Psalm 22In Hebrew texts 22:1-31 is numbered 22:2-32.
For the director of music. To the tune of “The Doe of the Morning.” A psalm of David.
1My God, my God, why have you forsaken me?
Why are you so far from saving me,
so far from my cries of anguish?
2My God, I cry out by day, but you do not answer,
by night, but I find no rest.22:2 Or night, and am not silent
3Yet you are enthroned as the Holy One;
you are the one Israel praises.22:3 Or Yet you are holy, / enthroned on the praises of Israel
4In you our ancestors put their trust;
they trusted and you delivered them.
5To you they cried out and were saved;
in you they trusted and were not put to shame.
6But I am a worm and not a man,
scorned by everyone, despised by the people.
7All who see me mock me;
they hurl insults, shaking their heads.
8“He trusts in the Lord,” they say,
“let the Lord rescue him.
Let him deliver him,
since he delights in him.”
9Yet you brought me out of the womb;
you made me trust in you, even at my mother’s breast.
10From birth I was cast on you;
from my mother’s womb you have been my God.
11Do not be far from me,
for trouble is near
and there is no one to help.
12Many bulls surround me;
strong bulls of Bashan encircle me.
13Roaring lions that tear their prey
open their mouths wide against me.
14I am poured out like water,
and all my bones are out of joint.
My heart has turned to wax;
it has melted within me.
15My mouth22:15 Probable reading of the original Hebrew text; Masoretic Text strength is dried up like a potsherd,
and my tongue sticks to the roof of my mouth;
you lay me in the dust of death.
16Dogs surround me,
a pack of villains encircles me;
they pierce22:16 Dead Sea Scrolls and some manuscripts of the Masoretic Text, Septuagint and Syriac; most manuscripts of the Masoretic Text me, / like a lion my hands and my feet.
17All my bones are on display;
people stare and gloat over me.
18They divide my clothes among them
and cast lots for my garment.
19But you, Lord, do not be far from me.
You are my strength; come quickly to help me.
20Deliver me from the sword,
my precious life from the power of the dogs.
21Rescue me from the mouth of the lions;
save me from the horns of the wild oxen.
22I will declare your name to my people;
in the assembly I will praise you.
23You who fear the Lord, praise him!
All you descendants of Jacob, honor him!
Revere him, all you descendants of Israel!
24For he has not despised or scorned
the suffering of the afflicted one;
he has not hidden his face from him
but has listened to his cry for help.
25From you comes the theme of my praise in the great assembly;
before those who fear you22:25 Hebrew him I will fulfill my vows.
26The poor will eat and be satisfied;
those who seek the Lord will praise him—
may your hearts live forever!
27All the ends of the earth
will remember and turn to the Lord,
and all the families of the nations
will bow down before him,
28for dominion belongs to the Lord
and he rules over the nations.
29All the rich of the earth will feast and worship;
all who go down to the dust will kneel before him—
those who cannot keep themselves alive.
30Posterity will serve him;
future generations will be told about the Lord.
31They will proclaim his righteousness,
declaring to a people yet unborn:
He has done it!
Salmo 2222:0 Salmo 22 Ang ulohan sa Hebreo: Ang awit alang sa maestro sa mga mag-aawit. Awita kini sa tono sa awit nga “Usa ka Buntag.” Awit kini ni David.
Tabangan sa Dios ang mga Nagaantos
1Dios ko, Dios ko, nganong gipasagdan mo ako?
Nganong layo ka man kanako?
Nagaagulo na ako sa pag-antos, apan wala mo pa gihapon ako tabangi.
2Dios ko, adlaw ug gabii nagapanawag ako kanimo,
apan wala mo ako tubaga,
busa wala akoy pahulay.
3Apan balaan ka, ug nagalingkod ka sa imong trono nga ginadayeg sa mga Israelinhon.
4Misalig kanimo ang among mga katigulangan ug giluwas mo sila.
5Misangpit sila kanimo ug gitabangan mo sila.
Misalig sila kanimo ug wala mo sila pakyasa.
6Gibiaybiay ako ug gitamay sa mga tawo.
Miingon sila nga sama ako sa usa ka ulod22:6 sama ako sa usa ka ulod: Tingali ang buot ipasabot, alaot o, walay pulos. ug dili tawo.
