Psalm 22In Hebrew texts 22:1-31 is numbered 22:2-32.
For the director of music. To the tune of “The Doe of the Morning.” A psalm of David.
1My God, my God, why have you forsaken me?
Why are you so far from saving me,
so far from my cries of anguish?
2My God, I cry out by day, but you do not answer,
by night, but I find no rest.22:2 Or night, and am not silent
3Yet you are enthroned as the Holy One;
you are the one Israel praises.22:3 Or Yet you are holy, / enthroned on the praises of Israel
4In you our ancestors put their trust;
they trusted and you delivered them.
5To you they cried out and were saved;
in you they trusted and were not put to shame.
6But I am a worm and not a man,
scorned by everyone, despised by the people.
7All who see me mock me;
they hurl insults, shaking their heads.
8“He trusts in the Lord,” they say,
“let the Lord rescue him.
Let him deliver him,
since he delights in him.”
9Yet you brought me out of the womb;
you made me trust in you, even at my mother’s breast.
10From birth I was cast on you;
from my mother’s womb you have been my God.
11Do not be far from me,
for trouble is near
and there is no one to help.
12Many bulls surround me;
strong bulls of Bashan encircle me.
13Roaring lions that tear their prey
open their mouths wide against me.
14I am poured out like water,
and all my bones are out of joint.
My heart has turned to wax;
it has melted within me.
15My mouth22:15 Probable reading of the original Hebrew text; Masoretic Text strength is dried up like a potsherd,
and my tongue sticks to the roof of my mouth;
you lay me in the dust of death.
16Dogs surround me,
a pack of villains encircles me;
they pierce22:16 Dead Sea Scrolls and some manuscripts of the Masoretic Text, Septuagint and Syriac; most manuscripts of the Masoretic Text me, / like a lion my hands and my feet.
17All my bones are on display;
people stare and gloat over me.
18They divide my clothes among them
and cast lots for my garment.
19But you, Lord, do not be far from me.
You are my strength; come quickly to help me.
20Deliver me from the sword,
my precious life from the power of the dogs.
21Rescue me from the mouth of the lions;
save me from the horns of the wild oxen.
22I will declare your name to my people;
in the assembly I will praise you.
23You who fear the Lord, praise him!
All you descendants of Jacob, honor him!
Revere him, all you descendants of Israel!
24For he has not despised or scorned
the suffering of the afflicted one;
he has not hidden his face from him
but has listened to his cry for help.
25From you comes the theme of my praise in the great assembly;
before those who fear you22:25 Hebrew him I will fulfill my vows.
26The poor will eat and be satisfied;
those who seek the Lord will praise him—
may your hearts live forever!
27All the ends of the earth
will remember and turn to the Lord,
and all the families of the nations
will bow down before him,
28for dominion belongs to the Lord
and he rules over the nations.
29All the rich of the earth will feast and worship;
all who go down to the dust will kneel before him—
those who cannot keep themselves alive.
30Posterity will serve him;
future generations will be told about the Lord.
31They will proclaim his righteousness,
declaring to a people yet unborn:
He has done it!
Salmo 2222 Salmo 22 Ang unang mga salita sa Hebreo: Ang awit na isinulat ni David. Para sa direktor ng mga mang-aawit: Awitin ito sa tono ng awiting “Ang Usa sa Umaga.”
Panawagan sa Dios para Tulungan
1Dios ko! Dios ko! Bakit nʼyo ako pinabayaan?
Bakit kay layo nʼyo sa akin?
Dumadaing ako sa hirap, ngunit hindi nʼyo pa rin ako tinutulungan.
2Dios ko, araw-gabiʼy tumatawag ako sa inyo,
ngunit hindi nʼyo ako sinasagot,
kaya wala akong kapahingahan.
3Ngunit banal ka, at nakaluklok ka sa iyong trono,
at pinupuri ng mga Israelita.
4Ang aming mga ninuno ay sa inyo nagtiwala,
at silaʼy inyong iniligtas.
5Tinulungan nʼyo sila nang sila ay tumawag sa inyo.
Sila ay nagtiwala at hindi nabigo.
