Nehemiah Helps the Poor
1Now the men and their wives raised a great outcry against their fellow Jews. 2Some were saying, “We and our sons and daughters are numerous; in order for us to eat and stay alive, we must get grain.”
3Others were saying, “We are mortgaging our fields, our vineyards and our homes to get grain during the famine.”
4Still others were saying, “We have had to borrow money to pay the king’s tax on our fields and vineyards. 5Although we are of the same flesh and blood as our fellow Jews and though our children are as good as theirs, yet we have to subject our sons and daughters to slavery. Some of our daughters have already been enslaved, but we are powerless, because our fields and our vineyards belong to others.”
6When I heard their outcry and these charges, I was very angry. 7I pondered them in my mind and then accused the nobles and officials. I told them, “You are charging your own people interest!” So I called together a large meeting to deal with them 8and said: “As far as possible, we have bought back our fellow Jews who were sold to the Gentiles. Now you are selling your own people, only for them to be sold back to us!” They kept quiet, because they could find nothing to say.
9So I continued, “What you are doing is not right. Shouldn’t you walk in the fear of our God to avoid the reproach of our Gentile enemies? 10I and my brothers and my men are also lending the people money and grain. But let us stop charging interest! 11Give back to them immediately their fields, vineyards, olive groves and houses, and also the interest you are charging them—one percent of the money, grain, new wine and olive oil.”
12“We will give it back,” they said. “And we will not demand anything more from them. We will do as you say.”
Then I summoned the priests and made the nobles and officials take an oath to do what they had promised. 13I also shook out the folds of my robe and said, “In this way may God shake out of their house and possessions anyone who does not keep this promise. So may such a person be shaken out and emptied!”
At this the whole assembly said, “Amen,” and praised the Lord. And the people did as they had promised.
14Moreover, from the twentieth year of King Artaxerxes, when I was appointed to be their governor in the land of Judah, until his thirty-second year—twelve years—neither I nor my brothers ate the food allotted to the governor. 15But the earlier governors—those preceding me—placed a heavy burden on the people and took forty shekels5:15 That is, about 1 pound or about 460 grams of silver from them in addition to food and wine. Their assistants also lorded it over the people. But out of reverence for God I did not act like that. 16Instead, I devoted myself to the work on this wall. All my men were assembled there for the work; we5:16 Most Hebrew manuscripts; some Hebrew manuscripts, Septuagint, Vulgate and Syriac I did not acquire any land.
17Furthermore, a hundred and fifty Jews and officials ate at my table, as well as those who came to us from the surrounding nations. 18Each day one ox, six choice sheep and some poultry were prepared for me, and every ten days an abundant supply of wine of all kinds. In spite of all this, I never demanded the food allotted to the governor, because the demands were heavy on these people.
19Remember me with favor, my God, for all I have done for these people.
Ginbuligan ni Nehemias ang mga Imol
1Karon nagreklamo ang iban nga mga lalaki kag ang ila mga asawa sa kapareho nila nga mga Judio. 2Nagsiling sila, “Dako ang amon pamilya kag nagakinahanglan kami sang pagkaon agod mabuhi.” 3May iban man sa ila nga nagsiling, “Ginprenda na lang namon ang amon mga uma, mga talamnan sang ubas, kag ang amon mga balay agod may makaon kami sa tion sang tiggulutom.” 4May iban pa gid sa ila nga nagsiling, “Nakapanghulam kami sang kuwarta para ibayad sa hari sa buhis sang amon mga uma kag mga talamnan sang ubas. 5Bisan kami kag ang amon mga anak kapareho nila nga mga Judio, kinahanglan nga ipaulipon namon sa ila ang amon mga anak agod may kuwarta kami. Sa matuod lang, ang iban namon nga mga anak nga babayi ginbaligya na namon nga ulipon. Pero wala kami sing may mahimo tungod kay ang amon mga uma kag mga talamnan sang ubas ginapanag-iyahan na sang iban.”
6Sang mabatian ko ang ila mga reklamo naakig gid ako. 7Ginhunahuna ko sing maayo ang situasyon, kag dayon gin-akusar ko ang mga pangulo kag mga opisyal. Siling ko, “Ginapigos ninyo ang inyo mga kasimanwa! Kay kon maghulam sila sa inyo sang kuwarta ginapasakaan ninyo.” Dayon ginpatipon ko ang mga tawo para sa isa ka miting. 8Siling ko, “Ginatinguhaan gid naton sa aton masarangan nga matubos ang aton kapareho nga mga Judio nga nagbaligya sang ila kaugalingon bilang ulipon sa mga indi Judio. Pero karon, tungod sa inyo ginahimo, nagakapilitan naman sila nga magbaligya sang ila kaugalingon. Permi na lang bala naton sila nga tubuson?” Naghipos lang sila kay wala sila sing may irason.