7Ang makakita kanako mangyam-id ug magbugalbugal kanako,
ug magpanglingo sila nga moingon,
8“Nagasalig ka man kaha sa Ginoo, nganong wala ka man niya luwasa?
Kon tinuod nga nalipay siya kanimo, nganong wala ka man niya tabangi?”
9Apan ikaw ang nagpagawas kanako gikan sa tagoangkan sa akong inahan,
ug gikan sa masuso pa ako gipanalipdan mo na ako.
10Sukad sa akong pagkahimugso, gitugyan na ako kanimo ug ikaw lang ang akong Dios.
11Busa ayaw pagpalayo kanako,
kay hapit na moabot ang kalisod
ug walay laing motabang kanako.
12Gilibotan ako sa daghang mga kaaway;
sama sila sa kusgang mga torong baka sa Basan.
13Sama usab sila sa liyon nga nagngulob ug nagnganga,
ug andam na sa pagkunis-kunis kanako.
14Nawad-an na akog kusog; sama kini sa tubig nga ginayabo,
ug ang tanan kong mga bukog morag nangalisa.
Nawad-an na akog kaisog; sama ako sa kandila nga naupos.
15Nawad-an na akog kusog; sama ako sa mibagtik nga yuta.
Ug ang akong dila miungot sa akong alingagngag.
Ginoo, gipasagdan mo ako nga hapit nang mamatay.
16Gilibotan ako sa daotang mga tawo nga daw sa mga iro nga mialirong kanako.
Gihambat nila ang akong mga kamot ug mga tiil.22:16 gihambat: Mao kini sa Septuagint, sa Syriac, ug sa ubang mga kopya sa Hebreo. Sa uban pa gayod nga karaang mga teksto, Gihigtan nila ang akong mga kamot ug mga tiil. Sa kadaghanan nga mga kopya sa Hebreo, Sama sa leon ang akong mga kamot ug mga tiil.
17Nanggawas na ang akong mga bukog,
ug gitutokan lang nila ako.
18Gibahin-bahin nila ang akong mga bisti pinaagi sa pagripa.
19Apan ikaw, Ginoo, ayaw pagpahilayo kanako.
Ikaw nga akong kusog, pagdali ug tabangi ako.
20Luwasa ako gikan sa espada sa akong mga kaaway;
luwasa ang akong kinabuhi gikan nianang mga iro.
21Luwasa ako gikan nianang mga liyon.
Tubaga22:21 Tubaga: o, Gitubag mo. ang akong pag-ampo;
luwasa ako gikan sa sungay nianang mga torong baka.
22Imantala ko sa akong mga katagilungsod ang imong gipanghimo.
Dayegon ko ikaw diha sa ilang mga panagtigom.
23Kamong nagatahod sa Ginoo, dayega ninyo siya!
Kamong mga katawhan sa Israel, nga mga kaliwat ni Jacob, pasidunggi ug tahora ninyo ang Ginoo!
24Kay wala niya gipakawalay-bili ang mga pag-antos sa mga kabos.
Wala niya sila talikdi;
gidungog niya ang ilang pagpangayo ug tabang.
25Hatagi ako, Ginoo, sa kadasig sa pagdayeg kanimo diha sa panagtigom sa imong katawhan.
Atubangan sa mga nagatahod kanimo tumanon ko ang akong gisaad nga mga halad kanimo.
26Dapiton ko ang mga kabos sa pagkaon ug mangabusog sila.
Ang mga nagadangop kanimo magadayeg kanimo.
Hinaut pa nga magmauswagon ang ilang mga kinabuhi.
27Ang tibuok kalibotan22:27 tibuok kalibotan: sa literal, kinatumyan sa kalibotan. mahinumdom ug mobalik kanimo, Ginoo,
ug simbahon ka nila.
28Kay ikaw ang hari,
ug ikaw ang nagadumala sa mga nasod.
29Mosimba gayod kanimo22:29 Mosimba gayod kanimo: sa Hebreo, Mikaon sila ug misimba. ang tanang mga adunahan sa kalibotan.
Apil ang tanang mga tawo nga hapit nang mamatay moyukbo kanimo.
Ug bisan kadtong nangamatay na,
30ang ilang mga kaliwat moalagad kanimo.
Tudloan mahitungod kanimo, Ginoo, ang umaabot nga mga henerasyon.
31Silang wala pa mangatawo suginlan unya nga giluwas mo ang imong katawhan.
Ug ikaw gayod mismo ang mihimo niini.