6Akoʼy hinahamak at hinihiya ng mga tao.
Sinasabi nila na para akong higad at hindi tao.
7Bawat makakita sa akin ay nangungutya, nang-aasar,
at iiling-iling na nagsasabi,
8“Hindi baʼt nagtitiwala ka sa Panginoon,
bakit hindi ka niya iniligtas?
Hindi baʼt nalulugod siya sa iyo, bakit hindi ka niya tinulungan?”
9Ngunit kayo ang naglabas sa akin sa sinapupunan ng aking ina,
at mula noong dumedede pa ako, iningatan nʼyo na ako.
10Mula kapanganakan ko, nakadepende na ako sa inyo,
at mula noon, kayo lang ang aking Dios.
11Kaya huwag nʼyo akong pababayaan,
dahil malapit nang dumating ang kaguluhan,
at wala na akong ibang maaasahan.
12Napapaligiran ako ng maraming kaaway,
na para bang mababangis na mga toro mula sa Bashan.
13Para rin silang mga leong umaatungal
at nakanganga na handa akong lapain.
14Nawalan ako ng lakas na parang tubig na ibinubuhos,
at ang aking mga buto ay parang nalinsad22:14 nalinsad: Ang ibig sabihin ay “dislocated” o nagsala ang buto. lahat.
At nawalan ako ng lakas ng loob, para akong nauupos na kandila.
15Ang aking kalakasan ay natuyo na parang tigang na lupa,
at ang aking dila ay dumidikit sa aking ngala-ngala.
O Panginoon, pinabayaan nʼyo ako sa lupa na parang isang patay.
16Pinaligiran ako ng mga taong masama na parang mga aso.
At binutasan nila ang aking mga kamay at mga paa.
17Naglalabasan na ang lahat ng aking mga buto,
ngunit akoʼy kanilang tinitingnan lamang.
18Ang aking mga damit ay kanilang pinaghati-hatian sa pamamagitan ng palabunutan.
19Ngunit kayo, Panginoon, huwag nʼyo akong lalayuan.
Kayo ang aking kalakasan;
magmadali kayo at akoʼy tulungan.
20Iligtas nʼyo ang buhay ko sa espada ng aking mga kaaway na tulad ng mga pangil ng aso,
21o mga kuko ng leon, o sungay ng toro. Sagutin nʼyo po ang aking dalangin.
22Ikukuwento ko sa aking mga kababayan ang lahat ng tungkol sa inyo.
At sa gitna ng kanilang pagtitipon, kayo ay aking papupurihan.
23Kayong may takot sa Panginoon,
purihin ninyo siya!
Kayong mga lahi ni Jacob na siyang bayan ng Israel,
parangalan ninyo siya
at matakot kayo sa kanya!
24Hindi niya binabalewala ang mga mahihirap.
Hindi niya sila tinatalikuran,
sa halip ay pinakikinggan pa niya ang kanilang mga pagtawag.
25Panginoon, bigyan nʼyo ako ng kasiglahan na magpuri sa inyo sa gitna ng buong sambayanan.
Sa gitna ng mga taong may takot sa inyo,
tutuparin ko ang aking mga pangako sa inyo.
26Kakain ang mga dukha hanggang sa mabusog.
Pupurihin kayo ng mga lumalapit sa inyo.
Sanaʼy sumakanila ang mabuti at mahabang buhay magpakailanman.
27Panginoon, maaalala kayo ng tao sa buong mundo,
at sila ay manunumbalik at sasamba sa inyo,
28sapagkat kayo ang naghahari,
at namumuno sa lahat ng bansa.
29Kaya magdiriwang at sasamba sa inyo ang lahat ng mayayaman sa buong mundo.
Luluhod sa inyo ang lahat ng mga mortal, ang mga babalik sa alikabok.
30Ang susunod na salinlahi ay maglilingkod sa inyo.
At tuturuan nila ang kanilang mga anak ng tungkol sa inyo, Panginoon.
31Balang araw, silang hindi pa ipinapanganak ay malalaman ang mga ginawa nʼyo,
at maging ang pagliligtas nʼyo sa inyong mga mamamayan.
