدەستەوە نەدا؟
12بۆچی ئەژنۆکان هەڵیانگرتم،
بۆ مەمک هەبوو تاکو شیر بدرێم؟
13چونکە ئێستا ڕاکشابووم و بێدەنگ ببووم،
ئەو کاتە بە ئاسوودەیی دەخەوتم،
14لەگەڵ پاشایان و ڕاوێژکارانی زەوی،
ئەوانەی ئەو کۆشکانەیان بۆ خۆیان بنیاد نا کە ئێستا بوونەتە کەلاوە،
15یان لەگەڵ میران کە زێڕیان هەیە،
ئەوانەی ماڵەکانیان لە زیو پڕکردووە،
16یان وەک لەبارچووێکی لەخاکنراو، ئینجا نەدەبووم،
وەک کۆرپەیەک ڕووناکی نەبینیوە.
17لەوێ خراپەکاران لە ئاژاوەنانەوە دەوەستن
لەوێ ماندووان پشوو دەدەن،
18دیلەکان تێکڕا ئاسوودە دەبن،
گوێیان لە دەنگی سەرکار نابێت،
19لەوێ بچووک وەک گەورە وایە،
کۆیلەش ئازادە لە دەستی گەورەکەی.
20«بۆ ڕووناکی دەدرێتە ڕەنجدەران و
ژیانیش بۆ ئەوەی تاڵاوی تێدایە،
21ئەوانەی چاوەڕوانی مردن دەکەن و نییە،
لە گەنجینە زیاتر بەدوایدا دەگەڕێن،
22هەتا ئەوپەڕی شادمانی دڵخۆشن،
دڵشادن کە گۆڕێک دەبیننەوە؟
23بۆ ژیان دەدرێتە پیاوێک
کە ڕێگای شاردراوەتەوە،
خوداش بە چواردەوریدا پەرژینی لێ داوە؟
24لەبەر ئەوەی ئاخ هەڵکێشانم بووەتە نانی ڕۆژانەم،
هەنسکیشم وەک ئاو دەڕژێت.
25ئەوەی دەمتۆقێنێت هاتە سەر ڕێگام،
ئەوەی لێی دەترسام بەسەرم هات.
26ئاسوودە نەبووم و بێدەنگ نەبووم،
پشووم نەدا و ئاژاوە هات.»
