Habakkuk’s prayer
1A prayer of Habakkuk the prophet. On shigionoth.3:1 Probably a literary or musical term
2Lord, I have heard of your fame;
I stand in awe of your deeds, Lord.
Repeat them in our day,
in our time make them known;
in wrath remember mercy.
3God came from Teman,
the Holy One from Mount Paran.3:3 The Hebrew has Selah (a word of uncertain meaning) here and at the middle of verse 9 and at the end of verse 13.
His glory covered the heavens
and his praise filled the earth.
4His splendour was like the sunrise;
rays flashed from his hand,
where his power was hidden.
5Plague went before him;
pestilence followed his steps.
6He stood, and shook the earth;
he looked, and made the nations tremble.
The ancient mountains crumbled
and the age-old hills collapsed –
but he marches on for ever.
7I saw the tents of Cushan in distress,
the dwellings of Midian in anguish.
8Were you angry with the rivers, Lord?
Was your wrath against the streams?
Did you rage against the sea
when you rode your horses
and your chariots to victory?
9You uncovered your bow,
you called for many arrows.
You split the earth with rivers;
10the mountains saw you and writhed.
Torrents of water swept by;
the deep roared
and lifted its waves on high.
11Sun and moon stood still in the heavens
at the glint of your flying arrows,
at the lightning of your flashing spear.
12In wrath you strode through the earth
and in anger you threshed the nations.
13You came out to deliver your people,
to save your anointed one.
You crushed the leader of the land of wickedness,
you stripped him from head to foot.
14With his own spear you pierced his head
when his warriors stormed out to scatter us,
gloating as though about to devour
the wretched who were in hiding.
15You trampled the sea with your horses,
churning the great waters.
16I heard and my heart pounded,
my lips quivered at the sound;
decay crept into my bones,
and my legs trembled.
Yet I will wait patiently for the day of calamity
to come on the nation invading us.
17Though the fig-tree does not bud
and there are no grapes on the vines,
though the olive crop fails
and the fields produce no food,
though there are no sheep in the sheepfold
and no cattle in the stalls,
18yet I will rejoice in the Lord,
I will be joyful in God my Saviour.
19The Sovereign Lord is my strength;
he makes my feet like the feet of a deer,
he enables me to tread on the heights.
Ang Pag-ampo ni Habakuk
1Pag-ampo ni Habakuk ang Propeta.3:1 Sa Hebreo may sumpay pa nga “sumala sa shigionoth.” Posible nga nagasugilon kini kon unsaon pag-awit ang mao nga pag-ampo o unsa nga instrumento ang tukaron kon awiton kini.
2“Ginoo nadungog nako ang imong kabantugan. Mobarog ako sa pagyukbo sa imong nahimo, Ginoo. Ibalik kini sa among panahon, sa among takna ipaila kini; sa kapungot hinumdumi ang kaluoy.”
3“Ang Dios miabot gikan sa Teman, Ang Labing Balaan gikan sa bukid sa Paran. Ang iyang himaya mitakob sa kalangitanug ang mga pagdayig mipuno sa kalibotan.” 4Ang iyang kabantugan sama sa pagsaka sa adlaw bidlisiw mikidlat sa iyang mga kamot; diin ang iyang gahum gitagoan. 5Ang katalagman niadto sa iyang atubangan; mga peste misunod sa iyang mga lakang. 6Siya mibarug, ug nauyog ang kalibotan; siya mitan-aw, ug mipakurog sa kanasuran sa kalibutan. Ang karaang kabukiran nagupok, ug ang tigulang na kaayo nga mga bungtod nangatumpag-apan siya nagapadayon sa kahangturan. 7Nakita ko ang mga tolda sa Kushan sa kalisod. Ang puloy-anan sa Median naghig-waos.
8-9“Nasuko ka ba sa kasapaan, Ginoo? Ang imo bang kapungot sa agos sa tubig? Napungot ka ba sa kadagatan sa dihang misakay ka sa imong mga kabayo ug ang imong mga karwahi sa kadaogan.” Imong gipadayag ang imong pana, gitawag mo ang gapasan sa pana, gipikas mo ang kalibotan pinaagi sa sapa. 10Ang bukid nakakita kanimo ug daw lawas nga nalubag. Ang sulog sa tubig mibanlas kanimo; ang kinahiladman midaguok ug miisa sa iyang balud paitaas. 11“Ang adlaw ug ang buwan nagpakahilum didto sa kalangitan sa pagkidlap sa imong nagalupad mong mga pana, sa pagkidlat sa nagasidlak mong mga bangkaw.” 3:11 Ang buot ipasabot, natabonan ug panganod ang adlaw ug ang bulan, busa ang ilang kahayag wala makadaog sa kahayag sa kilat.
12“Sa imong kapungot milatas ikaw sa kalibotan ug sa imong kasuko gilain nimo ang kanasuran. 13Mitungha ikaw aron ipalingkawas nimo ang imong katawhan, aron luwason mo ang imong dinihogan. Gidugmok nimo ang pangulo sa yuta sa kadautan, gihuboan mo siya gikan sa ulo ngadto sa tiil. 14Uban sa kaugalingong niyang bangkaw gitusok mo ang iyang ulo. Sa dihang ang iyang mangugubat misulong aron pagsalibwag kanamo. Nagpanglaway ingon sa mulamoy sa makaluluoy nga anaa sa ilang gitagoan. 15Uban sa kaugalingong niyang bangkaw gitusok mo ang iyang ulo. Sa dihang ang iyang mangugubat misulong aron pagsalibwag kanamo. Nagpanglaway ingon sa mulamoy sa makaluluoy nga anaa sa ilang gitagoan.”
Ang Reaksyon ni Habakuk sa Gipadayag sa Ginoo Kaniya
16Nakadungog ako ug ang kasing-kasing ko daw gidukdok, ang akong mga ngabil mikurog sa tingog niini. Kadaut miabot sa akong mga bukog, ug ang akong mga tuhod miuyog, Apan ako magpaabut sa adlaw sa katalagman sa nasud nga misakop kanamo. 17Bisan kong ang kahoyng igera dili na mamuak, ug wala nay ubas sa kaparasan, bisan kon ang abut sa olibo mapakyas ug ang kayutaan dili na mohatag sa iyang pagkaon, bisan kon wala nay karnero diha sa toril, ug wala nay baka sa iyang butanganan, 18Apan ako magakalipay diha sa Ginoo, magmalipayon ako diha sa Dios nga akong Manluluwas. 19Ang Makagagahun nga Dios mao ang akong kusog; gihimo niya ang akong mga tiil sama sa tiil sa lagsaw, gisangkapan niya ako aron makayatak sa mga habog.