9Nagpadayon ako sa paghambal, “Indi maayo ang inyo ginahimo. Dapat kuntani magkabuhi kamo nga may kahadlok sa Dios agod indi kita pagyagutaon sang iban nga mga nasyon nga aton kaaway. 10Ako mismo kag ang akon mga paryente kag mga tinawo nagpahulam sang kuwarta kag pagkaon5:10 pagkaon: sa literal, uyas. Amo man sa bersikulo 11. sa aton mga kasimanwa. Pero indi na naton sila pagpabayaron sa ila mga utang!5:10 indi na naton sila pagpabayaron sa ila mga utang: ukon, indi na naton pagpasakaan ang ila utang. 11Karon mismo ibalik ninyo ang mga uma, mga talamnan sang ubas, mga talamnan sang olibo, kag ang mga balay sang may utang sa inyo. Ibalik man ninyo ang saka sa ginpahulam ninyo nga kuwarta, uyas, duga sang ubas, kag lana.” 12Nagsabat sila, “Ibalik namon ato tanan sa ila. Indi na namon sila pagsukton. Tumanon namon ang ginasiling mo.”
Dayon ginpatawag ko ang mga pari kag ginpasumpa sa ila atubangan ang mga pangulo kag mga opisyal nga tumanon nila ang ila ginpromisa. 13Ginwaswas ko dayon ang wagkos5:13 wagkos: Ang mga bayo sang una wala sing bulsa, gani ang ginahimo nila nga bulsa amo ang wagkos sa ila hawak. Ang pagwaswas sini nagasimbolo sang pagkadula sang tanan. sa akon hawak kag nagsiling, “Kabay pa nga pareho sini ang himuon sang Dios sa inyo balay kag pagkabutang kon indi ninyo pagtumanon ang inyo ginpromisa. Kabay pa nga dulaon niya ini tanan sa inyo.”
Ang tanan nga tawo didto nagsabat, “Kabay pa,” kag gindayaw nila ang Ginoo. Kag gintuman sang mga pangulo kag mga opisyal ang ila ginpromisa.
Ang Kaalwan ni Nehemias
14Sa sulod sang dose ka tuig nga nagserbisyo ako bilang gobernador sang Juda, halin sang ika-20 nga tuig hasta sang ika-32 nga tuig sang paghari ni Artaserkses, wala gid ako kag ang akon mga paryente magbaton sang pagkaon nga para sa gobernador. 15Pero ang mga gobernador nga nauna sa akon nangin palas-anon sang mga tawo, tungod kay nagpangayo gid sila sang ila adlaw-adlaw nga pagkaon kag bino luwas pa sang 40 ka bilog nga pilak. Pati ang ila mga opisyal nag-abuso sa mga tawo. Pero wala ko gid ato ginhimo, tungod kay may pagtahod ako sa Dios. 16Sa baylo, ginhimo ko ang tanan agod mapatindog liwat ang pader sa bulig sang akon mga tinawo. Kag wala gid ako5:16 ako: Amo ini sa Syriac, sa Septuagint, kag sa iban nga mga kopya sang Hebreo. Sa kalabanan nga mga kopya sang Hebreo, kami. nag-angkon sang duta. 17Permi ko gani ginapakaon ang 150 ka Judio nga mga opisyal wala labot sa mga bisita halin sa palibot nga mga nasyon. 18Adlaw-adlaw ako nga nagapaihaw sang isa ka baka, anom ka matambok nga mga karnero, kag madamo nga manok. Kag kada napulo ka adlaw nagapaguwa ako sang madamo nga bino nga lain-lain sang klase. Bisan amo ini ang akon mga galastuhan wala gid ako nagbaton sang pagkaon nga para sa gobernador, tungod kay nahibaluan ko nga ginabug-atan na ang mga tawo.
19Nagpangamuyo ako, “O Dios ko, kabay pa nga pakamaayuhon mo ako sa tanan nga ginhimo ko para sa sini nga katawhan.”
